جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۳۳۰
افتاده مرا با سر زلفت هوسی مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۶۹
آتشی نو در وجود اندر زدیم عطار نیشابوری : باب سی و دوم: در شكایت كردن از معشوق
شمارهٔ ۱۴
تا کی رانی از در خود دربدرم عطار نیشابوری : باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد
شمارهٔ ۵۵
تا هیچ چو شمعت سر و کار خویش است صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۱
ز هم نمی گسلد عیش جاودانه ما مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۴۷
خضری به میان سینه داری رودکی : ابیات به جا مانده از مثنوی بحر متقارب
پاره ۴۲
به چشم دلت دید باید جهان عطار نیشابوری : وصلت نامه
حکمت حق سبحانه وتعالی عز اسمه در بیرون آوردن آدم را از بهشت برای رموز حقیقی
ای برادر حکمت حق گوش دار صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۹۴
ز زلف او دل عشاق را محابا نیست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۴۹
نه هر پیمانه ای از حال خود ما را بگرداند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۴۹۷
قد ترا سرواعتدال ندارد مولوی : فیه ما فیه
فصل چهارم - گفت که این چه لطفست که مولانا تشریف فرمود
گفت که این چه لطفست که مولانا تشریف فرمود توقعّ نداشتم و در دلم نگذشت چه لایق اینم مرا میبایست شب و روز دست گرفته در زمره وصف چاکران و ملازمان بودمی هنوز لایق آن نیستم این چه لطف بود فرمود صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۵۱
چه حاجت است به می لعل سیر رنگ ترا؟ عطار نیشابوری : باب چهل و پنجم: در معانیی كه تعلق به گل دارد
شمارهٔ ۵۵
گل بین که به صد غنج و به صدناز رسید ملکالشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۲۳ - نتیجه
چو ترسی در دل کودک مکان کرد سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۷۶
گرفتم گوشهای امروز از درها دویدنها قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۷
ای کعبه ارباب وفا کوی رفوگر صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۳۲
این چه حرف است که در عالم بالاست بهشت؟ سلمان ساوجی : جمشید و خورشید
بخش ۴۸ - باز گفتن خورشید از احوال جمشید به کتایون
گل زرد افق را دور بی باک امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۲۸
خوش آن شبی که سرم زیر پای یار بماند
شمارهٔ ۳۳۰
افتاده مرا با سر زلفت هوسی مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۶۹
آتشی نو در وجود اندر زدیم عطار نیشابوری : باب سی و دوم: در شكایت كردن از معشوق
شمارهٔ ۱۴
تا کی رانی از در خود دربدرم عطار نیشابوری : باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد
شمارهٔ ۵۵
تا هیچ چو شمعت سر و کار خویش است صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۱
ز هم نمی گسلد عیش جاودانه ما مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۴۷
خضری به میان سینه داری رودکی : ابیات به جا مانده از مثنوی بحر متقارب
پاره ۴۲
به چشم دلت دید باید جهان عطار نیشابوری : وصلت نامه
حکمت حق سبحانه وتعالی عز اسمه در بیرون آوردن آدم را از بهشت برای رموز حقیقی
ای برادر حکمت حق گوش دار صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۹۴
ز زلف او دل عشاق را محابا نیست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۴۹
نه هر پیمانه ای از حال خود ما را بگرداند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۴۹۷
قد ترا سرواعتدال ندارد مولوی : فیه ما فیه
فصل چهارم - گفت که این چه لطفست که مولانا تشریف فرمود
گفت که این چه لطفست که مولانا تشریف فرمود توقعّ نداشتم و در دلم نگذشت چه لایق اینم مرا میبایست شب و روز دست گرفته در زمره وصف چاکران و ملازمان بودمی هنوز لایق آن نیستم این چه لطف بود فرمود صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۵۱
چه حاجت است به می لعل سیر رنگ ترا؟ عطار نیشابوری : باب چهل و پنجم: در معانیی كه تعلق به گل دارد
شمارهٔ ۵۵
گل بین که به صد غنج و به صدناز رسید ملکالشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۲۳ - نتیجه
چو ترسی در دل کودک مکان کرد سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۷۶
گرفتم گوشهای امروز از درها دویدنها قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۷
ای کعبه ارباب وفا کوی رفوگر صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۳۲
این چه حرف است که در عالم بالاست بهشت؟ سلمان ساوجی : جمشید و خورشید
بخش ۴۸ - باز گفتن خورشید از احوال جمشید به کتایون
گل زرد افق را دور بی باک امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۲۸
خوش آن شبی که سرم زیر پای یار بماند
