نهج البلاغه : حکمت ها
پرده پوشی خداوند
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> اَلْحَذَرَ اَلْحَذَرَ فَوَاللَّهِ لَقَدْ سَتَرَ حَتَّى كَأَنَّهُ قَدْ غَفَرَ واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۷
نیست بلبل چو من و، گل نه چنانست که تو؛ واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۶
غم میرمد، ز پیچش زلف سیاه تو صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۴۲۸
هرکه ادراک زلف و روی جانان را به هم فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۴۳
صبر از دلم برخواست ساقیا بیا هی هی واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۵
گردد چو بگفتار زبان در دهن تو سعدی : غزلیات
غزل ۱۵۱
گر جان طلبی فدای جانت فرخی یزدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۲
از بسکه به پیش این و آن مبتذلیم واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۴
میکند گرمی بما هر بیوفائی غیر تو واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۳
از آنم کم، که گویم شکر احسان زیاد تو واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۲
میتراود التفات از جبهه پر چین او رشیدالدین میبدی : ۲۴- سورة النّور- مدنیّة
۳ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: «قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ» اى ینقضوا من نظرهم الى ما حرّم اللَّه علیهم، و الغض و الاغضاض ان یدانى بین جفنیه من غیر ملاقاة، و من هاهنا زائدة یعنى یغضّوا ابصارهم بدلیل قوله: «وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ»، و قیل من هاهنا للتبعیض و هو ترک النظر الى ما لا یحلّ، لانّ المؤمنین غیر مأمورین بغضّ البصر اصلا انما امروا بغضّ البصر عن الحرام، «وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ» من ان یراها احد و هى من العانة الى اعلى الرکبة، قال ابو العالیة: کلّ موضع فى القرآن ذکر فیه الفرج فالمراد به الزنا الّا فى هذا الموضع فانّ المراد به الستر، حتى لا یقع بصر الغیر علیه، «ذلِکَ» اى غضّ البصر و حفظ الفرج، «أَزْکى لَهُمْ» اطهر لهم و انفع لدینهم و دنیاهم، «إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِما یَصْنَعُونَ» لا یخفى علیه فعلهم، روى عن بریدة قال قال رسول اللَّه (ص) لعلىّ: «یا علىّ لا تتبع النظرة فان لک الاولى و لیست لک الآخرة» واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۱
چهره آرایی بود از نشأه می ننگ او واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۰
شوخیش را نکند گوشه نشین خانه زین واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۳۹
حال ما خواهی بدانی، زلف خوبان را ببین قاسم انوار : مقطعات
شمارهٔ ۲۵
پیش از این گفته اند اهل خرد ادیب الممالک : قصاید
شمارهٔ ۳۲
تا در میان اوباش تقسیم شد وزارت واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۳۸
دمی ز آن پیش کآید چون حباب جان زتن بیرون کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۰
گر چه دل من چو شمع آتش خایست واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۳۷
کرا پا میرود از محفل آن سیمبر بیرون؟
پرده پوشی خداوند
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> اَلْحَذَرَ اَلْحَذَرَ فَوَاللَّهِ لَقَدْ سَتَرَ حَتَّى كَأَنَّهُ قَدْ غَفَرَ واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۷
نیست بلبل چو من و، گل نه چنانست که تو؛ واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۶
غم میرمد، ز پیچش زلف سیاه تو صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۴۲۸
هرکه ادراک زلف و روی جانان را به هم فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۴۳
صبر از دلم برخواست ساقیا بیا هی هی واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۵
گردد چو بگفتار زبان در دهن تو سعدی : غزلیات
غزل ۱۵۱
گر جان طلبی فدای جانت فرخی یزدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۲
از بسکه به پیش این و آن مبتذلیم واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۴
میکند گرمی بما هر بیوفائی غیر تو واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۳
از آنم کم، که گویم شکر احسان زیاد تو واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۲
میتراود التفات از جبهه پر چین او رشیدالدین میبدی : ۲۴- سورة النّور- مدنیّة
۳ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: «قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ» اى ینقضوا من نظرهم الى ما حرّم اللَّه علیهم، و الغض و الاغضاض ان یدانى بین جفنیه من غیر ملاقاة، و من هاهنا زائدة یعنى یغضّوا ابصارهم بدلیل قوله: «وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ»، و قیل من هاهنا للتبعیض و هو ترک النظر الى ما لا یحلّ، لانّ المؤمنین غیر مأمورین بغضّ البصر اصلا انما امروا بغضّ البصر عن الحرام، «وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ» من ان یراها احد و هى من العانة الى اعلى الرکبة، قال ابو العالیة: کلّ موضع فى القرآن ذکر فیه الفرج فالمراد به الزنا الّا فى هذا الموضع فانّ المراد به الستر، حتى لا یقع بصر الغیر علیه، «ذلِکَ» اى غضّ البصر و حفظ الفرج، «أَزْکى لَهُمْ» اطهر لهم و انفع لدینهم و دنیاهم، «إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِما یَصْنَعُونَ» لا یخفى علیه فعلهم، روى عن بریدة قال قال رسول اللَّه (ص) لعلىّ: «یا علىّ لا تتبع النظرة فان لک الاولى و لیست لک الآخرة» واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۱
چهره آرایی بود از نشأه می ننگ او واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۰
شوخیش را نکند گوشه نشین خانه زین واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۳۹
حال ما خواهی بدانی، زلف خوبان را ببین قاسم انوار : مقطعات
شمارهٔ ۲۵
پیش از این گفته اند اهل خرد ادیب الممالک : قصاید
شمارهٔ ۳۲
تا در میان اوباش تقسیم شد وزارت واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۳۸
دمی ز آن پیش کآید چون حباب جان زتن بیرون کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۰
گر چه دل من چو شمع آتش خایست واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۳۷
کرا پا میرود از محفل آن سیمبر بیرون؟
