عبارات مورد جستجو در ۹۶۷۱ گوهر پیدا شد:
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۳۹
کی دیه ورف سر گُل‌گون آتش بوئه؟
وَشِهْ آتش و ورف بوئه، او نووئه؟!
خط ره بنما، چیره ته ماه نوئه
حیرونمه که ربحون به تش چون بروئه؟!
عجب نووئه، مشک به ختا کس گوئه
ته یاسمین دلک ره هچّی نشوئه؟!
یا تازه گله باغ ره ونوشه روئه!
حیرونمه که سنبل به تش چون بروئه؟!
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۴۹
سُورهْ جارْ، تنه وارنگِ بُو خجیره
ته غنچهْ دهونِ گفت‌وگو خجیره
تنها نه همینْ ته خُلق و خُو خجیره،
نه سر تا به پا، مه چشمِ سو، خجیره
مشتری سؤالْ، تاقِ ابرو خجیره
به دشتِ ختا، خَیْلِ آهو خجیره
ته گلْ ورقِ سلسلهْ مو خجیره
ته باغِ بهشتِ رنگ و بو خجیره
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۵۰
پرْچینْ بدیمه قُبّه گِل ریحون‌ره
هَشتْ خالهْ نرگسْ‌ره داشْتمهْ اَرمُونْ ره
نکن بی‌رحمی و نئو«نا» امیرره
دْ خشْ تمنّا دارمه، هاده که دیره
فلک ره بَوینْ گردش چه جور و جیرهْ
اینْ کُهنهْ زَمُونهْ، شالْ به‌جایِ شیره
بد مزوئه مهْ طَبعْ وُ ندومّه چیره
انجیل به هنگومْ رسنه اسا که دیره
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۵۱
خین شَمّهْ به شه دیده، مثال جوره
رنگْ کنّهْ، گِل و سَنگِ سواده کوره
یا که شاهِ خوبون ایرون و توره
امیر کشته‌یِ دوسّهْ کمونْ هر سوره
لو شکّره یا شربته یا طهوره؟
یا اویِ حیاتِ اینْدلِ مهجوره
یا لَعْلِ بدخشونه، بلاقصوره
خراجِ خزانه‌یِ شَهِ فغفوره
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۵۳
قرصِ مَه و کانِ صَدفْ یا بلوره؟
پَؤی وَچهْ، آهویِ مَسْتْ یا که حوره؟
یا شَمع طرازِ تَجَلّیِ طوره
یا چشمه‌ی خورشید که سراسر نوره
بدن قاقم وسوسنه یا سموره
یا یاسَمنِ وَلگهْ که دارْنهْ بوره
یا اُویِ حیات و شربتِ طهوره
یکْ بوسه شفابَخشِ تنِ رنجوره
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۵۴
بدیمه اَمرُو مَسّهْ چشْ، چیره حوره
ندیمه هلاشهْ زندگی قصوره
صدف بئیتهْ شه شربت طهوره
برُو بَوینمْ ته زندگی چی جوره
دوستْ مشکْ و گلوْ شه کَمنْ ره بَشُوره
وی مشکهْ دْهُونْ دارنه، دَنّونْ بلوره
گرْدِ گله باغْ، صفْ بزه دیمه موره
چنونکه زُحَلْ بَئیرهْ مُونگِ نَورهْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۵۷
سَرخِه گلْ، غنچه‌ی تازه، خاله
به دورِ قَمرْ، خَطْ عنبرینِ ماله
خراجِ یَمنْ تارِ هَر مُویِ خاله
دلْ مثلِ هَمونْ باغِ گلِ سرخْ آلهْ
تیرْ زَنهْ مرهْ تازهْ نرگسْ دْ خاله
دلْ مثلِ هَمونْ باغِ گلِ سرخْ آلهْ
اونْ زلفهْ که هزار چَم وُ خم، پرْخاله
منْ بازْگمّهْ (ناز کمّه) که مه گردنِ خَلخالهْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۶۱
جایِ دْوَرقْ، مشکِ تتار بئیته
یا مه آههْ که گلْ رهْ غبٰارْ بئیته
