امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۶۶۱
بر بناگوشت بلای خط که سر بر می کند عطار نیشابوری : بخش هجدهم
(۹) حکایت سلطان محمود با مرد دوالک باز
مگر محمود با اعزاز می‌شد رشیدالدین میبدی : ۱۱- سورة هود - مکیة
۴ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ اصْنَعِ الْفُلْکَ بِأَعْیُنِنا وَ وَحْیِنا و کشتى کن بر دیدار دو عین ما و به پیغام ما، وَ لا تُخاطِبْنِی و با ما سخن مگوى، فِی الَّذِینَ ظَلَمُوا در کار قوم بشفاعت کردن یا مهلت خواستن، إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ (۳۷) که ایشان بآب کشتنىاند. سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۹۳
باده، ای عیسی لقا از دست نامحرم مکش فریدون مشیری : آه، باران
یاد یار مهربان
جویبار نغمه می غلتید، گفتی برحریر نظام قاری : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۳ - شیخ سعدی فرماید
خرما نتوان خورد ازین خارکه کشتیم فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۷۷
هر زمان حال من از عشق تو دیگرگون است آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۲۵
حور و فرشته خواندمت الحق که قابلی خیام : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۲
افسوس که سرمایه ز کف بیرون شد حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۲۷۹
این ذاتِ مطهّر مگر از نور سرشته ست نجم‌الدین رازی : باب سیم
فصل پنجم
قال الله تعالی «قد افلح من تزکی و ذکر اسم ربه فصلی». نجم‌الدین رازی : باب سیم
فصل ششم
قال‌الله «و نفس و ما سویها فالهمها فجورها و تقویها قد افلح من زکیها و قدخاب من دسیها» سنایی غزنوی : طریق التحقیق
افحسبتم انما خلقناکم عبثاً
تو چه پنداشتی که ایزد فرد فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۲۱
نیست چو من واپسی در همه واپسان مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۱۱
ای پر ز جفا چند از این طراری جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۲
از عمر عزیز حاصلم چیست بگو ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٨۴۶
سپهرا من از گردشت فارغم مولوی : دفتر اول
بخش ۶۶ - قصهٔ هدهد و سلیمان در بیان آنک چون قضا آید چشمهای روشن بسته شود
چون سلیمان را سراپرده زدند اقبال لاهوری : رموز بیخودی
در معنی اینکه نظام ملت غیر از آئین صورت نبندد و آئین ملت محمدیه قرآن است
ملتی را رفت چون آئین ز دست کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۴۳۱
روی زیبای تو هر بار که در چشم تر آید
شمارهٔ ۶۶۱
بر بناگوشت بلای خط که سر بر می کند عطار نیشابوری : بخش هجدهم
(۹) حکایت سلطان محمود با مرد دوالک باز
مگر محمود با اعزاز می‌شد رشیدالدین میبدی : ۱۱- سورة هود - مکیة
۴ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ اصْنَعِ الْفُلْکَ بِأَعْیُنِنا وَ وَحْیِنا و کشتى کن بر دیدار دو عین ما و به پیغام ما، وَ لا تُخاطِبْنِی و با ما سخن مگوى، فِی الَّذِینَ ظَلَمُوا در کار قوم بشفاعت کردن یا مهلت خواستن، إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ (۳۷) که ایشان بآب کشتنىاند. سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۹۳
باده، ای عیسی لقا از دست نامحرم مکش فریدون مشیری : آه، باران
یاد یار مهربان
جویبار نغمه می غلتید، گفتی برحریر نظام قاری : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۳ - شیخ سعدی فرماید
خرما نتوان خورد ازین خارکه کشتیم فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۷۷
هر زمان حال من از عشق تو دیگرگون است آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۲۵
حور و فرشته خواندمت الحق که قابلی خیام : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۲
افسوس که سرمایه ز کف بیرون شد حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۲۷۹
این ذاتِ مطهّر مگر از نور سرشته ست نجم‌الدین رازی : باب سیم
فصل پنجم
قال الله تعالی «قد افلح من تزکی و ذکر اسم ربه فصلی». نجم‌الدین رازی : باب سیم
فصل ششم
قال‌الله «و نفس و ما سویها فالهمها فجورها و تقویها قد افلح من زکیها و قدخاب من دسیها» سنایی غزنوی : طریق التحقیق
افحسبتم انما خلقناکم عبثاً
تو چه پنداشتی که ایزد فرد فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۲۱
نیست چو من واپسی در همه واپسان مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۱۱
ای پر ز جفا چند از این طراری جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۲
از عمر عزیز حاصلم چیست بگو ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٨۴۶
سپهرا من از گردشت فارغم مولوی : دفتر اول
بخش ۶۶ - قصهٔ هدهد و سلیمان در بیان آنک چون قضا آید چشمهای روشن بسته شود
چون سلیمان را سراپرده زدند اقبال لاهوری : رموز بیخودی
در معنی اینکه نظام ملت غیر از آئین صورت نبندد و آئین ملت محمدیه قرآن است
ملتی را رفت چون آئین ز دست کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۴۳۱
روی زیبای تو هر بار که در چشم تر آید
