عبارات مورد جستجو در ۳۶۰۹۶ گوهر پیدا شد:
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۵
دُوسْتِ قَدْ نَشِنِهْ گِتِنْ سُورِهْ یٰا کٰاجْ
بَشِنِهْ گِتِنْ کٰانِ بِلُورِهْ یٰا عٰاجْ
اَمیرْ گِنِهْ‌ای سُورِهْ‌وَشِ گیتی سٰاجْ
تِهْ هَرْوَرِ خِشْ بِهْتِرِهْ عٰالِمِ بٰاجْ
اُونْ تِهْ حُسْن وُ خُوبی بَوِرْدْ یُوسِفِ بٰاجْ
سُودَکِتْ تِنِهْ سٰایِهْ سَرْ هُونیٰا کٰاجْ
نَرْگِسْ سَرْگِرْدوُنْ شُونِهْ بِهْ تِهْ تَنِ عٰاجْ
تِنِهْ کَمِّنِ ریزِشْ مِنِهْ سَرِ تٰاجْ
تِهْ نَرْگِسِ چِشْ فِتُنوئِهْ یٰا قَرٰاقٰاجْ
دِنْبالِهْ اَلِفْ بَکِشییِهْ دِقیقٰاجْ
یٰا کُحْلِهْ یٰا رَنْدِشِهْ یٰا کِهْ مِشْکِ فٰاجْ
نَرْگِسِ خِدَنْگْ تیرْ زَنِنْ، فٰاجْ هٰاکِنْ فٰاجْ
سُو آل مُشْتِری، نٰافِهْ مِشْکِهْ، سَرْوِ سٰاجْ
کَمُونْ بِرْفِهْ، دَسْتْ قًبْضِهْ وُ مییُونِهْ نٰاجْ
گُوشْ‌رِهْ دُرْ بِرٰازِنِهْ، سُویِ تَنْ‌رِهْ عٰاجْ
کَرْبْ، قَلْیُونِ مُوِّنِهْ کِهْ بَوُو خَمْ وُ کٰاجْ
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۶
دَرْ آمُوویهٰارْ، وَلْگْ بَکِرْدْ گیتی سٰاجْ
بَوِرْدْ زِمِسْتُونْ، هَرْ چی دٰاشْتِمِهْ تٰارٰاجْ
هَلی بِهْ خِشی دَوِسْتِهْ چٰادِرِ عٰاجْ
اِنٰارْ بِهْ خِشِهْ سَرْ هُونِیٰا تُرْکِ تٰاجْ
اِسْتٰا بیمِهْ سی گِسْفِنْدْ هِدٰامِهْ تِهْ بٰاجْ
چِشْ هٰازُومِهْ تِهْ مَخْمِلْ دیمْ هٰاکِنِمْ مٰاجْ
مِهْ شیرینْ زِبِونْ دُوسْتِ خِجیرِهْ مِزٰاجْ
سَرْدِمِّهْ فِدٰا، گِسْفِنْدْ پِیُونْ بِهْ تِهْ بٰاجْ
هَمِهْ دِلْ تِنِهْ تیرْ بَخِرْدْ، کِنِّهْ آمٰاجْ
مِهْ زَخْمِهْ دِلْ‌رِهْ، نِمِکْ پٰاجِنّی بِپٰاجْ
مِهْ دِلْ بٰا تُوئِهْ، هَرْگَهْ دِگٰارْدِنِّهْ مٰاجْ
زَنّی تُو عِشْقِ تیروُ، نِدٰارْمِهْ عِلٰاجْ
کَیْ بُومْ بِهْ دِعٰا، دُوسْتِ اَبْروُ سییُو فٰاجْ
مِهْ زَخْمینِهْ دِلْ دیگِرْ نَکِرْدی عِلاجْ
اُونْ کُوکِهْ تِنِهْ چیرْ بَدی آدِمیزٰاجْ
سَرْگِرْدُونِهْ اُونْ کُووُ نِدٰارْنِهْ عِلٰاجْ
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۷
کٰافِرْ وَچِهْ، پَیْکُونِ غَمْزِهْ بِروُ کِرْدْ
مِنِهْ کِشْتِنِ وَرْ، دِچِشْمُونْ سییُو کِرْدْ
هَرْ وَخْتی کِهْ زِلْفْ خِدْرِهْ پیچ وُ تُو کِرْدْ
مِهْ روُزْرِهْ سییُو وُ جیم وُ دٰال وُ وُو کِرْدْ
تِهْ مِشْکینْ کَمِنْ پِرْ سَر وُ مٰالْ‌رِهْ دُو کِرْدْ
