رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۸۳ - کمال اصفهانی
و هُوَ حکیم کمال الدین زیاد. از فحول حکمای زمان خود برتری داشته و همت بر انزوا و عزلت می‌گماشته. همهٔ اهل تذکره او را توصیف نموده و به فضایل ستوده‌اند. از اوست: واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۴
یارب ز کهنه دیر جهان، وحشتم بده سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹
ما گرفتاریم و غیر از ناله نبود کار ما فصیحی هروی : قطعات
شمارهٔ ۳۵ - ماده تاریخ شهادت عرب
گل باغ وفاداری عرب آن انوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۶
دوش آنکه همه جهان ما بود واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۳
دنیا طلب، به دنیا، دل بین چگونه داده ادیب الممالک : قصاید
شمارهٔ ۱۲ - در ستایش بیطرفی ایران هنگام جنگ عمومی و نکوهش همسایگان جنوبی و شمالی «انگلیس و روس » فرماید
همتی ای ناخدا کرم کن و دریاب واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۲
نخل شمع، از چشم گریان سربلندی یافته، عطار نیشابوری : باب دوازدهم: در شكایت از نفس خود
شمارهٔ ۳۱
یک عاشق پاک و یک دل زنده کجاست واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۱
غیر محرومی رویت نبود کار نگاه صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶۳۱
ناله ای کز دل بیدرد برون می آید صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۶۳
مرا بس شکرها از کردگار است فصیحی هروی : قطعات
شمارهٔ ۳۹ - ماده تاریخ دیگر
ای نسخه کارگاه مانی واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۰
چشم بگشا غنچه آسا در بهار صبحگاه عطار نیشابوری : باب بیست و دوم: در روی به آخرت آوردن و ترك دنیا كردن
شمارهٔ ۳
چون مرگ در افکند به غرقاب ترا نهج البلاغه : حکمت ها
نشانه های خوشبختی
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> طُوبَى لِمَنْ ذَكَرَ اَلْمَعَادَ وَ عَمِلَ لِلْحِسَابِ وَ قَنِعَ بِالْكَفَافِ وَ رَضِيَ عَنِ اَللَّهِ واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۹
گذر گاهی بود گلزار گیتی، از صبا بشنو مولوی : دفتر سوم
بخش ۲۵ - قصهٔ هاروت و ماروت و دلیری ایشان بر امتحانات حق تعالی
پیش ازین زان گفته بودیم اندکی واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۸
موی چون گردید جو گندم، دگر هشیار شو سعدی : غزلیات
غزل ۱۴۹
چه لطیفست قبا بر تن چون سرو روانت