ملکالشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
در عقل و علم
خرد و داد و راستی کرم است نسیمی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷
چون گشودم فال بخت از مصحف روی حبیب صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۰۹
اهل همت خرده خود پیش درویشان نهند حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۶۰۵
هندوستان غربت بادا به ما مبارک سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۶
در آن زمان که دلم میل با جمالی داشت سعدی : غزلیات
غزل ۵۷۳
تو در کمند نیفتادهای و معذوری صغیر اصفهانی : مثنویات
شمارهٔ ۲۴ - خانهٔ تنگ
خانه ما هست بسی تنگتر مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۱۷
چهرهٔ زرد مرا بین و مرا هیچ مگو ملکالشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
صفت عدالت
آسمانها ز دل برپا شد اهلی شیرازی : قصاید
شمارهٔ ۳۷ - در مدح نظام الدین احمد صاعدی
سفیده دم که صبا بوی مشگ ناب کند فردوسی : پادشاهی اسکندر
بخش ۳۸
ز راه بیابان به شهری رسید بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۷۹
بهکنج نیستی عمریست جای خویش میجویم رشیدالدین میبدی : ۷۳- سورة المزمل- مکیة
النوبة الثانیة
این سوره از شمار کوفیان بیست آیت است، دویست و هشتاد و پنج کلمه، هشتصد و سى و هشت حرف، جمله به مکه فرو آمد و در مکّیّات شمرند. ابن عباس گفت: مگر در آیت إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ الى آخر السّورة. و درین سوره سه آیت منسوخ است. عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۸
جانا شعاع رویت در جسم و جان نگنجد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۹۵
سر قدم کردیم و آخر سوی جیحون تاختیم رشیدالدین میبدی : ۷۴- سورة المدثر- مکیة
النوبة الثالثة
قوله تعالى، بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ: سعدی : غزلیات
غزل ۱۹۶
سر جانان ندارد هر که او را خوف جان باشد سعدی : غزلیات
غزل ۱۷
چه کند بنده که گردن ننهد فرمان را صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۳۹۹
غافل مشو ز پاس دل بیقرار ما ابوالحسن فراهانی : قصاید
شمارهٔ ۲
ترسم که بس که می کنم از درد اضطراب
در عقل و علم
خرد و داد و راستی کرم است نسیمی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷
چون گشودم فال بخت از مصحف روی حبیب صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۰۹
اهل همت خرده خود پیش درویشان نهند حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۶۰۵
هندوستان غربت بادا به ما مبارک سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۶
در آن زمان که دلم میل با جمالی داشت سعدی : غزلیات
غزل ۵۷۳
تو در کمند نیفتادهای و معذوری صغیر اصفهانی : مثنویات
شمارهٔ ۲۴ - خانهٔ تنگ
خانه ما هست بسی تنگتر مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۱۷
چهرهٔ زرد مرا بین و مرا هیچ مگو ملکالشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
صفت عدالت
آسمانها ز دل برپا شد اهلی شیرازی : قصاید
شمارهٔ ۳۷ - در مدح نظام الدین احمد صاعدی
سفیده دم که صبا بوی مشگ ناب کند فردوسی : پادشاهی اسکندر
بخش ۳۸
ز راه بیابان به شهری رسید بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۷۹
بهکنج نیستی عمریست جای خویش میجویم رشیدالدین میبدی : ۷۳- سورة المزمل- مکیة
النوبة الثانیة
این سوره از شمار کوفیان بیست آیت است، دویست و هشتاد و پنج کلمه، هشتصد و سى و هشت حرف، جمله به مکه فرو آمد و در مکّیّات شمرند. ابن عباس گفت: مگر در آیت إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ الى آخر السّورة. و درین سوره سه آیت منسوخ است. عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۸
جانا شعاع رویت در جسم و جان نگنجد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۹۵
سر قدم کردیم و آخر سوی جیحون تاختیم رشیدالدین میبدی : ۷۴- سورة المدثر- مکیة
النوبة الثالثة
قوله تعالى، بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ: سعدی : غزلیات
غزل ۱۹۶
سر جانان ندارد هر که او را خوف جان باشد سعدی : غزلیات
غزل ۱۷
چه کند بنده که گردن ننهد فرمان را صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۳۹۹
غافل مشو ز پاس دل بیقرار ما ابوالحسن فراهانی : قصاید
شمارهٔ ۲
ترسم که بس که می کنم از درد اضطراب