مِهْ روُزْرِهْ سییُو وُ جیم وُ دٰال وُ وُو کِرْدْ
اُونْکِهْ مِهْ وٰا سِرّ دِتٰا عَقیقْ‌رِهْ نُو کِرْدْ
تُرْکی بِهْ یَغْمٰا اوُنْ نِکَرْدْ، تِهْ دِلُو کِرْدْ
نٰازِ سِرْمِهْ شِهْ مَسِّهْ چِشْ‌رِهْ سییُو کِرْدْ
دِتٰازِهْ نَرْگِسْ دیمِهْ، گِلِ سَرْخُو کِرْدْ
دِ زِلْفْ عَنْبَرْآسٰا بِهْ گِلِ سَرْ سُو کِرْدْ
تِهْ دِ زِلْفْ مِنِهْ روُشِنِهْ رُوزْرِهْ، شُو کِرْدْ
دِ کَمِنْ تِهْ رُورِهْ مِثْلِ مُونْگِ نُو کِرْدْ
مِشْکینْ کَمِنْ عٰاجِهْ گِرْدِنْ پیچ وُ تُو کِرْدْ
اَمیرْ گِنِهْ تِهْ لُوکِهْ نِبٰاتْ‌رِهْ او کِرْدْ
اَز اینْ کِهْ تِهْ لُو بٰا مِهْ لُو، لُو بِهْ لُو کِرْدْ
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۸
اَمیرْ گِنِهْ‌ای مَسِّهْ چِشْ مٰاهِ خٰاوَرْ
بی کِفْ نَووُئی، بَنْدِهْ کَتْ بُوئِمْ تِهْ وَرْ
مِرِهْ نییِهْ کِهْ «نا» بَوُوئِمْ بِهْ تِهْ دَرْ
تُو «هٰاوِشْتِهْ مُونْگْ» دَرْبییَمُوئی مِهْ سَرْ
اُنْطُورْ کِهْ مِهْ کٰارْ بَکِتْ بِنٰایِ تِهْ دَرْ
اینْ شییِنْ نییِنْ نییِهْ مِنْ دُومِّهْ مِهْ وَرْ
مَگِرْ اَرْمِنی بیمِهْ، گُرْجی وُ کٰافِرْ؟
مَگِرْ مُسَلْمُونْ نیمِهْ دَرْگٰاهِ دٰاوَرْ؟
مَگِرْ شُووُ رُوز سَنْگْ زُومِهْ کَعْبِهْ‌ی دَرْ؟
نَپِرْسِنی مِهْ جِرْم وُ گُنٰاهْ‌رِهْ آخِرْ؟
اِسْمٰاعیلْ صِفِتْ قِرْبُونْ اِمِّهْ بِهْ تِهْ دَرْ
اَگِرْ مِرِهْ پُوسْتْ بَکِنِّنْ پٰایْ تٰا سَرْ
زَکِرْیٰا سُونْ، اَرِّهْ بِلِنْ بِهْ مِهْ سَرْ
اُونْ مَحَلّ خِدٰا دُونِهْ نَشُومِّهْ تِهْ دَرْ
سُوزِّمِهْ بِهْ آتِشِ تِنِهْ دیمْ خِرْ
مِنْ بِرْمِمِّهْ تِهْ دٰاغ وُ خَلْقُونْ بِهْ مِهْ وَرْ
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۰
تِهْ مِهْرْوَرْزی دٰارْمِهْ، اَرْچِهْ بُوتِرِهْ عٰارْ
هَرْگِزْ گِلْ نچی کَسْ کِهْ بِهْ وی نَوی خٰارْ
اَمیرْ گِنِهْ: تِهْ عِشْقْ بِهْ دِلْ دٰارْمِهْ مِهْ یْارْ
تُو سَنْگِهْ دِلی، مِهْ نُومْ نَئیرْنی هیچْ بٰارْ
تٰا کَیْ بِهْ مِنِهْ سُوتِهْ دِلْ دٰارْنی آزٰارْ؟
مِنِهْ دِچِشْ‌رِهْ اُو بَوِرْدْ رُو بِهْ رُو آرْ (رودبار)
بِلْبِلْ بِهْ گِلْ عٰاشِقِهْ، مِنْ چیرِه‌یِ یٰارْ
بِلْبِلْ دِمٰاهْ نٰالِنِّه، مِنْ دٰایِمٰازٰارْ
دوُسْتْ هٰامِتْ اُونْسُونْ کِهْ هَسِّهْ آهویِ لٰارْ
جِلُو بَکِشی مِهْ کِشْتِنْ وَرْ بِهْ آزٰارْ
مَجْنُونْ صِفِتْ کُوکُو زَنُونْ دٰامِنِ غٰارْ