زَنگیْ وَچهْ گُونْ، غافلهْ بارْ بئیته
زُحلْ سَرِ قَمرْ خشْ قرارْ بئیته
ته برفهْ کمُونْ که دیمْ کنارْ بئیته
یا آهوئه ملکِ زنگبارْ بئیته
پشتْ کردْ اُونْ دْکوهْ، ابرِ بهارْ بئیته
سیو کَمنْ به گردنْ قرارْ بئیته
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۶۹
یار دارمه یکی میون ونه قمچیه
هر کی اُونطور یارْ دارنهْ، ونهْ غَمْ چیه؟
بالا سُورسُون و میونْ تنه قمچیه
چون تو غم‌گذار (غم‌گسار) دارمه، منه غم چیه؟
هر کسْ که تنه باغِ گل ره بَچّیهْ،
ته وَرْ سَرْ نَدابُو، وی سَگِ مَچّیهْ
نَشکُفته گِلْ غَنچهْ، مه دلْ واریه
آرزوی مه دوستْ نَدوُمّه به چیه؟
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۷۲
سالْ اونْ خشه که بَشْکفهْ نوبهارته
ماهْ اونْ خشهْ که بلبلْ خونّه گلزارْته
روزْ اُونْ خشهْ که پَلی دْ کفمْ یارْته
شُو اُونْ خشهْ که شادْ بَوینمْ دیدارْته
حالْ اُونْ خشهْ که خشی بَوینم حالْ ته
وَخْتْ اُونْ خشهْ که هَر وارْ وینمْ جمالْ ته
ساعتْ اُونْ خشهْ سٰاکنْ بوئمْ کنارته
هَرْ لَحْظهْ شه مه جانْ ره کنمْ نثارْ ته
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۷۴
تا ملیجهْ پرْ‌ها کردْ مشکینْ خطهاتهْ
بسی ترک و تازیکْ بَمرْدْبونْ براته
امیر گنه: تا مشکْ به گِلْ سَرْ پاته
صدْ شیرونِ نَرْ سَرْ هونیا نهْ پاتهْ
تا بیّه منهْ مهرهْ‌وَرزی بجاتهْ
دَرْمهْ بَندهْ آسٰا به جنٰافهْ چٰاتهْ
دیمْ سرخه گِل وَلگهْ پچا پچاته
چشْ وٰارْنهْ منهْ وارْشْ پیُونْ براتهْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۷۶
امیر گنه: منْ تیرْ بَخردْ ته چشمُونه
زَخْمی ره دْخشْ وسّهْ تنه لبونه
لُو زمزمهْ، دَندونْ دُرّه ته دهُونه
ته دیمِ یکی خشْ ارْزنه دْجهُونه
به خَرجْ و خراجِ ملْکِ مازرُونه
هنْدِ باج و ایرون و دیگر تورونه
اندی شَرْ خورْ تاونهْ آسْمُونه
نه اِرْزه یکی گُوشه‌یِ ته چشُونه
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۷۸
خشْ باختهْ شاهِ حَوشْ گوشهْ لارْته
نَترسیهْ اَزْ زخمِ سیُوئه مارْته
قَسمْ خرْمه نَقّاشِ نَقش و نگارْ ته
اُونْ حلقهْ حلقهْ زلفِ مشکینِ مارْته
امیر گنه: گُلشنْ ره امرُو گلزارْته
سه وُ گل وُ وارنْگ بَرْسیِهْ دارْته
اسٰا هَرْ طَرفْ عاشقْ اِسّا هزارْ ته
پَری‌وَشْ اسٰا هَسّهْ وَخْتِ شکارْته
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۹۰
ای دَخْنهْ آهو، وَرهْ رهْ وَرْ گیرهْ
مشکِ تَر وُ کٰافُورْ ره برابر گیره
شقایقْ خُوشهْ پاره حنٰا بئیره
زَمُونهْ جوُونی ره آیی سَرْ گیره
خال و خَطْ خجیره، ته خجیرهْ چیره
این شَهرْ پرْکَسْ ته خال و خَطّ وَرْ میره
هر که زندگانی کنهْ وا نَخچیره
وی باغه کنارْ چَرهْ، نَخچیرْ ره گیره
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۹۸
گلْ چیه که ته چیره مُونّه به بُویی؟
اُونْ یاسَمنْ چیرْره کَسْ نشُونْ نئویی
