عبارات مورد جستجو در ۸۴۵۶ گوهر پیدا شد:
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۳۰
اندی خشه روز هوا بییمو بارون
اندی شیر نر بدیمه زیر پالون
اندی بی‌کفن بمرده ماله دارون
این کوهنه دنی، بفا ندارنه یارون!
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۵۷
بلبل میچکا، نرو مره غم دارنه
حاجی صالح بیک بیته مره بَنْ دارنه
حاجی صالح بیک، ته سر و ته براره
مره سر هاده، دیدار بوینم یاره
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۵۸
یارون بوینین پیر زناچه مونه دارنه
لِشْ بکرده دیم، گردن گلونه دارنه
سو آلِ میون، مرگِ نشونه دارنه
لعنت براون مرد، وره شه خنه دارنه
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۶۷
ونهْ سر جُور بُورمْ، مرْ حال دَنیهْ
ونهْ سرجربیِمْ، مهْ یارْ دَنیهْ
ونهْ گلهْ باغ بُورمْ، هَفْ پشتْ تَلیهْ
اتّا پیرْ زنٰا نیشتهْ، منِ غمیِهْ (غَنّیهْ)
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۶۹
امروز چن روزه، دوسّ گمون ندارمه
وحشی بئیمه، دین و ایمون ندارمه
شه دوسّ سره ره، من نشون ندارمه
ونه شه بورم، بلدِ اُونْ ندارمه
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۷۷
امروز دشته سر، بدیمه شه کیجاره
اِزّالْ دَوِسِّهْ، دِساله گوکزاره
وِسِّهْ (واسِرْ) دَوِنِّهْ بندهْ پیوُنْ ورزارهْ
ناله بَزِنِمْ، دَشت وُ کوه وُ صحرارِهْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۸۴
یارون و دوستون، اندی نکنین مُونّه
ونه بمردن، بوردن قدیمه خونه
دِ جفت کوه سنگ و نه قبر میونه (بشونه)
زنْ پرچیمه سَرْ، اِشِنِهْ کی جوونه
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۲۳
گوهر گلهْ دیمْ بنّه ته هماسّه لوئه
امیر گته کهه، ته گُو کزْا نَچُوئهْ
سی سالهْ بالْغمهْ، انتظارمهْ خُوئه
هلاگلهْ باغْ‌رهْ چنگْ (چَکْ) ندامه گُوئهْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۳۸
هر جا که دلْ آشوبه وُ دادْرَس ْ (دست‌رس) نییهْ
مه ونگْوُ فریادْ ره کَسْ فریادْرَسْ نییه
هر چَنْ که تنهْ چاچی کَمون لَسْ نییه
مه دلْ ره هزارْ تیرْ بَزویی، وَسْ نییه؟
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۴۹
تَرْسمهْ بنایِ اَجْلْ ره دیاره
بی‌سر و سامُونْ مه خاک بَوَه دیاره
امیر گنه:‌ای سُوته دلْ، مه غَمْ‌خواره
هزار و یکی، ته نوم بسازه کاره
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۵۱
منْ اونْ طفلْ ره مُونّمهْ که مار بمیره
مجهْ دَرْبدَرْ و انتظارْ بو شیره
مه دوستْ ره بئو خدْرهْ به منْ نَئیرهْ
شیرْ نَخرْدهْ دلْ طاقتْ ندارهْ تیره
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۵۸
دِ جا عشرتْ بو، چنگ و صدای نایی
مشرق تا مَغربْ ته کوس و کَرِّ نایی
یاربْ غم و داغْ هرگز تنه دَرْ نایی
نزییه (نزینه) هر اُونْ کَسْکه تنه دَرْنایی
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۸۹
امیر گنه: دستِ فَلک وایی وایی!