تِهْ سَنْگِهْ دِلْ‌رِهْ دَرْ نَئیرْنِهْ مِنِهْ زٰارْ
گَنْجِ وَرْبَسی رَنْجْ بَوِرْدْمِهْ بِهْ نٰاچٰارْ
هُوکِتِهْ مِرِهْ آخِرْ بِهْ اَژْدِهٰا کٰارْ
بِهْ گُلْشَن‌وُ گِلْ دٰاغْ بَئیتِمْ بَسیْ زٰارْ
گِلْ دَسْتِهْ بِهْ شِهْ پٰایی دَرْآوَرِهْ خٰارْ
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۱
امیر گِنِهْ: که حلقه‌یِ دالِهْ ته زِلْفْ
یا حلقه‌یِ سیمِ زرنگاره ته زِلْفْ
خِشبو ئه مگر مَشْکِ تِتاره ته زِلْفْ؟
مه ور مُوسِمْ لَیْل وُ نهاره ته زِلْفْ
درازْ کَمِنّ سامِ سوارِه ته زِلْفْ
زنجیرِ عدالتْ به قراره ته زِلْفْ
پلّه دچییِه به سونِ ماره ته زِلْفْ
هرمی که خراجِ قَنْدِهاره ته زِلْفْ
سیاهی مونند شویِ تاره ته زِلْفْ
نظر کرده‌یِ شاهِ جبّاره ته زِلْفْ
شیرینی یکی (مگر) قندِ خِرواره ته زِلْفْ
گر غمگینْ بَوِّمْ مه غَمْگُساره ته زِلْفْ
هرمی قیمتِ قارونِ ماله ته زِلْفْ
نظر کرده‌ی شاهِ جبّاره ته زِلْفْ
ونه بخرینم گرونبهائه ته زِلْفْ
عاشقْ مردمونْ‌رِهْ غَمْ فزائه ته زِلْفْ
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۲
لَیلی وَشْ به ته یٰاسه گیتمْ یکی مالْ
منْ اوُنْ کَشّمه روزْ، که مَجنونْ کَشی سالْ
اشکِ سرخْ، رویِ زردْ به نقاب کَشی آلْ
تا فاش نَووئه عشقْ، کَسْ ندونه مه حٰالْ
چینِ زلفهْ، کٰانِ مشکهْ یا خطِّ دالْ
یٰا سُنْبلهْ، سایه بَکردْ به گِل آلْ
مرغِ دلْ نَکْفهْ دُوِمْ زلفْ، دونه‌یِ خالْ
اینْ رَهزَنْ بَسی سَرْ بَورْدْ با خشه مالْ
ششْ سالِ خراجِ تُرکستُونه ته خالْ
هفتْ سالِ خراجِ هندُوستونه ته یالْ
اُویِ ظلماتْ که خضْر بَخردبی اُونحالْ
اوُنْ اُوره تُو دارنی به جنافه‌یِ چٰالْ
اون خُور که خجیره متهْ هَرْ سٰال تا سالْ
ته چیره بَدییهْ، دَسْتْ بدائه شه حٰالْ
گَرْ مرغْ به هوا سَرْ بلا کنّه و بالْ
خُوفْ دارنه تنه دُوم دَکفهْ پَر وُ بالْ
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۳
منْ صیدِ تنه دامِ پیچونْ بَووئمْ
اسیرِ گیسویِ پَریشونْ بَووئمْ
هندویِ تنه خالِ مییُون بَووئمْ
دیوانه‌یِ خالِ دل‌نشُونْ بَووئمْ
لیلیِ حُسنْ وٰاسرْ مجنونْ بَووئمْ
دامنگیرِ پاکیزهْ دامُونْ بَووئمْ
مُلازم ته مُلازمُونْ بَووئمْ
کمینهْ گدایِ آسْتونْ بَووئمْ
من عاشِق تِه بُویِ دهونْ بَووئمْ
طوطیِ تنه شَکِرستُون بَووئمْ
شیدایِ تنه سَرْوَروُون بَووئمْ
ته گُلْخَنِ آتشْ جهْ بیرون بَووئمْ
