مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۲۵
شکر ایزد را که دیدم روی تو مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۰۶
آن سو مرو این سو بیا ای گلبن خندان من حافظ : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۷
در باغ چو شد باد صبا دایهٔ گل امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۳۵۲
منت خدای را که به‌فرّ خدایگان کسایی مروزی : ابیات پراکنده از فرهنگهای لغت
شمارهٔ ۲۶
دل نرم کن به آتش و از بابزن مترس جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۲
نونهال من بسی از شاخ گل رعناتر است ملک‌الشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
حکایت دیوانه‌ای که سنگ به چاه اندخت
کرد دیوانه‌ای به چاه نگاه پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
مست و هشیار
محتسب، مستی به ره دید و گریبانش گرفت امام خمینی : غزلیات
فتوای من
سر کوی تو، به جان تو قسم! جای من است عنصری بلخی : رباعیات
شمارهٔ ۸
گفتم صنما دلم ترا جویانست رشیدالدین میبدی : ۴۱- سورة المصابیح- مکیة
۲ - النوبة الثانیة
قوله: وَ قَیَّضْنا لَهُمْ قُرَناءَ اى الزمنا و سبّبنا لهم من حیث لا یحتسبون، کقوله: نُقَیِّضْ لَهُ شَیْطاناً. یقال: هذا قیضه، اى مثله. و قیل معناه: بدّلنا لهم شیاطین بدل هدى اللَّه و الطاقه. و القیض البدل، و منه قولهم: قایضت فلانا بکذا اذا بادلته. و قیل: هذا التقییض هو احواجه بعضهم الى بعض کالمرأة الى الرجل و الرجل الى المرأة و الغنى الى الفقیر و الفقیر الى الغنى یستعین بعضهم ببعض. و قیل معناه: هیّأنا لهم فى الدنیا اولیاء من الشیاطین و قرناء السوء من الانس حتى ضلّوهم و سوّلوا لهم اعمالهم السیّئة، و هو قوله: فَزَیَّنُوا لَهُمْ ما بَیْنَ أَیْدِیهِمْ من امر الدنیا حتى آثروه على الآخرة وَ ما خَلْفَهُمْ من امر الآخرة فدعوهم الى التکذیب به و انکار البعث، وَ حَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ اى وجب علیهم العذاب. و قیل: حق علیهم القول انهم یکفرون فیعذّبون، فِی أُمَمٍ اى مع امم قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ اى من قبل اهل مکة مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ کانوا فى الدنیا عملوا بمثل معاصیهم، إِنَّهُمْ کانُوا خاسِرِینَ مثلهم. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۱۲
آب حیات شبنم آن روی چون گل است اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۶۱۷
گرچه با روی نکو خوی نکو می باید ادیب الممالک : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۹ - در نکوهش تقویم نگاران تازه
اندرین همسایگی دانم یکی مردی کهن جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۳۵۰
صبحدم ذوقی ندارد بی تو در بستان گذشت احمد شاملو : هوای تازه
راز
با من رازی بود باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۳۴۸
ته که دور از منی دل در برم نی ابراهیم شاهدی دده مغلوی : غزلیات
شمارهٔ ۸۸
با نی شکر بگو که ننازد به قند خویش همام تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۲
که می گوید که هست این صورت از گل امیرشاهی سبزواری : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۵
هر شب از مستی بسوی خانه ره گم میکنم
غزل شمارهٔ ۲۲۲۵
شکر ایزد را که دیدم روی تو مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۰۶
آن سو مرو این سو بیا ای گلبن خندان من حافظ : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۷
در باغ چو شد باد صبا دایهٔ گل امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۳۵۲
منت خدای را که به‌فرّ خدایگان کسایی مروزی : ابیات پراکنده از فرهنگهای لغت
شمارهٔ ۲۶
دل نرم کن به آتش و از بابزن مترس جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۳۸۲
نونهال من بسی از شاخ گل رعناتر است ملک‌الشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
حکایت دیوانه‌ای که سنگ به چاه اندخت
کرد دیوانه‌ای به چاه نگاه پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
مست و هشیار
محتسب، مستی به ره دید و گریبانش گرفت امام خمینی : غزلیات
فتوای من
سر کوی تو، به جان تو قسم! جای من است عنصری بلخی : رباعیات
شمارهٔ ۸
گفتم صنما دلم ترا جویانست رشیدالدین میبدی : ۴۱- سورة المصابیح- مکیة
۲ - النوبة الثانیة
قوله: وَ قَیَّضْنا لَهُمْ قُرَناءَ اى الزمنا و سبّبنا لهم من حیث لا یحتسبون، کقوله: نُقَیِّضْ لَهُ شَیْطاناً. یقال: هذا قیضه، اى مثله. و قیل معناه: بدّلنا لهم شیاطین بدل هدى اللَّه و الطاقه. و القیض البدل، و منه قولهم: قایضت فلانا بکذا اذا بادلته. و قیل: هذا التقییض هو احواجه بعضهم الى بعض کالمرأة الى الرجل و الرجل الى المرأة و الغنى الى الفقیر و الفقیر الى الغنى یستعین بعضهم ببعض. و قیل معناه: هیّأنا لهم فى الدنیا اولیاء من الشیاطین و قرناء السوء من الانس حتى ضلّوهم و سوّلوا لهم اعمالهم السیّئة، و هو قوله: فَزَیَّنُوا لَهُمْ ما بَیْنَ أَیْدِیهِمْ من امر الدنیا حتى آثروه على الآخرة وَ ما خَلْفَهُمْ من امر الآخرة فدعوهم الى التکذیب به و انکار البعث، وَ حَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ اى وجب علیهم العذاب. و قیل: حق علیهم القول انهم یکفرون فیعذّبون، فِی أُمَمٍ اى مع امم قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ اى من قبل اهل مکة مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ کانوا فى الدنیا عملوا بمثل معاصیهم، إِنَّهُمْ کانُوا خاسِرِینَ مثلهم. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۱۲
آب حیات شبنم آن روی چون گل است اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۶۱۷
گرچه با روی نکو خوی نکو می باید ادیب الممالک : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۹ - در نکوهش تقویم نگاران تازه
اندرین همسایگی دانم یکی مردی کهن جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۳۵۰
صبحدم ذوقی ندارد بی تو در بستان گذشت احمد شاملو : هوای تازه
راز
با من رازی بود باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۳۴۸
ته که دور از منی دل در برم نی ابراهیم شاهدی دده مغلوی : غزلیات
شمارهٔ ۸۸
با نی شکر بگو که ننازد به قند خویش همام تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۲
که می گوید که هست این صورت از گل امیرشاهی سبزواری : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۵
هر شب از مستی بسوی خانه ره گم میکنم
