امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۱۴
عشق آتشم در جان زد و جانان ازان دیگران مولوی : ترجیعات
بیست و هشتم
ای آنک ما را از زمین بر چرخ اخضر میکشی همام تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰
یاد باد آن راحت جان یاد باد سوزنی سمرقندی : قطعات
شمارهٔ ۲۳ - چیستان
چو هاروت مرغی نگونسار چیست سعدی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۶
گویند هوای فصل آزار خوشست سرایندهٔ فرامرزنامه : فرامرزنامه
بخش ۷۴ - سؤال کردن برهمن
دگر گفت کی پهلو دلپذیر عمان سامانی : گنجینة الاسرار
دیباچه
معشوق مطلقی را حمد و ستایش سزاست جل جلاله که تمام موجودات عاشق مقید اویند. همه راه اوست میپویند و وصل اوست که میجویند و حمد اوست میگویند و ان من شیء الایسبح بحمده هر برگی از دفتر معرفتش آیتیست و هر گیاهی در بیدای وحدتش فراشته رایتی؛ با اینهمه عالمی متفکر آنند و جهانی بدیدۀ حیرت نگران، چه هرچه جهد بیش بنمایند و بیشتر گرایند منزل مقصود دورتر شود و دیدۀ معرفت بی نورتر. لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۴۳ - به شاهد لغت سپار، بمعنی گاوآهن که زمین شکافد
ترا گردن در بسته به بیوغ سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۴
مرا از آینهٔ سخت روی سخت آید ابوالفضل بیهقی : مجلد ششم
بخش ۳۸ - المشافهة الاولى
المشافهة الاولی فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۵
ای غم که مسافر جهان پیمایی سعدی : باب سوم در عشق و مستی و شور
حکایت
به شهری در از شام غوغا فتاد جلال عضد : مفردات
شمارهٔ ۲
در غم جانان به ترک جان بگوی قائم مقام فراهانی : جلایرنامه
بخش ۳۳
جلایر را در آن درهای مکنون سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۲
تا نمودی روی و دیدم گرد چشمت آن مژه محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۳
غیر مگذار که در بزم تو آید گستاخ شاه نعمتالله ولی : قطعات
قطعهٔ شمارهٔ ۱۵
کفر سر زلف بت به دست آر امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۱۷
گشادی چشم خواب آلود را باز ابوسعید ابوالخیر : ابیات پراکنده
تکه ۵۵
بر فلک بر دو مرد پیشه ورند مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۶
لب را تو به هر بوسه و هر لوت میالا
شمارهٔ ۱۶۱۴
عشق آتشم در جان زد و جانان ازان دیگران مولوی : ترجیعات
بیست و هشتم
ای آنک ما را از زمین بر چرخ اخضر میکشی همام تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰
یاد باد آن راحت جان یاد باد سوزنی سمرقندی : قطعات
شمارهٔ ۲۳ - چیستان
چو هاروت مرغی نگونسار چیست سعدی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۶
گویند هوای فصل آزار خوشست سرایندهٔ فرامرزنامه : فرامرزنامه
بخش ۷۴ - سؤال کردن برهمن
دگر گفت کی پهلو دلپذیر عمان سامانی : گنجینة الاسرار
دیباچه
معشوق مطلقی را حمد و ستایش سزاست جل جلاله که تمام موجودات عاشق مقید اویند. همه راه اوست میپویند و وصل اوست که میجویند و حمد اوست میگویند و ان من شیء الایسبح بحمده هر برگی از دفتر معرفتش آیتیست و هر گیاهی در بیدای وحدتش فراشته رایتی؛ با اینهمه عالمی متفکر آنند و جهانی بدیدۀ حیرت نگران، چه هرچه جهد بیش بنمایند و بیشتر گرایند منزل مقصود دورتر شود و دیدۀ معرفت بی نورتر. لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۴۳ - به شاهد لغت سپار، بمعنی گاوآهن که زمین شکافد
ترا گردن در بسته به بیوغ سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۴
مرا از آینهٔ سخت روی سخت آید ابوالفضل بیهقی : مجلد ششم
بخش ۳۸ - المشافهة الاولى
المشافهة الاولی فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۵
ای غم که مسافر جهان پیمایی سعدی : باب سوم در عشق و مستی و شور
حکایت
به شهری در از شام غوغا فتاد جلال عضد : مفردات
شمارهٔ ۲
در غم جانان به ترک جان بگوی قائم مقام فراهانی : جلایرنامه
بخش ۳۳
جلایر را در آن درهای مکنون سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۲
تا نمودی روی و دیدم گرد چشمت آن مژه محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۳
غیر مگذار که در بزم تو آید گستاخ شاه نعمتالله ولی : قطعات
قطعهٔ شمارهٔ ۱۵
کفر سر زلف بت به دست آر امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۱۷
گشادی چشم خواب آلود را باز ابوسعید ابوالخیر : ابیات پراکنده
تکه ۵۵
بر فلک بر دو مرد پیشه ورند مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۶
لب را تو به هر بوسه و هر لوت میالا