من واله‌یِ تاقِ اَبرونْ بَووئمْ
نثارِ مرْواریِ غَلْتُونْ بَووئمْ
خاکِ دَر وُ دست‌گیرِ دامُونْ بَووئمْ
کَفنْ سَرْ هائیتْ ته وَرْ مجنونْ بَووئمْ
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۴
چنْ روزه ندیمه، دِل هُورستٰابی، غَمْ
وِنِهْ بَوینِمْ، غَمْ به دِلْ مه بَوِّهْ کَمْ
مه تاریکه دِلْ، سُو نکّنه به عالِمْ
پَری وَچِّهْ‌رِهْ کَشْ هٰائیتْ شه وَرْ دارِمْ
شُوکه دَکِتِهْ پِرْبُونه مه دِلِ غَمْ
دَبالِشْ منه شیرْ بُونه، مه چِشِ نَمْ
پَری‌وَچِه! شه دم‌ره بِهِشْتی مه دَمْ
تُو دونّی بَمِرْدْ، زِنْدِه نَوُونه آدِمْ
تا که صبحِ صادقْ، به دَنی دَمِهْ دَمْ
تا زنده بَوِّهْ، به وی نژادِ آدِمْ
تا گردشِ چَرخُ و فَلِکْ بوئه عٰالِمْ
ته عشقْ به منه دِلْ نَووئه هِچّی کَمْ
تا ایزدْ خمیرْ‌ها کرده خاکِ آدِمْ
مه خاکْ‌رِهْ به ته خاکْ بَکِتِّنی با هَمْ
ته عِشقْ‌رِهْ به مه دِلْ دَرْاِنگُوئه با هَمْ
اسانییِهْ مه جانْ که کَسْ‌ها کِنِهْ کَمْ
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۵
بِلْ شه دَمْ‌رِهْ مه دَمْ، بدنْ دارمه بی دَمْ
عیسیٰ دَمِهْ ته دَمْ، مَرْ بَکِشْ به شه دَمْ
آتشْ به منه سینه زینگاله (زینگال از) ته دَمْ
ویلهْ، دَمِهْ، تَنْ بوتَه‌یِ زَرگِرْ، هٰادِمه دَمْ
دوُنس وُومْ به جِدایی، دل خَرِه اَندی غَمْ
شه جان جِهْ جدائی نَکِرْدْووُم یکی دَمْ
مردمونْ تنها سِخِنْ کِنِنْ هزار چَمْ
تا که بنده‌رِهْ شه خٰاطِرِ هٰاکِنی کَمْ
نازکْ بَدِنْ وَرْ سخن‌گو هَسِّه آدَمْ
بِلُورِهْ تنه تنْ که ندارنه آدم
تنه هرورِ زلفْ بَکشی هزار چَمْ
کی مِجِهْ به ظاهِر که نِدارِهْ ته غَمْ؟
تابُونْ خُره ته دیمْ، که مره کَشِهْ دَمْ
گِلالِه وَرِقه، هرگه بَیِرِهْ شُونَمْ
شُوکه بی تُومه، غَمْ به دِلْ مه نَوّه کَمْ
ته غَمِهْ که مه دِلْ بَکَشی مُدامْ لَمْ
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۶
ته چیرهْ بَدی خور به جهانْ آموئنْ
خور و مُونگْ به ته دُومْ دَکتْ، گُوم بَوُوئنْ
خور و مُونگْ به گیتی شیینْ وُ آموئنْ
نَورَدْ کس به ته جا وُ نَشونْ نگُوئنْ
حوری و پری پاکْ به ته دَر آمُوئنْ
خالْ مشکِ گلُویِ سَرْ، نَشُون اَنْگُوئنْ
زَرُ و سیم ره ته عاجهْ گردنْ هازْ مُوئنْ
مثْلِ تو نییه کَسْ که نَشُونْ بَگُوئنْ
سیم و زر ره ته عاجه گردن اَنْگُوئنْ
هر کَسْ که بدی ته چیره، ماتْ بَوُوئنْ
