عبارات مورد جستجو در ۵۴۴۸ گوهر پیدا شد:
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۹۳
من ته وَرْ عالمْ درد وُ واکْ بَچینِّمْ
ته مقبوله چِشْ بَوِرْدِهْ عَقل وُ دینِمْ
ته وَصف وُ ثنا گمّه، هر جا نشینِمْ
نفرین هِکِنْ تو بَکِتْ یاری گزینِمْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۲۵
ته واسرّه که زردُو ضعیف و زارْمهْ
ته واسرّه که تَنِ دایمْ ویمٰارْمهْ
ته واسرّهْ که بَئیمهْ دارچینی
اونْ دارْچینی که تازهْ دارِ بَچینی
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۴۶
زلْفِ گلمْ که حَبَلُ الْمَتینِ یٰاره
هر نیمه هزارْ کشتهْ دَریته داره
کٰاکلْ اَژدها سُون آدمی بقْمارهْ
مجیکْ خدنگْ آسا، فتنه رهْ سَرْ داره
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۶۴
دلْ دارْمه یکی، کُورهْ پرْ آتش بویی
سَرْ هداشتمهْ کورهْ، بَلْ وشاوشْ بویی
فلک نهلّهْ اُونچهْ که خواهش بویی
امیرْ فلکِ خاصّهْ جفاکَشْ بویی
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۳
دُوسْتْ‌رِهْ دیمِهْ کِهْ دیرُو کَمُونْ دٰاشْت‌وُ تیرْ
بِرٰازِّنی شه زِلْف وُ گِلْ هٰا کِرْدِهْ شیرْ
گِتْمِهْ: چِهْ کَسی مَسِّهْ چِشْ، چیرهْ خِجیرْ؟
گِتِهْ: اُونْمِهْ کِهْ مِنِهْ دینْ دٰارْنِهْ (دارنی) اَذیرْ (اَزیر)
اَمْروُ بُوْردِمِهْ، مِهْ دِلْ خِرهْ اتّٰا تیرْ
بٰالٰا بِلِنْ تَرْکِشْ دَوِسْتْ، هُورِسِتٰا، دیرْ
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۵
امیر گنه: عاشقمهْ منْ شه آقاره
اُشْتُر به قطارْ، ببخشیهْ گداره
بَرْفهْ به سیاهی، لیله یا تتٰاره؟
زاغِ پَرْ به پیشِ ته بَرْفهْ شَرمْسٰاره
دوستِ هروَرِ زلفْ که یکی خرواره
این سخنْ اَمروزْ، امیر یادگاره
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۷
تِهْ جَیْدُوتِهْ صَدْرِهْ ویٰنِهْ هٰاکِنِمْ گَشْتْ
تِهْ عَیْن وُ شَفِهْ زَنِّهْ مِرِهْ هزٰارْ خِشْتْ
تٰا ثَوبْ بِهْ مِنِهْ جَسِدْ چِنوُنْ بَوی زَشْتْ
چِنُونهْ کِهْ تُوَ عَیْنَینْ رِهْ کُحْلْ هٰاکِرْدی مَشْتْ
صَدْرْ سینُوئِهْ، جَیْدْ گِرْدِنِهْ هٰاکِنِمْ گَشْتْ
شَفِهْ لُوئِهْ کِهْ زَنِّهْ مِرِهْ هِزٰارْ خِشْتْ
ثَوبْ جُومُوئِهْ، مِهْ تَنْ اینْ چنینْ بَوی زِشْتْ
عَیْنْ چِشْمْ وُ کُحْلْ سِرْ مُوئِهْ کِهْ هٰا کِرْدی مَشْتْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۲۴
گِلِ دَسْتِهْ، حَمُّومْ سَرِ زِلْفْ‌رِهْ وٰا کِرْدْ
سُنْبُلْ دَسْتِهْ دَسْتِهْ، چپ وُ رٰاسْتْ رِهٰا کِرْدْ
سییوُ مَهْرْرِهْ بٰا کُوهِ سیمْ آشِنٰا کِرْدْ
دِوٰارِنْگْ‌رِهْ زیرِ چَپ‌وُ رٰاسْتْ رِهٰا کِرْدْ
آتِشْ پٰارِهْ، اوبی دِلِهْ طُرْفِهْ جٰا کِرْدْ
خُونِ عٰاشِقُونْ‌رِهْ دَسْت‌وُ پٰا حِنٰا کِرْدْ
شُونِهْ بِهْ مَشّاطِّهْ، کَمِنْدْرِهْ اِلٰا کِرْدْ
قَطْرِهْ قَطْرِهْ دِلِ عٰاشِقْ، خُونْ جِدٰا کِرْدْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۳۷
سَودٰائیمِهْ تِهْ وٰا دَکِتْ کیچِهْ بٰازٰارْ
اَشْکِ سِرْخْ بِهْ مِهْ چِشْ کَلِنِهْ چَچی‌وٰارْ
اَمیرْ گِنِهْ تِهْ نَدیینْ، رُوزی سی وٰارْ
