عبارات مورد جستجو در ۳۶۰۹۶ گوهر پیدا شد:
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۱۶۳
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۱۶۵
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۱۷۰
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۱۸۰
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۱۸۱
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۱۸۲
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۱۸۳
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۱۸۴
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۱۸۵
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۱۸۶
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۱۸۸
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۱۹۰
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۱۹۱
بر گوش زد نسیمم، صوتی که نیشکر داشت
آواز پای آن گل، شیرینی دگر داشت
دیشب که آن سهی قد، آرایش چمن بود
گل را ز شرم رویش، بلبل به زیر پر داشت
نتوان شمردن از خود، فرزند ناخلف را
در عالم حقیقت، یعقوب یک پسر داشت
تاثیر باد نخوت، کر می کند غنی را
گوش صدف گران بود، تا دامنش گهر داشت
طغرا ز بس که گشتیم، رسوای عشقبازی
هر بیخبر که دیدیم، از راز ما خبر داشت
آواز پای آن گل، شیرینی دگر داشت
دیشب که آن سهی قد، آرایش چمن بود
گل را ز شرم رویش، بلبل به زیر پر داشت
نتوان شمردن از خود، فرزند ناخلف را
در عالم حقیقت، یعقوب یک پسر داشت
تاثیر باد نخوت، کر می کند غنی را
گوش صدف گران بود، تا دامنش گهر داشت
طغرا ز بس که گشتیم، رسوای عشقبازی
هر بیخبر که دیدیم، از راز ما خبر داشت
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۱۹۳
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۰۰
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۰۱
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۰۲
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۰۵
زلف با قامت او، تا به کمر همراه است
هر کجا روز بلند است، شبش کوتاه است
بی وصیت دلم از خود نرود شام فراق
این چراغی ست که از رفتن خود آگاه است
من دیوانه چه سان بگذرم از وادی عشق
جاده چون کوچه زنجیر، سراسر چاه است
گل زخمی که ز پیکان غمت در دل ماند
همچو نقش قدم خضر، زیارتگاه است
گر به گوشت نرسد ناله طغرا چه عجب
بس که از عشق زبون گشته، فغانش آه است
هر کجا روز بلند است، شبش کوتاه است
بی وصیت دلم از خود نرود شام فراق
این چراغی ست که از رفتن خود آگاه است
من دیوانه چه سان بگذرم از وادی عشق
جاده چون کوچه زنجیر، سراسر چاه است
گل زخمی که ز پیکان غمت در دل ماند
همچو نقش قدم خضر، زیارتگاه است
گر به گوشت نرسد ناله طغرا چه عجب
بس که از عشق زبون گشته، فغانش آه است
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۲۴
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۲۷