ته چیره خُورْره مُوننْ، بیرون آمُوئنْ
مشکیْ به تنه دَرْ دَکتْ، بُو اَنْگُوئنْ
اَیْ گوهرِ نومْ ره به زبُونْ اَنگوئنْ
اَیْ ناوُکِ تیرره منه دلْ بَزُوئنْ
شهرِ مَرْدمُونْ شه سخنون پرْ گُوئنْ
مرهْبه منهْ مَرْگ بهلنْ، بَشُوئنْ
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۸
سَلوُمْ منه مَسّه چش وُ دیده‌یِ سو!
منْ کیْمه به ظاهرْ که سَلوُمْ کَنی تو
منْ ته قَدِم گَرْدمهْ، ته مه چشمِ سو!
حَیْف بُو قَدِمْ گرد رهْ سَلوم کِنی تو
من بٰا ته تمٰا داشتِمهْ، مه چشمِ سو!
اندکْ اندکْ مه خاطر نیازاری تو!
راستْ گتنهْ دُونا مَرْدمْ، کیمیاخو
دلْ به دلْ چراغهْ، د پَلی کَنّه سو
مَقْصُودِ منهْ عشقِ تهْ، کیمیاخو
گَرْ اینطورْ نَوُوئمْ، کُورْ مه زیستْ یکی رو
دایمْ همه‌ی دنی بیِیهْ، شهْ‌ای بُو
هرگزْ کَسْ نَدی آدمْ به خوبیِ تو
امیر گنه: ته ندییِنْ مهْ مُونگِ نو!
پُوسْت به تن بکاستهْ، سُونِ گُویِ بی‌جو
نَدُومهْ مجالْ کَیْ بو، منه چشمِ سو!
ته وٰا سُوزْمهْ تا بَرْسه چشْ به تو
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۹
چی دولتهْ کهْ خنه دَریم بیامو
یا اُونْ ماههْ که شُو به دنیم بیامو
فرشْتُوئه، از عَرشِ برینْ بیامو
یا یَعقُوبه که یُوسفه وینْ بیامو
اَمرُو به گُل‌زارْ آهوی چین بیامو
گردِ گلهْ باغْ، مشکِ پرْچینْ بیامو
د زلفْ د کاکِل چینْ به چینْ بیامو
من عاشقِ اُونْ زلفمهْ پرچینْ بیامو
پَری پیکر وُ زهره‌جبینْ بیامو
بازِ وَچُوئهْ که قَهر وُ کینْ بیامو
طوطی وَچُوئه جانِب چینْ بیامو
خدا دُونّه مهْ دَرْدِ حکیمْ بیامو
اَئی خُور و مونگِ هم‌نشینْ بیامو
پَری پَیکَرْ وُ زُهرهْ جبینْ بیامو
شاهِ مردمُونْ، تختِ زرّینْ بیامو
ستاره به ته نقشْ به زمینْ بیامو
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۲۰
یارون پرچ بوینین به انجیله داره
یا سرخه گِلِ غنچوئه نو ویهاره
یا غالیه گِلْ گِلْ دِشنّیه داره
یا مخمله که دوش دره مه خون‌کاره
هرگه که سری خونّه، صدای یاره
مه سوته دل غم‌ره ورنه کناره
مه دل حلقه ره مونّه فری کناره
تا دس نزنّی حلقه بزار نناره
چن روزه که من دیدار ندیمه یاره
همینه که مه دیده‌ره خون بواره
یکوار دیگر چیره بوینم یاره
دِ بال‌ره گردن بیورم شه خون‌کاره
دل ترکنه مه، گِنْدِهْ پیون اناره
چش بِرْمِنِهْ مه، وارش پیون ویهاره
زمستون مه چش، همیشه بواره
عجب چشمه که بی او، تن و سر داره!
