بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۰
ای بت ماه روی مشکین مو سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰۵
عاشقانی که مبتلای تواند محتشم کاشانی : قطعات
شمارهٔ ۱۲
اشعث طماع عهد خود جمال قصه خوان عطار نیشابوری : دفتر اول
حکایت
مگر پیری ز پیران رسیده عبدالقهّار عاصی : چهارپاره‌ها
آی کابل!
تو چه مقدار زخم در زخمی مولوی : دفتر اول
بخش ۵۰ - باز ترجیح نهادن شیر جهد را بر توکل و فواید جهد را بیان کردن
شیر گفت آری، ولیکن هم ببین کوهی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۳
دارم از رنگ رخت در دل و در جان آتش عبدالقهّار عاصی : چهارپاره‌ها
باز کابل در عزا بنشسته‌است
باز خونِ بی‌گناهان،‌بی‌کسان آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۸۵
بر گل فشاند غالیه از زلف مشک بیز عبدالقهّار عاصی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارۀ ۱۴
فرو مرده چراغ آسمانه فرخی سیستانی : قصاید
شمارهٔ ۱۰۸ - در مدح امیر ابو یعقوب یوسف بن ناصر الدین گوید
همی بنفشه دمد گرد روی آن سرهنگ عبدالقهّار عاصی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارۀ ۱۳
تو رفتی بال و پر فرسود و جان سوخت صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۵۵
قدم به چشم من خاکسار نگذارد عبدالقهّار عاصی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارۀ ۱۲
عطش می زد، عطش می کاشت صحرا آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۲۱
زابروان تیغ دو سر بر مه و مهر آخته ای خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۲۴
هیچ می‌دانی که دیشب در غمش چون بوده‌ام عبدالقهّار عاصی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارۀ ۱۱
مدامش غصّه و غم در کمین است عبدالقهّار عاصی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارۀ ۷
بیابان لاله زد،‌صحرا چمن کرد نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش انسان
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> أَلاَ حُرٌّ يَدَعُ هَذِهِ اَللُّمَاظَةَ لِأَهْلِهَا إِنَّهُ لَيْسَ لِأَنْفُسِكُمْ ثَمَنٌ إِلاَّ اَلْجَنَّةَ فَلاَ تَبِيعُوهَا إِلاَّ بِهَا عبدالقهّار عاصی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارۀ ۵
بهار امسال ماتم می‌فروشد