رشیدالدین میبدی : ۳- سورة آل عمران- مدنیة
۱۳ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: یا أَهْلَ الْکِتابِ لِمَ تُحَاجُّونَ فِی إِبْراهِیمَ الایة... مفسّران گفتهاند: این آیت بآن فرود آمد که دانشمندان جهودان و ترسایان نجران خصومت کردند در کار ابراهیم (ع). جهودان میگفتند ابراهیم از ما بود و بر دین ما، و بما سزاوارتر، و ترسایان دعوى میگردند که از ما بود و بر دین ما. رب العالمین دعواى هر دو باطل کرد گفت: لِمَ تُحَاجُّونَ فِی إِبْراهِیمَ اى لم تدّعون؟ دعوى درین آیت حجّت خواند، از بهر آنکه هر که دعوى کند حجّت آرد. آن گه بیان کرد که این نسبت جهودان و ترسایان در حقّ وى محال است، که ابراهیم متقدّم بود و این هر دو علّت متاخّر. یعنى که این ملّت جهودان و ترسایان بعد از نزول تورات و انجیل فرا دیده آمد، و تورات و انجیل بعد از وفات ابراهیم فرود آمدند بعمرهاء دراز. صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۱۲
ما نام خود ز صفحهٔ دلها سترده‌ایم محتشم کاشانی : قطعات
شمارهٔ ۴۲ - وله ایضا
هر هنر من که زانگیز طبع رشیدالدین میبدی : ۷- سورة الاعراف
۵ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ بدان که معنى ایمان تصدیق است، و حقیقت آن از روى شرع استوار داشتن است بدل، و اقرار است بزبان، و کردار است بتن و بمال، و تا این هر سه خصلت بهم مجتمع نشوند، نام ایمان بر وى نیفتد، و نه نام اسلام، که مؤمن مسلمان است و مسلمان مؤمن. عطار نیشابوری : بخش چهاردهم
المقالة الرابع عشر
پسر گفتش اگر آب حیاتم فریدون مشیری : ریشه در خاک
رساتر از فریاد
مگر رِسَم به کلامی: جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۹۶۷
مهر رویش میان جان دارم نظام قاری : فردیات
شمارهٔ ۳۵
چون ریشه سرکسی که سرگشته شود مولوی : دفتر اول
بخش ۵۹ - قصهٔ مکر خرگوش
ساعتی تأخیر کرد اندر شدن احمد شاملو : هوای تازه
سرگذشت
برایِ سرور و ناصر مقبل فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۹۹
جلوة قد تو از چاک دل ما پیداست ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷
گفتم صنما لاله رخا دلدارا سنایی غزنوی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۱ - نه هر که به طور رود موسی عمران شود
تا بد و نیک جهان پیش تو یکسان نشود نظامی گنجوی : خسرو و شیرین
بخش ۲۰ - نمودن شاپور صورت خسرو را بار اول
چو مشگین جعد شب را شانه کردند نظامی گنجوی : مخزن الاسرار
بخش ۱۰ - در مدح ملک فخرالدین بهرامشاه بن داود
من که درین دایره دهربند محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۹
پای یکی به علت ادبار نارواست مولوی : دفتر سوم
بخش ۱۳ - دعوت باز بطان را از آب به صحرا
باز گوید بط را کز آب خیز خیام : دم را دریابیم [۱۴۳-۱۰۸]
رباعی ۱۰۸
از منزلِ کفر تا به دین، یک نفس است، رشیدالدین میبدی : ۷- سورة الاعراف
۱ - النوبة الاولى
قوله تعالى بِسْمِ اللَّهِ بنام خداوند الرَّحْمنِ بخشاینده الرَّحِیمِ مهربان. اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶
بی رخت شکوه ز بخت سیهی نیست مرا
۱۳ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: یا أَهْلَ الْکِتابِ لِمَ تُحَاجُّونَ فِی إِبْراهِیمَ الایة... مفسّران گفتهاند: این آیت بآن فرود آمد که دانشمندان جهودان و ترسایان نجران خصومت کردند در کار ابراهیم (ع). جهودان میگفتند ابراهیم از ما بود و بر دین ما، و بما سزاوارتر، و ترسایان دعوى میگردند که از ما بود و بر دین ما. رب العالمین دعواى هر دو باطل کرد گفت: لِمَ تُحَاجُّونَ فِی إِبْراهِیمَ اى لم تدّعون؟ دعوى درین آیت حجّت خواند، از بهر آنکه هر که دعوى کند حجّت آرد. آن گه بیان کرد که این نسبت جهودان و ترسایان در حقّ وى محال است، که ابراهیم متقدّم بود و این هر دو علّت متاخّر. یعنى که این ملّت جهودان و ترسایان بعد از نزول تورات و انجیل فرا دیده آمد، و تورات و انجیل بعد از وفات ابراهیم فرود آمدند بعمرهاء دراز. صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۱۲
ما نام خود ز صفحهٔ دلها سترده‌ایم محتشم کاشانی : قطعات
شمارهٔ ۴۲ - وله ایضا
هر هنر من که زانگیز طبع رشیدالدین میبدی : ۷- سورة الاعراف
۵ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ بدان که معنى ایمان تصدیق است، و حقیقت آن از روى شرع استوار داشتن است بدل، و اقرار است بزبان، و کردار است بتن و بمال، و تا این هر سه خصلت بهم مجتمع نشوند، نام ایمان بر وى نیفتد، و نه نام اسلام، که مؤمن مسلمان است و مسلمان مؤمن. عطار نیشابوری : بخش چهاردهم
المقالة الرابع عشر
پسر گفتش اگر آب حیاتم فریدون مشیری : ریشه در خاک
رساتر از فریاد
مگر رِسَم به کلامی: جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۹۶۷
مهر رویش میان جان دارم نظام قاری : فردیات
شمارهٔ ۳۵
چون ریشه سرکسی که سرگشته شود مولوی : دفتر اول
بخش ۵۹ - قصهٔ مکر خرگوش
ساعتی تأخیر کرد اندر شدن احمد شاملو : هوای تازه
سرگذشت
برایِ سرور و ناصر مقبل فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۹۹
جلوة قد تو از چاک دل ما پیداست ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷
گفتم صنما لاله رخا دلدارا سنایی غزنوی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۶۱ - نه هر که به طور رود موسی عمران شود
تا بد و نیک جهان پیش تو یکسان نشود نظامی گنجوی : خسرو و شیرین
بخش ۲۰ - نمودن شاپور صورت خسرو را بار اول
چو مشگین جعد شب را شانه کردند نظامی گنجوی : مخزن الاسرار
بخش ۱۰ - در مدح ملک فخرالدین بهرامشاه بن داود
من که درین دایره دهربند محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۹
پای یکی به علت ادبار نارواست مولوی : دفتر سوم
بخش ۱۳ - دعوت باز بطان را از آب به صحرا
باز گوید بط را کز آب خیز خیام : دم را دریابیم [۱۴۳-۱۰۸]
رباعی ۱۰۸
از منزلِ کفر تا به دین، یک نفس است، رشیدالدین میبدی : ۷- سورة الاعراف
۱ - النوبة الاولى
قوله تعالى بِسْمِ اللَّهِ بنام خداوند الرَّحْمنِ بخشاینده الرَّحِیمِ مهربان. اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶
بی رخت شکوه ز بخت سیهی نیست مرا
