نهج البلاغه : حکمت ها
نکوهش طمع به دنیا
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> إِنَّ اَلطَّمَعَ مُورِدٌ غَيْرُ مُصْدِرٍ وَ ضَامِنٌ غَيْرُ وَفِيٍّ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۶
نیست پروای فنای خود دل وارسته را صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۵۶
در سر پل باده چون سیلاب می باید کشید عطار نیشابوری : باب چهل و سوم: در صفت دردمندی عاشق
شمارهٔ ۷
کو جان که به چاره چارهٔ جان کنمش بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۲۰
گر به این ساز است دور از وصل جانان زبستن شاه نعمتالله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۷
چون یوسف باد در چمن می آید مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۶۹
دل باغ نهانست و درختان پنهان عطار نیشابوری : باب یازدهم: در آنكه سرّ غیب و روح نه توان گفت و نه توان
شمارهٔ ۲۶
جان معنی لطف و قهر نتواند بود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۵
دلفریبی چون به جولان آورد آن ماه را بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۵۹
سبکروانکه به وحشت میان جان بستند مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۰
پنبه ز گوش دور کن بانگ نجات میرسد امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۲۷۴
هر که نگه در تو کرد بیش به بستان نرفت ادیب الممالک : قصاید
شمارهٔ ۴۰ - صلحیه بلد
روزی ز جور خصم ستمگر ظلامه ای ملکالشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۱۰۶ - سر و ته یک کرباس
ای بزرگان به من جواب دهید فریدون مشیری : ابر و کوچه
بهار می رسد، اما
بهار می رسد، اما ز گل نشانش نیست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۴
کاسه زانوست جام جم دل آگاه را رشیدالدین میبدی : ۱۱۱- سورة تبت- مکیة
النوبة الثانیة
این سوره هفتاد و هفت حرفست، بیست کلمه و پنج آیه. جمله به مکّه فرو آمد و درین سوره ناسخ و منسوخ نیست. و در خبرست از ابى کعب از پیغامبر (ص): «هر که این سوره برخواند، امید میدارم که او را با بو لهب اندر دوزخ جمع نکنند». مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۸
به مرغی داده گردون از ازل فرخنده بالی را نهج البلاغه : حکمت ها
جایگاه والاى اهل بیت علیهم السلام
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> نَحْنُ اَلنُّمْرُقَةُ اَلْوُسْطَى بِهَا يَلْحَقُ اَلتَّالِي وَ إِلَيْهَا يَرْجِعُ اَلْغَالِي خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۷۲
خاقانیا قبول و رد از کردگار دان
نکوهش طمع به دنیا
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> إِنَّ اَلطَّمَعَ مُورِدٌ غَيْرُ مُصْدِرٍ وَ ضَامِنٌ غَيْرُ وَفِيٍّ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۶
نیست پروای فنای خود دل وارسته را صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۵۶
در سر پل باده چون سیلاب می باید کشید عطار نیشابوری : باب چهل و سوم: در صفت دردمندی عاشق
شمارهٔ ۷
کو جان که به چاره چارهٔ جان کنمش بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۲۰
گر به این ساز است دور از وصل جانان زبستن شاه نعمتالله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۷
چون یوسف باد در چمن می آید مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۶۹
دل باغ نهانست و درختان پنهان عطار نیشابوری : باب یازدهم: در آنكه سرّ غیب و روح نه توان گفت و نه توان
شمارهٔ ۲۶
جان معنی لطف و قهر نتواند بود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۵
دلفریبی چون به جولان آورد آن ماه را بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۵۹
سبکروانکه به وحشت میان جان بستند مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۰
پنبه ز گوش دور کن بانگ نجات میرسد امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۲۷۴
هر که نگه در تو کرد بیش به بستان نرفت ادیب الممالک : قصاید
شمارهٔ ۴۰ - صلحیه بلد
روزی ز جور خصم ستمگر ظلامه ای ملکالشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۱۰۶ - سر و ته یک کرباس
ای بزرگان به من جواب دهید فریدون مشیری : ابر و کوچه
بهار می رسد، اما
بهار می رسد، اما ز گل نشانش نیست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۴
کاسه زانوست جام جم دل آگاه را رشیدالدین میبدی : ۱۱۱- سورة تبت- مکیة
النوبة الثانیة
این سوره هفتاد و هفت حرفست، بیست کلمه و پنج آیه. جمله به مکّه فرو آمد و درین سوره ناسخ و منسوخ نیست. و در خبرست از ابى کعب از پیغامبر (ص): «هر که این سوره برخواند، امید میدارم که او را با بو لهب اندر دوزخ جمع نکنند». مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۸
به مرغی داده گردون از ازل فرخنده بالی را نهج البلاغه : حکمت ها
جایگاه والاى اهل بیت علیهم السلام
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> نَحْنُ اَلنُّمْرُقَةُ اَلْوُسْطَى بِهَا يَلْحَقُ اَلتَّالِي وَ إِلَيْهَا يَرْجِعُ اَلْغَالِي خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۷۲
خاقانیا قبول و رد از کردگار دان
