سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۱۰۷۶۰ گوهر پیدا شد:
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۵۸
برو به گوهر
یارون بوینین پیر زناچه مونه دارنه
لِشْ بکرده دیم، گردن گلونه دارنه
سو آلِ میون، مرگِ نشونه دارنه
لعنت براون مرد، وره شه خنه دارنه
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۶۷
برو به گوهر
ونهْ سر جُور بُورمْ، مرْ حال دَنیهْ
ونهْ سرجربیِمْ، مهْ یارْ دَنیهْ
ونهْ گلهْ باغ بُورمْ، هَفْ پشتْ تَلیهْ
اتّا پیرْ زنٰا نیشتهْ، منِ غمیِهْ (غَنّیهْ)
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۶۸
برو به گوهر
خجیره کیجا وعده نده که امّه
وعده تلاونگه، من تلاره پمّهْ
دَرّرهْ وایهلْ، منْ بی‌قوا مه، چمّهْ
مارِ ناز نینمهْ، کمْ کَسانی نیمهْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۶۹
برو به گوهر
امروز چن روزه، دوسّ گمون ندارمه
وحشی بئیمه، دین و ایمون ندارمه
شه دوسّ سره ره، من نشون ندارمه
ونه شه بورم، بلدِ اُونْ ندارمه
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۷۱
برو به گوهر
کیجا شه سِرِهْ، ونگْ کِنِّهْ (کِرْدِهْ) شه سیکٰارِهْ
ریکا به صحرا گِتِهْ (گِنِهْ) منْ تِهْ (تِنِهْ) بلاره
الٰهی (انشالّا) سیکا مرگ بکوشِنْ شمارِهْ
مَرْدِمِ (وَچِهْ) ریکا نَووِهْ منْ ته (تِنِهْ) بِلٰارِهْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۷۷
برو به گوهر
امروز دشته سر، بدیمه شه کیجاره
اِزّالْ دَوِسِّهْ، دِساله گوکزاره
وِسِّهْ (واسِرْ) دَوِنِّهْ بندهْ پیوُنْ ورزارهْ
ناله بَزِنِمْ، دَشت وُ کوه وُ صحرارِهْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۸۴
برو به گوهر
یارون و دوستون، اندی نکنین مُونّه
ونه بمردن، بوردن قدیمه خونه
دِ جفت کوه سنگ و نه قبر میونه (بشونه)
زنْ پرچیمه سَرْ، اِشِنِهْ کی جوونه
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۹۷
برو به گوهر
بالْ ره تُو نده، طاقتِ تُو ندارمه
من طاقتِ ته چشِ سیُیو ندارمه
تو زلف ره گلُو شورْنی، من اُو ندارمه
عاشقی ره زَرْ ونهْ، من کُو ندارمه
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۰۶
برو به گوهر
دل رهْ گمّه که، غمْ نخرْ چاره نیه
ته غم خردِنِ روز ره کنارهْ نیه
کدوم شهره که عاشقِ نارهْ نیه
کدوم دله که تیر خرنهْ، پارهْ نیه
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۳۵
برو به گوهر
مَرْدمْ گَشتِ لارْ شُوئنْ (شونن) منْ لارْ بمُوره
بی تو (ته) گَشْتِ لارْمه وَرْ بسُونِ گوره
اَزْ غمزهْ نیازارْ منهْ دلْ سیوره
منکه اختیارِ خدْ نشومه، زوره
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۳۸
برو به گوهر
هر جا که دلْ آشوبه وُ دادْرَس ْ (دست‌رس) نییهْ
مه ونگْوُ فریادْ ره کَسْ فریادْرَسْ نییه
هر چَنْ که تنهْ چاچی کَمون لَسْ نییه
مه دلْ ره هزارْ تیرْ بَزویی، وَسْ نییه؟
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۴۹
برو به گوهر
تَرْسمهْ بنایِ اَجْلْ ره دیاره
بی‌سر و سامُونْ مه خاک بَوَه دیاره
امیر گنه:‌ای سُوته دلْ، مه غَمْ‌خواره
هزار و یکی، ته نوم بسازه کاره
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۵۱
برو به گوهر
منْ اونْ طفلْ ره مُونّمهْ که مار بمیره
مجهْ دَرْبدَرْ و انتظارْ بو شیره
مه دوستْ ره بئو خدْرهْ به منْ نَئیرهْ
شیرْ نَخرْدهْ دلْ طاقتْ ندارهْ تیره
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۵۲
برو به گوهر
یاری نَکردی، جُزْ ره مه جٰا چه گیتی؟
چشمکْ بَزُومه، لُو شه ره گاز بئیتی
این دپیت مَپیتْ که تو مه جا سَرْ گیتی
منْ دونسّمهْ یار دیگر بئیتی
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۵۸
برو به گوهر
دِ جا عشرتْ بو، چنگ و صدای نایی
مشرق تا مَغربْ ته کوس و کَرِّ نایی
یاربْ غم و داغْ هرگز تنه دَرْ نایی
نزییه (نزینه) هر اُونْ کَسْکه تنه دَرْنایی
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۸۹
برو به گوهر
امیر گنه: دستِ فَلک وایی وایی!
نه آخرتِ کارْ هَکردمه، نه دنیایی
دار زرده وَلگمهْ پئیزه مایی
خالِ تکْ بَندمه، انتظارْمه وایی
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۸
برو به گوهر
ته بندومه تا مه استخون (هسّکا) بَپیسْتِن
منه جان! تویی، بی‌جان نتومّه زیستن
بسا این‌که حقیرْمِهْ وُ نَتومّه زیستن
با این رَنْگِنٰا چِشْ نَتومّه گریستن
منکه رَنْگِنٰا چِشْ نتومّه گریستن
مه جان چی امید دارمه من شه بزیستن
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۹
برو به گوهر
چی وا (چی بو) بَمِردْ بومْ ته عشقِ وَرْمن‌ای هو
بَتُومِّه دییِنْ شِه مَرگ، نَتُومِّهْ بی تو
جانْ دونّه که چی جانْ بَکنّیمهْ بی تو
دیده دونّه چی خینْ بَشِنیمّهْ بی تو
حقّْ دُونّه که رُسوایِ دَنیمِهْ بی تو
اَلْقِصّهْ که این عالمْ دِنیمهْ بی تو
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۲
برو به گوهر
امیر گنه: تو غَمْ نَخرْ روزگاره
مردی هسّه از کرمْ کمی نداره
ویمارمهْ نَظرْ دارمه هَرْدَمْ به یاره
کرمْ بکَنْ و سر بکَشْ شه ویماره
ترسمه بنای اجل ره دیاره
بی سر و سامون مه خاک بوّه دیاره
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۲۲
برو به گوهر
امیر گنه: مه وَرْ کِیَهْ روز و شوبی؟
اَندی وَرْنه دلْ ره که طاقتْ نَوُویی
دوستْ که مردمِ سخنْ جه مهرْ بشویی (بئیری)؟
وی چُونّهْ که مه سُوته دلْ ره چی رویی
دوستْ کونه که غَمْ بَخرهْ روز و شُوبی
کَسْ ندارْمه مه دردْصانعْ ره بئویی