سنایی غزنوی : الباب السّادس فی ذکر نفس الکلّی و احواله
اندر حشر و نشر الناس کما یعیشون یموتون و کما یموتون یحشرون
تا تو زین منزل آدمی نروی سنایی غزنوی : الباب الاوّل: در توحید باری تعالی
فی ذکر دارِالبقاء
اجل آمد کلیدخانهٔ راز رضیالدین آرتیمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷
دور از و بسکه سوزم و سازم وحشی بافقی : قطعات
شمارهٔ ۴۳ - تاریخ علم
زیب عالم علم شاه خلیل الله است سعدی : غزلیات
غزل ۶۳۵
اگرم حیات بخشی وگرم هلاک خواهی عطار نیشابوری : باب چهارم: در معانی كه تعلّق به توحید دارد
شمارهٔ ۵۷
گر تشنهٔ بحری به گهر ایمان دار سنایی غزنوی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۱۵۲
ای خرد را جمال و جان را زین سنایی غزنوی : الباب التاسع فیالحکمة والامثال و مثالب شعراءالمدّعین ومذّمةالاطباء والمنجّمین
فیالحقیقة والطریقة
راه دور از دل درنگی تست خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۳۳
سپهر مکارم صفی کز صفاتش سنایی غزنوی : الباب السّابع فصل فیالغرور و الغفلة والنسیان و حبّالامانی والتّهور فی امور الدّنیا و نسیانالموت والبعث والنشر
التمثّل فی صفةالانسان
آن شنیدی که رفت زی قاضی سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۴۶۳
رخ تو دیدم و در عالم دگر رفتم شاه نعمتالله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۹
گفتم جنت گفت که بستان شماست مولوی : دفتر اول
بخش ۷۶ - تفسیر رجعنا من الجهاد الاصغر الیالجهاد الاکبر
ای شهان کشتیم ما خصم برون صوفی محمد هروی : دیوان اطعمه
بخش ۱۷
عید صیام و فصل گل و موسم بهار شاه نعمتالله ولی : دوبیتیها
دوبیتی شمارهٔ ۱۰۳
ماضی و مستقبلت گر حال شد اوحدالدین کرمانی : الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها
شمارهٔ ۳۰
ای دل چو نصیب تست سرگردانی طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۶۷۵
جنگ با من دارد ای دل تا طلبکارش تویی ایرج میرزا : قصیده ها
سیه چشمِ نامهربان
ای سیه چشم چه دیدی تو از این دیده گناه ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۳۸
ای عادت من مهر رخت ورزیدن رشیدالدین میبدی : ۱۱- سورة هود - مکیة
۲ - النوبة الاولى
قوله تعالى: فَلَعَلَّکَ تارِکٌ مگر که فروخواهى گذاشت بَعْضَ ما یُوحى إِلَیْکَ چیزى از آنچه بتو فرستادهاند از پیغام، وَ ضائِقٌ بِهِ صَدْرُکَ و دل تو از آن تنگ مىخواهد بود، أَنْ یَقُولُوا که میگویند لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْهِ کَنْزٌ که چرا برو گنجى فرو نفرستادند، أَوْ جاءَ مَعَهُ مَلَکٌ یا که چرا با او فریشتهاى نیامد إِنَّما أَنْتَ نَذِیرٌ نه اى تو مگر آگاه کننده بیم نماى، وَ اللَّهُ عَلى کُلِّ شَیْءٍ وَکِیلٌ (۱۲)
اندر حشر و نشر الناس کما یعیشون یموتون و کما یموتون یحشرون
تا تو زین منزل آدمی نروی سنایی غزنوی : الباب الاوّل: در توحید باری تعالی
فی ذکر دارِالبقاء
اجل آمد کلیدخانهٔ راز رضیالدین آرتیمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷
دور از و بسکه سوزم و سازم وحشی بافقی : قطعات
شمارهٔ ۴۳ - تاریخ علم
زیب عالم علم شاه خلیل الله است سعدی : غزلیات
غزل ۶۳۵
اگرم حیات بخشی وگرم هلاک خواهی عطار نیشابوری : باب چهارم: در معانی كه تعلّق به توحید دارد
شمارهٔ ۵۷
گر تشنهٔ بحری به گهر ایمان دار سنایی غزنوی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۱۵۲
ای خرد را جمال و جان را زین سنایی غزنوی : الباب التاسع فیالحکمة والامثال و مثالب شعراءالمدّعین ومذّمةالاطباء والمنجّمین
فیالحقیقة والطریقة
راه دور از دل درنگی تست خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۳۳
سپهر مکارم صفی کز صفاتش سنایی غزنوی : الباب السّابع فصل فیالغرور و الغفلة والنسیان و حبّالامانی والتّهور فی امور الدّنیا و نسیانالموت والبعث والنشر
التمثّل فی صفةالانسان
آن شنیدی که رفت زی قاضی سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۴۶۳
رخ تو دیدم و در عالم دگر رفتم شاه نعمتالله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۹
گفتم جنت گفت که بستان شماست مولوی : دفتر اول
بخش ۷۶ - تفسیر رجعنا من الجهاد الاصغر الیالجهاد الاکبر
ای شهان کشتیم ما خصم برون صوفی محمد هروی : دیوان اطعمه
بخش ۱۷
عید صیام و فصل گل و موسم بهار شاه نعمتالله ولی : دوبیتیها
دوبیتی شمارهٔ ۱۰۳
ماضی و مستقبلت گر حال شد اوحدالدین کرمانی : الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها
شمارهٔ ۳۰
ای دل چو نصیب تست سرگردانی طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۶۷۵
جنگ با من دارد ای دل تا طلبکارش تویی ایرج میرزا : قصیده ها
سیه چشمِ نامهربان
ای سیه چشم چه دیدی تو از این دیده گناه ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۳۸
ای عادت من مهر رخت ورزیدن رشیدالدین میبدی : ۱۱- سورة هود - مکیة
۲ - النوبة الاولى
قوله تعالى: فَلَعَلَّکَ تارِکٌ مگر که فروخواهى گذاشت بَعْضَ ما یُوحى إِلَیْکَ چیزى از آنچه بتو فرستادهاند از پیغام، وَ ضائِقٌ بِهِ صَدْرُکَ و دل تو از آن تنگ مىخواهد بود، أَنْ یَقُولُوا که میگویند لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْهِ کَنْزٌ که چرا برو گنجى فرو نفرستادند، أَوْ جاءَ مَعَهُ مَلَکٌ یا که چرا با او فریشتهاى نیامد إِنَّما أَنْتَ نَذِیرٌ نه اى تو مگر آگاه کننده بیم نماى، وَ اللَّهُ عَلى کُلِّ شَیْءٍ وَکِیلٌ (۱۲)
