جامی : لیلی و مجنون
بخش ۹ - داستان مایل شدن مجنون به یکی از خوبان قبایل و محبوبان شیرین شمایل و از غیرت التفات وی با دیگری دل از وی برداشتن و هر دو را به هم بگذاشتن
آن را که به عشق گل سرشتند ملک‌الشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۳۱ - در وصف استاد حسین بهزاد نقاش عالیمقام
خداوند هنر، استاد بهزاد رشیدالدین میبدی : ۵۱- سورة الذاریات
۲ - النوبة الثانیة
قوله: وَ مِنْ کُلِّ شَیْءٍ خَلَقْنا زَوْجَیْنِ، من الحیوان الذکر و الانثى، الذکر زوج و الانثى زوج و من الجماد نوعین مختلفین کالسماء و الارض و الشمس و القمر و اللیل و النهار و البر و البحر و السهل و الجواب و الشتاء و الصیف و النور و الظلمة و الایمان و الکفر و السعادة و الشقاوة و الحق و الباطل و الحلو و المرّ و قیل التلقیح للنخیل و التسمید للزرع و لکل ضرب من النبات تدبیر یقوم مقام التزویج الذى بین الحیوان لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ فتعلمون انّ اللَّه فرد وتر لیس کمثله شىء فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ، القول هاهنا مضمر تأویله فقل: فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ اى فاهربوا من عذاب اللَّه الى ثوابه بالایمان و الطاعة و مجانبة العصیان. و قال ابن عباس: فرّوا منه الیه و اعملوا بطاعته. و قیل فرّوا من الجهل الى العلم و من طاعة الشیطان الى طاعة الرحمن، إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ، مِنْهُ، اى من العذاب، نَذِیرٌ مُبِینٌ و یحتمل انّ قوله منه صلة لنذیر اى انّى لکم نذیر من عند اللَّه و قیل فى الایة تقدیم و تأخیر تقدیره: «ففروا الى اللَّه منه، انى لکم نذیر مبین». ظهیرالدین فاریابی : قطعات
شمارهٔ ۸۴
ای رسیده مواهب تو به من جلال عضد : غزلیّات
شمارهٔ ۶۰
از دوست به دشمن نتوان کرد شکایت کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۷۷۱
اگر من از عشق آن دو رخ میرم واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۷
تلاش برتری از حد، خلاف فرهنگ است طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۶۴۰
دلم صدره به گلشن رفته، لیکن فریدون مشیری : گناه دریا
ای امید نا امیدی های من
برتن خورشید می‌پیچد به ناز، چادر نیلوفری رنگ غروب. فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۸
شب که جانم خسته از بیم وداع یار بود نظام قاری : قطعات
شمارهٔ ۱۴
تو صوف و پوستین داری زمستان نهج البلاغه : خطبه ها
در پاسخ تهدید به ترور
<strong> و من كلام له عليه‌السلام لما خوف من الغيلة </strong> نظامی گنجوی : لیلی و مجنون
بخش ۹ - در نصیحت فرزند خود محمد نظامی
ای چارده ساله قرة‌العین انوری : مقطعات
شمارهٔ ۴۶۷ - شراب خواهد
ای کریمی که جرم هفت اختر مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۲
چو نزود نبشته بود حق فرقت ما همام تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۲۳
تا هر کست ای شانه نگیرد در دست بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۳۰۹
ای دل اگر یار منی در عشق شو ثابت قدم باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۶۷
جدا از رویت ای ماه دل افروز فخرالدین عراقی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۶
چه خوش باشد! که دلدارم تو باشی سهراب سپهری : صدای پای آب
صدای پای آب، نثار شبهای خاموش مادرم
اهل کاشانم
بخش ۹ - داستان مایل شدن مجنون به یکی از خوبان قبایل و محبوبان شیرین شمایل و از غیرت التفات وی با دیگری دل از وی برداشتن و هر دو را به هم بگذاشتن
آن را که به عشق گل سرشتند ملک‌الشعرای بهار : مثنویات
شمارهٔ ۳۱ - در وصف استاد حسین بهزاد نقاش عالیمقام
خداوند هنر، استاد بهزاد رشیدالدین میبدی : ۵۱- سورة الذاریات
۲ - النوبة الثانیة
قوله: وَ مِنْ کُلِّ شَیْءٍ خَلَقْنا زَوْجَیْنِ، من الحیوان الذکر و الانثى، الذکر زوج و الانثى زوج و من الجماد نوعین مختلفین کالسماء و الارض و الشمس و القمر و اللیل و النهار و البر و البحر و السهل و الجواب و الشتاء و الصیف و النور و الظلمة و الایمان و الکفر و السعادة و الشقاوة و الحق و الباطل و الحلو و المرّ و قیل التلقیح للنخیل و التسمید للزرع و لکل ضرب من النبات تدبیر یقوم مقام التزویج الذى بین الحیوان لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ فتعلمون انّ اللَّه فرد وتر لیس کمثله شىء فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ، القول هاهنا مضمر تأویله فقل: فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ اى فاهربوا من عذاب اللَّه الى ثوابه بالایمان و الطاعة و مجانبة العصیان. و قال ابن عباس: فرّوا منه الیه و اعملوا بطاعته. و قیل فرّوا من الجهل الى العلم و من طاعة الشیطان الى طاعة الرحمن، إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ، مِنْهُ، اى من العذاب، نَذِیرٌ مُبِینٌ و یحتمل انّ قوله منه صلة لنذیر اى انّى لکم نذیر من عند اللَّه و قیل فى الایة تقدیم و تأخیر تقدیره: «ففروا الى اللَّه منه، انى لکم نذیر مبین». ظهیرالدین فاریابی : قطعات
شمارهٔ ۸۴
ای رسیده مواهب تو به من جلال عضد : غزلیّات
شمارهٔ ۶۰
از دوست به دشمن نتوان کرد شکایت کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۷۷۱
اگر من از عشق آن دو رخ میرم واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۷
تلاش برتری از حد، خلاف فرهنگ است طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۶۴۰
دلم صدره به گلشن رفته، لیکن فریدون مشیری : گناه دریا
ای امید نا امیدی های من
برتن خورشید می‌پیچد به ناز، چادر نیلوفری رنگ غروب. فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۸
شب که جانم خسته از بیم وداع یار بود نظام قاری : قطعات
شمارهٔ ۱۴
تو صوف و پوستین داری زمستان نهج البلاغه : خطبه ها
در پاسخ تهدید به ترور
<strong> و من كلام له عليه‌السلام لما خوف من الغيلة </strong> نظامی گنجوی : لیلی و مجنون
بخش ۹ - در نصیحت فرزند خود محمد نظامی
ای چارده ساله قرة‌العین انوری : مقطعات
شمارهٔ ۴۶۷ - شراب خواهد
ای کریمی که جرم هفت اختر مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۲
چو نزود نبشته بود حق فرقت ما همام تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۲۳
تا هر کست ای شانه نگیرد در دست بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۳۰۹
ای دل اگر یار منی در عشق شو ثابت قدم باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۶۷
جدا از رویت ای ماه دل افروز فخرالدین عراقی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۶
چه خوش باشد! که دلدارم تو باشی سهراب سپهری : صدای پای آب
صدای پای آب، نثار شبهای خاموش مادرم
اهل کاشانم