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۲۱
طوبیٰ قَدّهْ مه دوست و عقیقهْ لوئه
سو آلْ خورهْ، دیمْ مُونگِ چهارْدَهْ شوئه
دْ تا مَستهْ آهو گلهْ باغْ به خوئه
اُونْته چشهْ که مه کشتنْ وَرْ، سییوئهْ
ته لو و دهُونْ، جایْ ظلماتِ اُوئهْ
هر کسْ که تنه عشقْ نَرْسیهْ، کُوئهْ؟
ایْ بدیمهْ مه جان و دلْ ته گروئهْ
عاشقْ، سَر وُ مالْ، هَر چی دارنهْ به تُوئهْ
خاء، خشبوئهْ بویِ عرقْ ته، گلُوئهْ
عاشقْ، سَر وُ مالْ، هَر چی دارنهْ به تُوئهْ
را، رجائی خَشْ دارمه، دیمْ ته تیهوئهْ
دالْ، دایمْ منه جانْ دْ خِش گرُوئهْ
یوسفْ بدنهْ مه یارْ، عقیقهْ لُوئه
شیرینْ زوُونهْ دوستْ و براتهْ لوئهْ
لیلی‌وَشْ، من هم‌دمِ روز و شوئهْ
دْ بالْ به سرین و نَرگسْ مه کَشْ خُوئهْ
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۲۲
زلفِ هندُو، آتشْ‌پرستْ یا زنّاره؟
یا طرّه‌یِ مشکینْ به گردِ عذارهْ؟
شوی قدره یا رنگِ لیلْ، ماهِ تارهْ؟
یا اَژْدرهْ که، هَرْ دَمْ گذرْ به لارهْ؟
وَرْنْ گَرْ به جنّت مرهْ، بی‌تهْ نارهْ
گَر وَرنْ به دُوزخْ، ترهْ دارمهْ خارهْ
یا قُوتهْ تنهْ لوُو قَندِ خروٰارهْ
گَرْ ایشِمْ ترهْ، مهْ زمسْتُونْ ویهٰارهْ
رُوبَندْ دَوْس مهْ آفتِ روزِگارهْ
حُسْنِ تهْ دلبَرْ، شَهْرْ هَمهْ جٰا دیارهْ
لَیْلی‌مَنشْ، حُوری‌روشْ، مهْ خُونکارهْ
دْ زلْفْ اَژدَرْآسا، آدمی بقمٰارهْ
مشکینْ طُرّه، سیمینْ وَرقْ سَرْ دیارهْ
یٰا سُنْبُله که هُو داشتْ دَشْتِ ختٰارهْ
یٰا صَفحه‌یِ گلْ، طَرْحِ مشکِ تتٰارهْ
یٰا به ملکِ چینْ، لَشگرِ زَنگْبارهْ
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۲۴
امیر گنه: طرّارْ طُرّه‌یِ خم چیه؟
اُونْ گنج و دیگرْ مارِ اژدَرْ دمْ چیه؟
اونْ کَمنْ اندازونِ خَماخَم چیه؟
یا چابُک سوارونِ دَسْتِ قمچیه؟!