بِنٰالِمْ بِهْ اُونْسُونْ کِهْ طِفْلِ اَوی مٰارْ
گَرْ دُوسْ وَرْ مِرِهْ رُو وَرِنْ یٰا رُوبٰارْ
یٰا مَنْصُورْ پِیُونْ وَرِنْ بِهْ پٰائینِ دٰارْ
تی وٰاسْتِرْ مِرِهْ پُوسْ کِنِنْ زٰاری زٰارْ،
اَنَاالْحَقْ بِهْ تِهْ سَرْکِهْ تِهْ یٰارْمِهْ تِهْ یٰار
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۴۱
اَیْ حُوریوَشْ مِسْتِهْ چَشْ، آهویِ لٰارْ!
تِهْ ناوُکِ عِشْقْ هٰا کِرْدِهْ مِهْ دِلْ‌رِهْ کٰارْ
مِهْ سَرْ سِتِمی سَنْگْ خِرْنِهْ روزی سی‌وارْ
جفاکَشْ همینْ مِنْمِهْ، تویی جِفٰاکاٰرْ
اَوی دُوسْ به گیتی اَرْدَووُ یکی وارْ
شیرینْ خِسروی وَرْنَمِرْدْ بُوهِچّی وارْ
دوسْ شِه (شی) کَمِنْدِ سَرْ بَکِشی بُو به تارْ
هَرْ گُوشِهْ یکی شهر وُ مییُونْ یکی لٰارْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۴۷
دُوسْ (رِهْ) دیمه هَرکَسْ (که) خِنِهْ بَوِرْدْ بتٰاوَسْ
زِلفْ (رِهْ) دیمِهْ پیچونْ به گِردِ عٰاشِقْ هٰاوَسْ
ته شَهلا چِشْ کِشْتُومِهْ، آهویِ مَسْ
آخِرْ عاشِقْ دِلْ‌رِهْ نِدایی شِهْ دَسْ
اِسْکِنْدِرْ دِل وُ مَردی اَفْراسیابْ‌رَسْ
همایُونْ پییُونْ، تاجُ و تَخْت ته هَدیوَسْ
بِلْبِلْ به تِنِهْ نُوم گِلِهْ باغْ سِراوِسْ
خُوش‌حالْ بیمِهْ خُوررِهْ به ته ورْ بِشتاوِسْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۵۱
دُوسْ‌رِهْ شیرِ نازْ دیمه چِشمِ کنار مَسْ
اَدی شیرِ نردیمه تختِ سَرْ هُووَسْ
به مهْد اَندرونْ دیمه چِهْ سُورپییونْ خِسْ
دِ پنج و چاهارْ، دلْ‌رِهْ بِدامه شِهْ دَسْ
خِشْ وینه دوستِ هر چش کنارْ شَسْ
پنجاهْ وینه چاچی بِرفه رِهْ هَدیوَسْ
سی تا خِش به دیم، سی به جنافه هیوسْ
یکواری شِنِهْ دِلْ‌رِهْ هِدامه تِه دَسْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۶۶
امیر گِنِهْ: مه مونگ وُ خورْ گوهِر صافْ
اَلِفْ قَدْ به ته وٰا مِجِمْ مونِنْدِ کٰافْ
هر کسْ که تنه مِهر وَرْزهْ وُ زَنِهْ لٰافْ
وی حَمْزه آسٰاشه سَرگِردوُنْ مِجِهْ قافْ
دوستِ قدْ الِفه، بِرفه مُونند کافْ
گِلْ از خجالتْ بِهِشتْ بِوئِهْ خُوشهْ لٰافْ
ته بُوره خِتا بَوِرْدِهْ وا، مشکِ صافْ
آهو بَخِرْدِهْ مِشْکْ‌رِهْ، بَریتِهْ شِهْ لٰافْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۱۶
اَمیر گنه: تا تُخم خلق پاشنْدیین
این شربت (شَروتِ) مِرِه اُوندَمْ بچاشندیین
اُون مَحَلْ که عشقِ تش ره واشندیین
مره به هَمُونْ آتش دپاشندیین
اوندم که منه کارره کلاشندیین
او بیاردنْ، غَمْ مایه بچاشندیین
خوبکرده وی نمکْپلاشندییت (بپاشندیین)
دستِ فلک، خون دل پلاشندیین (بپاشندیین)
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۲۱
دوست نامسلمون دارنه کافر دین
بیجرم و گناه رسّنه چین و ماچین
چین چین جه گل سر هشّنی هزار چین
ز بهای هر چین، چین و ختا و ماچین
دویمه چین و ندیمه ته زلف چین
ته زلف یکی چین، به ز چین و ماچین
اندی که بنّونی دامن شه گرد هاچین
پری ته بلا کته و حور بلاچین
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۲۲
بیچون گتْمهْ، بیچونْ گتمهْ، بیچون!