نه آخرتِ کارْ هَکردمه، نه دنیایی
دار زرده وَلگمهْ پئیزه مایی
خالِ تکْ بَندمه، انتظارْمه وایی
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۹
چی وا (چی بو) بَمِردْ بومْ ته عشقِ وَرْمن‌ای هو
بَتُومِّه دییِنْ شِه مَرگ، نَتُومِّهْ بی تو
جانْ دونّه که چی جانْ بَکنّیمهْ بی تو
دیده دونّه چی خینْ بَشِنیمّهْ بی تو
حقّْ دُونّه که رُسوایِ دَنیمِهْ بی تو
اَلْقِصّهْ که این عالمْ دِنیمهْ بی تو
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۲
امیر گنه: تو غَمْ نَخرْ روزگاره
مردی هسّه از کرمْ کمی نداره
ویمارمهْ نَظرْ دارمه هَرْدَمْ به یاره
کرمْ بکَنْ و سر بکَشْ شه ویماره
ترسمه بنای اجل ره دیاره
بی سر و سامون مه خاک بوّه دیاره
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۲۳
کَمن هَکردی زلف ره «صحرایی» گیتی
غًضبْ هکردی، خین ره مه پاک بریتی
اُونطورْ که ته عاشقْ کِشی یادْبَئیتی
عَجبْ هَسّه که عاشقْ بَمُونّه گیتی!
دوستْ که مه سیئهْ ره به جفا بئیتی
دایمْ مه دلْ به غم و بلا، دَپیتی
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۲۵
امیر گنه: که گَشتْ بَکردیمْ ملکِ رَیْ
تا به قندهارْ، چین و ختا سرتاپی
اگر که سی سالْ هنیشْت بُوئم سری مَیْ
حاصل چیه؟ آخرْ وبنه گورستونْ بی
دْ ساله می‌خامّه منْکه بی خمارْیَیْ
طمع (تما) دارْمه محبوبْ ره که چارده سالْ بی
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۸
بِهْ سِرْخِهْ گِلِ سَرْ بِهِشْتی سُوسَنْ پٰا
اَفْلهْ کِنِّهْ گَرْ بَمجی یِکی سٰا
خٰارِجْ نیمِهْ مِنْ تِهْ نَدیینْ یکی سٰا
تٰا مِهْ قَفِسِ مِرْغْبَپِّری بِهْ تِهْ جٰا
هِچّی نییِهْ رُوزْمِهْ وَر بَئیشْتِهْ مِهْ وٰا
اُونی کِهْ بَئیشْتِهْ، غَمْ هِنیشْتِهْ تیسٰا
اَمیرْ گِنِهْ اینْ کُهْنِهْ دَنی یِکی سٰا
مِهْ سیئِهْ بِهْ غَمْ هَرْگِزْنَوُونِهْ تیسٰا
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۲۷
سِهْ چِی بِهْ دَنی کِهْ دِلْ دَرْ آوَرِهْ دَرْدْ
اَوِّلْ عِشْقِهْ کِهْ گُونِهْ‌رِهْ هٰا کِنِهْ زَرْدْ
دُویُّمْ بیکَسی، تَنِ تَنْهٰا بَوَوِهْ فَرْدْ
سِیُّمْ مِفْلِسی، گِرْدِنْ کَجْ آوَرِهْ مَرْدْ
نٰاکَسْ‌رِهْ بَتّوُمِّهْ گِتِنْ شِهْ دِلِ دَرْدْ
نٰاکِسْ دٰارْمِهْ کِهْ مِهْ غَمْ‌رِهْ هٰا کِنِهْ سَرْدْ
اَمیرْ گِنِهْ اینْ غِصِّهْ مِجِمْ دینِهْ، فَرْدْ
بٰافِکْروُ خِیٰالُ خُو هٰا کِرْدْمِهْ، بَسی دَرْدْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۳۵
دُوسْ بَدی مِرِهْ، دیم‌هٰاکِرْدی بِهْ دیوٰارْ
تَرْسی کِهْ تِنی چیرِهْ بَوینمٰا خٰارْ؟
تُو اوُنی کِهْ مِهْ کَشْ دَیی پٰاروُ پیرٰارْ
هِلٰاکِهْ تِنی دیمْ دَرِهْ می‌خِشِ مٰارْ
زِبُونْ غَلِطٰا رٰاهْ دَکِتْ بُو یِکی وٰارْ
اینِهْ گِرْدِنْ، اُونِهْ رَسِنْ، هُوِکِشْ اینْ دٰارْ
دُونّی کِهْ تِنِهْ بَنْدوُمِهْ تٰا بِهْ اوُنْ مٰارْ
تٰا مِهْ کَفِنْ مِخْ بَخِرِهْ بِهْ دیوٰارْ