غم چیه گردِ عالمْ لمالم چیه؟
شاهِ زنگبارْ زلفهْ، خَطِّ غَمْ چیه؟
آهووَرهْ بالاله گنهْ رَمْ چیه؟
خونْ مَرْدُمکْ دارْنهْ وُ چشِ غَمْ چیه؟
ژولیده کٰاکُلِ اَرْقم ارقم چیه؟
چشْ پلهْ بَورْدی، زلفِ خَمْ خَمْ چیه؟
زلْفُونِ دلهْ سلْسله‌یِ رَمْ چیه؟
گِلْ وَرقْ رهْ، حَوصله‌یِ نَمْ چیه؟
بشنُوسْمهْ زنجیرِ زلفْ، امّا خَمْ چیه؟
با منْ شَفقتْ داشتی، اسٰا کَمْ چیه؟
نَپرْستی دُوستْ، ته دیده‌یِ نَمْ چیه؟
مه بَمرْدهْ روزْ، داشتنِ ماتمْ چیه؟
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۲۵
اونوخت که خدا بساته،‌ای بساط ته
گِل هَشْت بهشتْ ره اُورده اُوی حیٰات ته
فرشته به عَرْش کنّهْ همینْ دعاته:
یاربْ! نَرْسهْ مَسْته چشْ‌ره خطاته
ته ذَرّه خوبی اگرْبه عالمْ پاته
نَویّمهْ به عالمْ بُو یکی همتا ته
زُلَیْخا و یوسفْ بنده و آقاته
منْ کیمهْ که شه جانْ ره کنمْ فدا ته
چی خارْببه روزْ که گشت کردمهْ هَمپاته
نثارْ کردمهْ زلفْ ره پچاپچاته
بُورْدمهْ دَ چینمْ نَرد وُ شَطرنجْ براته
هلاگنی هچینْ که تنه شاهْ ماته
همیشه گتی بُومّه دَردِ دوٰاته
جانْ دارْمهْ یکی، شَمّهْ ورهْ به پاته
امیرْ بَوّهْ پابَندِ دَرْدُ و دواته
ای کجْ‌نظرْ، مه ذیله بَسُوته واته
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۲۶
دِ دیمْ خور و مُونگِ سُونْ که سُو هداته
زلفْ نافه‌ی مشکْ خَطّ بَکشی خطاته
منْ مَجمّهْ ته وا، تَنْ بکاستهْ واته
هزارْعاشقِ جانْ بو زلفِ فداته
ای مونگ و خورْ، مه دل بَسوته براتهْ
به ته لُویِ زمزمْ اُو دْنهْ جٰانْ حیاتهْ
تنها نا همین منْ کمّه جانْ فداته
صَدْ عاشقْ خُوشهْ جان دشنْدینهْ پاته
دی جنگْ کرده دوستْ، اَمْروزْ مره نواته
یا رَبْ! که به گیتیٰ غم و دَرْدْ نواتهْ
یکْ لو شکرْ دارْنی و یکْ لُو نواتهْ
منْ بلبلْ صفتْ نالمّه، هزارْ نوا، ته
مشکینهْ زلفْ ره، دوستْ به گِلْ سَرْ پاته
یا زنگینهْ، اُونْ گله باغْ ره بَرْ باتهْ
بَئیمهْ به ظاهرْ منْ به شهرْ رسواته
یارب! دَرْدْ نَوینمْ منْ سَرْ تا به‌پاته
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۲۷
دوستْ مرهْ هداشه کَمنْ جه دْمُویی
گته شه گردنْ، طوق هَکنْ تار کَهُویی
هر کَلبْ که تنه شَهرْ برسیه بویی
خَلیطهْ دْکنْتا نَهلّی که شویی
زنجیرْ پرْ گرهْ دیمهْ مشکینهْ مُویی
شَمس و قَمرْ ته مُورهْ ستایش گویی
ته خجیرهْ چیررهْ هر کَسْ خواهشْ بُویی
آتشْ دْکفهْ اُونْ دلْ ره، خامشْ نویی
تا مه رشته‌ی جانْ به کشاکَشْ بویی
عشقِ تَشْ منه دلْ ره وشاوش بُویی
منه تمنّا به ته دْتا خشْ بُویی
ته سرْ مرهْ «نا» نَوْ، «اری»، بو، خشْ بویی
گتی که هَمتا یابمْ ته ماه نویی
اونْ یُوسفهْ چیره گننهْ، این شَهرْ تویی
صد سالْ کَسْ تنهْ وصف و ثناره گویی
راستْ ننهْ تَعریفْ که بَکنهْ یک مویی