سیاوش کسرایی : از قرق تا خروسخوان
چراغی فرا راه توفان
به فصلی محمدحسن بارق شفیعی : محمدحسن بارق شفیعی
بلا ردِّ بلا
روزی چپکی از زبر شاخ به پا شد زرتشت : خرده اوستا
اردویسور بانو نمایش ( آبان نیایش) ( این نیایش را آب زور نیایش نیز خوانده اند)
پازند : به نام هرمزد خدای افزونی ، بزرگی و فرّ بیفزایاد ! اردو یسور بانو به یاری برساد! از همه گناهان پشیمانم و پتت می کنم . . . ( جمله مانند آن در نیر .) مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۳۷
هر کجا بوی خدا می‌آید نادر نادرپور : شام بازپسین
پرواز
سفر ، کنایه ای از مرگ است امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۳۶
نَدوُنْمِهْ کی جٰادوُهٰا کِرْدِهْ بِهْ طُومٰارْ کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۱۷۱ - وله ایضا
بهاء الدّین که تا دور جهان بود اقبال لاهوری : جاویدنامه
فلک زهره
در میان ما و نور آفتاب ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۶۵
ما بر در شکریم و قناعت همه سال امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۴۳۳
مرا کاریست مشکل با دلی خویش مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۱۰
نان پاره ز من بستان جان پاره نخواهد شد فضولی : رباعیات
شمارهٔ ۵۲
چون کلک ازل زد رقم نقش نگار عطار نیشابوری : بیان الارشاد
در بیان ریاضت فرماید
یکی دلقی و دو نان و سجاده خسرو گلسرخی : خسرو گلسرخی
من ایرانی ام ...
ای چشم مخملی ِمن سعدی : غزلیات
غزل ۱۴۰
چشمت چو تیغ غمزه خونخوار برگرفت نظیری نیشابوری : قصاید
شمارهٔ ۲۴ - این قصیده ایضا بعد از معاودت مکه معظمه در احمدآباد گجرات در مدح نورنگ خان گفته شده
ز هند و مکه ام آورده بر در تو امل اوحدالدین کرمانی : الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
شمارهٔ ۱۲۴
ما شربت عشقت نه به بازی خوردیم رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۱۰۴ - همام تبریزی
و هُوَ خواجه همام الدین محمد. از معارف شعراء و فضلاست و حکیمی با مرتبهٔ اعلی است. مراتب حکمیه را در خدمت جناب قدوة المحققین خواجه نصیر الدین طوسی تحصیل نموده و با مولانا قطب الدین علامهٔ شیرازی نسبت سببی داشته و با شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی ملاقات کرده. مطایبات لطیفه که میان ایشان دست داده مشهور است و در السنه و افواه، مذکور. در نسخهٔ اول آتشکده تخلص او را غلط همایی نوشته‌اند و همچنین غلط مانده است. وفاتش در سنهٔ ۷۱۳ اتفاق افتاده. این دو بیت از اوست: رودکی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷
در جستن آن نگار پر کینه و جنگ صادق سرمد : اشعار
مهر زن
بشنو حدیث آن که دل از مهر زن گرفت
چراغی فرا راه توفان
به فصلی محمدحسن بارق شفیعی : محمدحسن بارق شفیعی
بلا ردِّ بلا
روزی چپکی از زبر شاخ به پا شد زرتشت : خرده اوستا
اردویسور بانو نمایش ( آبان نیایش) ( این نیایش را آب زور نیایش نیز خوانده اند)
پازند : به نام هرمزد خدای افزونی ، بزرگی و فرّ بیفزایاد ! اردو یسور بانو به یاری برساد! از همه گناهان پشیمانم و پتت می کنم . . . ( جمله مانند آن در نیر .) مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۳۷
هر کجا بوی خدا می‌آید نادر نادرپور : شام بازپسین
پرواز
سفر ، کنایه ای از مرگ است امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۳۶
نَدوُنْمِهْ کی جٰادوُهٰا کِرْدِهْ بِهْ طُومٰارْ کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۱۷۱ - وله ایضا
بهاء الدّین که تا دور جهان بود اقبال لاهوری : جاویدنامه
فلک زهره
در میان ما و نور آفتاب ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۶۵
ما بر در شکریم و قناعت همه سال امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۴۳۳
مرا کاریست مشکل با دلی خویش مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۱۰
نان پاره ز من بستان جان پاره نخواهد شد فضولی : رباعیات
شمارهٔ ۵۲
چون کلک ازل زد رقم نقش نگار عطار نیشابوری : بیان الارشاد
در بیان ریاضت فرماید
یکی دلقی و دو نان و سجاده خسرو گلسرخی : خسرو گلسرخی
من ایرانی ام ...
ای چشم مخملی ِمن سعدی : غزلیات
غزل ۱۴۰
چشمت چو تیغ غمزه خونخوار برگرفت نظیری نیشابوری : قصاید
شمارهٔ ۲۴ - این قصیده ایضا بعد از معاودت مکه معظمه در احمدآباد گجرات در مدح نورنگ خان گفته شده
ز هند و مکه ام آورده بر در تو امل اوحدالدین کرمانی : الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
شمارهٔ ۱۲۴
ما شربت عشقت نه به بازی خوردیم رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۱۰۴ - همام تبریزی
و هُوَ خواجه همام الدین محمد. از معارف شعراء و فضلاست و حکیمی با مرتبهٔ اعلی است. مراتب حکمیه را در خدمت جناب قدوة المحققین خواجه نصیر الدین طوسی تحصیل نموده و با مولانا قطب الدین علامهٔ شیرازی نسبت سببی داشته و با شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی ملاقات کرده. مطایبات لطیفه که میان ایشان دست داده مشهور است و در السنه و افواه، مذکور. در نسخهٔ اول آتشکده تخلص او را غلط همایی نوشته‌اند و همچنین غلط مانده است. وفاتش در سنهٔ ۷۱۳ اتفاق افتاده. این دو بیت از اوست: رودکی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷
در جستن آن نگار پر کینه و جنگ صادق سرمد : اشعار
مهر زن
بشنو حدیث آن که دل از مهر زن گرفت
