بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۲
آنکه از لوح جفا نوک قلم باز گرفت جامی : دفتر اول
بخش ۹۹ - در بیان آنکه چون تالی کلام حق را سبحانه به واسطه دوام مراقبه متکلم عز شأنه دولت جمیعت خاطر و سعادت مشاهده دست دهد می باید که به ملاحظه تفاصیل معانی مشغول نشود تا ازدولت مشاهده باز نماند بلکه به ملاحظه اجمالی اکتفا کند و اگر نعوذبالله آن معنی در حجاب شود و خواطر پراکنده مستولی گردد به تأمل و تدبر در تفاصیل معانی بر وجهی که موافق شرع و سنت و مطابق اشارت کبراء امت باشد دفع آن خواطر بکند و در مذمت آنان که نه به این طریق در معانی آن غور کنند
بار دیگر چو برد حضرت شاه شاه نعمت‌الله ولی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۱۸۷
عمل و علم هست کار خواص ملک‌الشعرای بهار : مسمطات
وطن در خطر است
مهرگان آمد و دشت و دمن در خطر است غروی اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۸
جز غمت سر سویدای مرا رازی نیست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۶۰
عشق راهی نیست کان را منزلی پیدا شود هجویری : بابٌ ذکر ائمّتهم مِنْ أتباعِ التّابعین
۱۶- ابوعلی شقیق بن ابراهیم الأزْدی، رضی اللّه عنه
و منهم: سرهنگ اهل بلا و بلوی، و مایهٔ زهد و تقوی، ابوعلی شقیق بن ابراهیم الأزْدی، رضی اللّه عنه شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۰۱
در این خلوت حکایت درنگنجد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۰۵
هم شاهد دیده‌ای و هم شاهد دل مولوی : دفتر پنجم
بخش ۳۶ - صفت کشتن خلیل علیه‌السلام زاغ را کی آن اشارت به قمع کدام صفت بود از صفات مذمومهٔ مهلکه در مرید
این سخن را نیست پایان و فراغ شاه نعمت‌الله ولی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۲۰۰
بسی نقشی که بر دیده کشیدیم بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۶۶
تا چند به عیب من وما چشم‌گشودن نسیمی : رباعیات
شمارهٔ ۱۷
آیینه جم عبارت از روی من است باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۹
شب تاریک و سنگستان و مو مست قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۶۲۹
اگر ز مصر جهانی و گر ز تبریزی فریدون مشیری : لحظه ها و احساس
زبان بی زبانان
غنچه با لبخند عطار نیشابوری : بخش سی و پنجم
الحكایة و التمثیل
دعوئی بد صوفی درویش را میرزا قلی میلی مشهدی : قصاید
شمارهٔ ۲۲ - ممدوح شناخته نیست
غمکدهٔ چشم را، دیدهٔ گریان شکست مولوی : دفتر پنجم
بخش ۸ - پاک کردن آب همه پلیدیها را و باز پاک کردن خدای تعالی آب را از پلیدی لاجرم قدوس آمد حق تعالی
آب چون پیکار کرد و شد نجس عرفی شیرازی : رباعیها
رباعی شمارهٔ ۶۳
حسن آن باغی که خلد ازو بی رنگ است
شمارهٔ ۷۲
آنکه از لوح جفا نوک قلم باز گرفت جامی : دفتر اول
بخش ۹۹ - در بیان آنکه چون تالی کلام حق را سبحانه به واسطه دوام مراقبه متکلم عز شأنه دولت جمیعت خاطر و سعادت مشاهده دست دهد می باید که به ملاحظه تفاصیل معانی مشغول نشود تا ازدولت مشاهده باز نماند بلکه به ملاحظه اجمالی اکتفا کند و اگر نعوذبالله آن معنی در حجاب شود و خواطر پراکنده مستولی گردد به تأمل و تدبر در تفاصیل معانی بر وجهی که موافق شرع و سنت و مطابق اشارت کبراء امت باشد دفع آن خواطر بکند و در مذمت آنان که نه به این طریق در معانی آن غور کنند
بار دیگر چو برد حضرت شاه شاه نعمت‌الله ولی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۱۸۷
عمل و علم هست کار خواص ملک‌الشعرای بهار : مسمطات
وطن در خطر است
مهرگان آمد و دشت و دمن در خطر است غروی اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۸
جز غمت سر سویدای مرا رازی نیست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۶۰
عشق راهی نیست کان را منزلی پیدا شود هجویری : بابٌ ذکر ائمّتهم مِنْ أتباعِ التّابعین
۱۶- ابوعلی شقیق بن ابراهیم الأزْدی، رضی اللّه عنه
و منهم: سرهنگ اهل بلا و بلوی، و مایهٔ زهد و تقوی، ابوعلی شقیق بن ابراهیم الأزْدی، رضی اللّه عنه شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۰۱
در این خلوت حکایت درنگنجد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۰۵
هم شاهد دیده‌ای و هم شاهد دل مولوی : دفتر پنجم
بخش ۳۶ - صفت کشتن خلیل علیه‌السلام زاغ را کی آن اشارت به قمع کدام صفت بود از صفات مذمومهٔ مهلکه در مرید
این سخن را نیست پایان و فراغ شاه نعمت‌الله ولی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۲۰۰
بسی نقشی که بر دیده کشیدیم بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۶۶
تا چند به عیب من وما چشم‌گشودن نسیمی : رباعیات
شمارهٔ ۱۷
آیینه جم عبارت از روی من است باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۹
شب تاریک و سنگستان و مو مست قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۶۲۹
اگر ز مصر جهانی و گر ز تبریزی فریدون مشیری : لحظه ها و احساس
زبان بی زبانان
غنچه با لبخند عطار نیشابوری : بخش سی و پنجم
الحكایة و التمثیل
دعوئی بد صوفی درویش را میرزا قلی میلی مشهدی : قصاید
شمارهٔ ۲۲ - ممدوح شناخته نیست
غمکدهٔ چشم را، دیدهٔ گریان شکست مولوی : دفتر پنجم
بخش ۸ - پاک کردن آب همه پلیدیها را و باز پاک کردن خدای تعالی آب را از پلیدی لاجرم قدوس آمد حق تعالی
آب چون پیکار کرد و شد نجس عرفی شیرازی : رباعیها
رباعی شمارهٔ ۶۳
حسن آن باغی که خلد ازو بی رنگ است
