اسیر شهرستانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۲۷۶
لب بگشا به گفتگو تا دل ما روا شود فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۳
ز هر لبی که برآمد سخن کلام تو بود عطار نیشابوری : باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن
شمارهٔ ۴۰
گر جان گویم برآمد و حیران شد سیف فرغانی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۵۵
گفتند ماه و خور که چو پیدا شد آن نگار فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰۸
دلم از عشق تو رسوای جهانست امروز آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۶۹۳
نشایدم چو دل از مهر یار برگیرم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۹۰
آن که داغ لاله زار از روی آتشناک اوست سعدی : غزلیات
غزل ۶۱۷
نه طریق دوستان است و نه شرط مهربانی نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۴۴۲
خاک دیگر بر سر مژگان بی غم می کنم وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۲۲۶
جستم از دام ، به دام آر گرفتار دگر حافظ : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۰
سیلاب گرفت گرد ویرانهٔ عمر فخرالدین عراقی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵
دل، دولت خرمی ندارد سوزنی سمرقندی : رباعیات
شمارهٔ ۱۵
ای شاه جهان جشن فریدون کردی سنایی غزنوی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۱۶۲
گفتم بنالم از تو به یاران و دوستان امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۵
ما را چه غم امروز که معشوقه به کام است اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱
دل اگر کوه شود عاشق جانباز تو را رشیدالدین میبدی : ۳۶- سورة یس - مکیة
۲ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: إِنَّا نَحْنُ نُحْیِ الْمَوْتى ارباب معرفت در احیاء موتى معنى دیگر دیدهاند و فهمى دیگر کردهاند گفتند: اشارت است بزنده گردانیدن دلهاى اهل غفلت بنور قربت و زنده کردن جانهاى اهل هوا و شهوت بنسیم مشاهدت و روح مواصلت، اگر همه جانهاى عالمیان ترا بود و نور قربت ترا حیاة طیّبه ندهد مرده زندانى تویى، و اگر هزار سال در خاک بودهاى چون ریحان توحید رحمن در روضه روح تو بود مایه همه زندگانى تویى، عزیز باشد کسى که ناگاه بسر چشمه حیاة رسد. و خضروار درو غسلى بیارد تا حىّ ابد گردد. انوری : مقطعات
شمارهٔ ۱۳۹ - از کسی یخ خواهد
ای خداوندی که هر کز خدمتت گردن کشید کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۷
روی تو بدید عقل را رای برفت جمال‌الدین عبدالرزاق : غزلیات
شمارهٔ ۵
باز مارا هوس خوش پسری افتادست
شمارهٔ ۲۷۶
لب بگشا به گفتگو تا دل ما روا شود فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۳
ز هر لبی که برآمد سخن کلام تو بود عطار نیشابوری : باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن
شمارهٔ ۴۰
گر جان گویم برآمد و حیران شد سیف فرغانی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۵۵
گفتند ماه و خور که چو پیدا شد آن نگار فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰۸
دلم از عشق تو رسوای جهانست امروز آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۶۹۳
نشایدم چو دل از مهر یار برگیرم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۹۰
آن که داغ لاله زار از روی آتشناک اوست سعدی : غزلیات
غزل ۶۱۷
نه طریق دوستان است و نه شرط مهربانی نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۴۴۲
خاک دیگر بر سر مژگان بی غم می کنم وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۲۲۶
جستم از دام ، به دام آر گرفتار دگر حافظ : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۰
سیلاب گرفت گرد ویرانهٔ عمر فخرالدین عراقی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵
دل، دولت خرمی ندارد سوزنی سمرقندی : رباعیات
شمارهٔ ۱۵
ای شاه جهان جشن فریدون کردی سنایی غزنوی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۱۶۲
گفتم بنالم از تو به یاران و دوستان امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۵
ما را چه غم امروز که معشوقه به کام است اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱
دل اگر کوه شود عاشق جانباز تو را رشیدالدین میبدی : ۳۶- سورة یس - مکیة
۲ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: إِنَّا نَحْنُ نُحْیِ الْمَوْتى ارباب معرفت در احیاء موتى معنى دیگر دیدهاند و فهمى دیگر کردهاند گفتند: اشارت است بزنده گردانیدن دلهاى اهل غفلت بنور قربت و زنده کردن جانهاى اهل هوا و شهوت بنسیم مشاهدت و روح مواصلت، اگر همه جانهاى عالمیان ترا بود و نور قربت ترا حیاة طیّبه ندهد مرده زندانى تویى، و اگر هزار سال در خاک بودهاى چون ریحان توحید رحمن در روضه روح تو بود مایه همه زندگانى تویى، عزیز باشد کسى که ناگاه بسر چشمه حیاة رسد. و خضروار درو غسلى بیارد تا حىّ ابد گردد. انوری : مقطعات
شمارهٔ ۱۳۹ - از کسی یخ خواهد
ای خداوندی که هر کز خدمتت گردن کشید کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۷
روی تو بدید عقل را رای برفت جمال‌الدین عبدالرزاق : غزلیات
شمارهٔ ۵
باز مارا هوس خوش پسری افتادست
