سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۶
هر که آمد عمر خود را صرف سامان کرد و رفت قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۵۸ - و لی فی‌المدیحه
آن خال سیه بر لب جان‌پرور جانان ترانه های کودکانه : بخش اول
هاپو
هاپو هاپ هاپ هاپ هاپ حزین لاهیجی : اشعار عربی
شمارهٔ ۳
کفی الدهر برداً لارتعاد مفاصلی صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۸۵ - باب‌الخاء‌الخاطر
نگردد خاطرت هرگز مکدر فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹۹
ما فراغ از غم بیش و کم عالم داریم سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۴۶۹
به قطع هستی خود خوب دستیار خودم صغیر اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۴۹
حرفی که نه چون مویز هوش افزاید عطار نیشابوری : باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه
شمارهٔ ۱۰۴
چون جملهٔ راه، کاروان من و تست امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۸
یار ما را عزم رایی دیگر است آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۶
چند ای ظالم! بهر فریب دگران سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۲۷۴
جان ز دنبالش ز جسم ناتوانم می رود وفایی شوشتری : غزلیات
شمارهٔ ۷
تاجر عشقم و عشق تو مرا، در بار است طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۳۰۱
گر خورد در فوت ما آن گل تاسف، دور نیست سعدی : باب چهارم در فواید خاموشی
حکایت شمارهٔ ۴
عالمی‌معتبر را مناظره افتاد با یکی از ملاحده لَعنهُم الله عَلی حِدَه و به حجت با او بس نیامد سپر بینداخت و برگشت کسی گفتش ترا با چندین فضل و ادب که داری با بی دینی حجت نماند؟ گفت علم من قرآنست و حدیث و گفتار مشایخ و او بدین ها معتقد نیست و نمی‌شنود. مرا شنیدن کفر او به چه کار آید. میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱
به چشم مست، ز هستی ربوده ای ما را غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۸۶ - مقام اول در کسب و جلب منفعت
و این بر سه درجه بود: اول سببی که از سنت خدای دانسته ایم که بی آن کاری حاصل نیاید، دست بداشتن آن از جنون بود نه از توکل. چنان که کسی دست به طعام نبرد و در دهان ننهد تا خدای تعالی سپری بیافریند یا طعام را حرکتی ندهد تا به دهان وی شود، یا کسی نکاح و صحبت نکند تا خدای تعالی فرزند بیافریند و پندارد که این توکل است. این حماقت بود، بلکه هر سبب که قطعی است توکل در وی به عمل و کردار نیست بلکه به علم و حال بود. نظامی گنجوی : خردنامه
بخش ۳۷ - بازگشتن اسکندر از حد شمال به عزم روم
مغنی بساز ازدم جان‌فزای اوحدالدین کرمانی : الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
شمارهٔ ۳۵
در بادیهٔ عشق دویدن چه خوش است کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۹۵
تا تنگ دلم جای چو تو خوش پسرست
شمارهٔ ۱۸۶
هر که آمد عمر خود را صرف سامان کرد و رفت قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۵۸ - و لی فی‌المدیحه
آن خال سیه بر لب جان‌پرور جانان ترانه های کودکانه : بخش اول
هاپو
هاپو هاپ هاپ هاپ هاپ حزین لاهیجی : اشعار عربی
شمارهٔ ۳
کفی الدهر برداً لارتعاد مفاصلی صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۸۵ - باب‌الخاء‌الخاطر
نگردد خاطرت هرگز مکدر فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹۹
ما فراغ از غم بیش و کم عالم داریم سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۴۶۹
به قطع هستی خود خوب دستیار خودم صغیر اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۴۹
حرفی که نه چون مویز هوش افزاید عطار نیشابوری : باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه
شمارهٔ ۱۰۴
چون جملهٔ راه، کاروان من و تست امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۸
یار ما را عزم رایی دیگر است آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۶
چند ای ظالم! بهر فریب دگران سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۲۷۴
جان ز دنبالش ز جسم ناتوانم می رود وفایی شوشتری : غزلیات
شمارهٔ ۷
تاجر عشقم و عشق تو مرا، در بار است طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۳۰۱
گر خورد در فوت ما آن گل تاسف، دور نیست سعدی : باب چهارم در فواید خاموشی
حکایت شمارهٔ ۴
عالمی‌معتبر را مناظره افتاد با یکی از ملاحده لَعنهُم الله عَلی حِدَه و به حجت با او بس نیامد سپر بینداخت و برگشت کسی گفتش ترا با چندین فضل و ادب که داری با بی دینی حجت نماند؟ گفت علم من قرآنست و حدیث و گفتار مشایخ و او بدین ها معتقد نیست و نمی‌شنود. مرا شنیدن کفر او به چه کار آید. میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱
به چشم مست، ز هستی ربوده ای ما را غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۸۶ - مقام اول در کسب و جلب منفعت
و این بر سه درجه بود: اول سببی که از سنت خدای دانسته ایم که بی آن کاری حاصل نیاید، دست بداشتن آن از جنون بود نه از توکل. چنان که کسی دست به طعام نبرد و در دهان ننهد تا خدای تعالی سپری بیافریند یا طعام را حرکتی ندهد تا به دهان وی شود، یا کسی نکاح و صحبت نکند تا خدای تعالی فرزند بیافریند و پندارد که این توکل است. این حماقت بود، بلکه هر سبب که قطعی است توکل در وی به عمل و کردار نیست بلکه به علم و حال بود. نظامی گنجوی : خردنامه
بخش ۳۷ - بازگشتن اسکندر از حد شمال به عزم روم
مغنی بساز ازدم جان‌فزای اوحدالدین کرمانی : الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
شمارهٔ ۳۵
در بادیهٔ عشق دویدن چه خوش است کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۹۵
تا تنگ دلم جای چو تو خوش پسرست