امروز به منه خنه بییهْ منه جُون
زمّه سینه ره چاک که نَشُونه مه جونْ
ز قالبْ بَمونسْ بیجونْ، از بوردنِ جُونْ
هر وخت که تره جون گتمه، گَتی جونْ
اُونور من گمّه جونْ که تویی بوّی جُونْ
شه دل‌ره به ته دل دَوْسْ، جون‌ره ته جون
هرکس که نییه ته‌دینْ، وی جُون کَنّه جُونْ!
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۳۶
امیر گنه: مه دل‌بر به سون حوره
تن سوسنه، قد سوره، کلاله بوره
مره بدی دوست، گره نزن ابروره
گره به میون کی خشه ماه نو ره؟
هرچن که تو عاشق کِشی دارنی خوره
پامال نکن مه جان و نیازار مورره
مه دوست به خوردیم بپاته شه موره
من دروی بدیمه ظلمات ونورره
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۳۷
بالا سوره، دیم شمسه، سوال سهیله
چش مسته، ابرو قوسه، کلاله لیله
ته برفه کمون دایم مره به قیله
جان دارمه فدا کمّه، تره چی میله
دوست گله باغ گرد، زنگی خیله
این روشنه روز، مه ور به سون لیله
دِچش مه، ته عشق ور، هرگوشه سیله
دارمه نیمه جان، اونی تنه طفیله
امیر پازواری : شش‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۸
ته چیرُو بَرفه که هَنترْته نکُو فعلْ
منه سوته دلْ چادرْ بزوئه تهْ خَیلْ
یارِ فلکی وُ فلک دارنه ته فعلْ
یاری خُوبه که هر د پلی کننْ مَیْلْ
با همه تما، ته پا ننه منه خَیلْ
خراکْ مِن خینو بَوُو، روزْ منه لَیْلْ
یا رب! اونکَسِ رُوشنه روزْ بَوّه لَیلْ
که بهشتْ ترهْ، با دیگری کنه مَیلْ
مه عاصیهْ دلْ با دیگرونْ نَوو ایلْ
دوستِ عشقْ منه دیدهْ ره خینْ کنّه کَیلْ
مره گننه: مهرورزیْ ره تو بهلْ
ته مهر وَرزمْ، تا مه کَلّه مُور کنن خَیلْ
امیر پازواری : شش‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۶
دایم به ته حوری روشی نگار بو!
ساقی و صراحی و پیاله کار بو!
مغنّی تنه زهره‌یِ سر سالار بو!
تا دنی بو، این صحبت تنه به‌کار بو!
ای رستم پیون، چاکر تنه هزار بو!
چون بهمن و دارا، صد هزار شکار بو!
تخت کامرونی به ته پایدار بو!
ته دشمن به چاه ظلمت، خوار و زار بو!
زحل به تنه در دکَتْ خوار و زار بو!
عُطارِدْ نویسنده‌ی ته هر کار بو!
حاتم به تنه مطبخ یکی سالار بو!
غم زمونه نوّو، شادی بسیار بو!