اُونْ ماه، که، تنه چیره برابرْ بویی
هر نَشُور دهْ دیمْ ره، خور آخر کی گویی؟
گُل‌دسته، ته سالْ اگر که صد بَوُویی
ته مشکینْ کَمنْ، وَرْفِ رَنْگْ هَیْرهْ گویی
ته مهرهْ وَرْزیِنْ دستْ‌ها پاکْ بشَویی
اُونوختْ وَرْزمّهْ مهرْرهْ ته ماه نویی
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۲۰۳
یکی مَستهْ چشْ دیمه امروزْ چونْ آسی
دندونْ صدفْ، دیمْ سرخه گلْ، قَدْ چه آسی
گتمهْ چه نومْ دارْنی، نَکنْ دْمیسی
گتهْ چلهْ‌وار نومْ دارمهْ، کیجای آقاسی
اَشون (دیشو) همه شو، دیدهْ منهْ نجواسی
دَکتمهْ غم‌خونه و بَویمهْ عاصی
امیر گنه: خیرونمهْ به خودشناسی
نَدومّهْ تو چه شه دُوستونْ ره نشنٰاسی
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۲۰۵
دوستْ گلهْ وَلگْ سَرْ بوارسته بو، شی
بَورینْ شیشه ره که پربَوُو تشین مَیْ
زرْجُومهْ ره دُوستْ دکرده، مره خُونَیْ
همینْ من و دوستْ بوئیم و شیشه‌ی مَیْ
عَرقْ بَزوُ سٰاقی، بَخرْد شیشه‌یِ مَیْ
دیمْ سرخهْ گِله وَلگهْ که بُوئهْ دَرْمَیْ
از مشک و عنبرْ خطّ بَکشیِهْ رُو تَیْ
تارِ عَنکبوتْ وَنّهْ ملیچه‌یِ پَیْ
امیر پازواری : پنج‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۳
چیوٰا (چیبُو) کِهْ مِنْ بَوْوِّمْ تِهْ نُو خُونِه‌یِ دَرْ؟
تٰا تُو دَرْ بِئی، تَکْیِهْ کِنی بِهْ مِهْ وَرْ
چیوٰا (چیبو) کِهْ مِنْ بَوْوِّمْ تِهْ گِلُونِه‌یِ زَرْ؟
دٰایِمْ خِت وُ خُو کِرْدْ بُومْ دِ وٰارِنْگِ وَرْ؟
دُوسُتْ یُوسِفِ چیرِهْ، یُوسِفْ تُومْ هَمْ خِجیر تِرْ
خُوونِهْ خِجیرْبُو، خٰاکْ بِهْ خِجیریِ سَرْ
اَیْ وٰاکِهْ گِذِرْ کِنّی بِهْ آمِلِ شَهْرْ
پَیْغُومْ بَوِرْ بِهْ یٰارْ، بی بَفٰا، دِلْ آزَرْ!
تِهْ بَنْدوُ مِهْ تٰا گِذِرْ بِهْ کُوهْ کِنِمْ سَرْ
تِهْ رَهیمِهْ تٰا مِرْغْ بِهْ دِرْبُو شَنِّهْ پَرْ
امیر پازواری : پنج‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۴
سِرْخِه گِلْ تماشا کنِنْ، زاغْ پَرْ ریجِنْ
امیر گنه: مه سوته دلْ اُونْ سَرْ ریجِنْ
گرفتارِ اُونْ چٰاهْمِهْ که دَییهْ بیجن
منیجهْ مره چاه بهشت، خد و ریجن
اِسْتٰابیمِهْ خُونِ دِبِلٰا چِشْ ریجِنْ
کبٰابْمِهْ به شه گوشت وُ راغُونْ و ریجِنْ
زِلْفْ ته چییِهْ، گوشْ بنْ پیچن ریجنْ
سی زنگی سوارْ به تُرْکِسْتُونْو ریجِنْ
آچِّهْ گِرْدِنْ ره سِییُو کَمِنْ دپیچِنْ
مه دوستْ با همه ایلِهْ، با منْ و ریجنْ
امیر پازواری : شش‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۹
سِرْخِهْ گِلْ بِوارِسِّهْ خونکارْ به ته دیمْ
لُورِهْ دُر بِوارِسِّهْ، جِنافه‌رِهْ سیمْ
چِشْمِ پُشتْ‌رِهْ با قلمْ دِگارْدِنّی جیمْ
نَییهْ دِل سییُو ئی، پیشِه گَرْدِنْ سیمْ
نَدُومّهْ تنه تَنْ زَرْ بساتنْ یا سیمْ
یا کِرْدِبُونْ سوادِ زر تنه تَرِهْ دیمْ
کٰانِ زَرِهْ یا دُرِّ یتیمهْ ته دیمْ
فِرِشْته مگرْ پَرْ بَکِشییِهْ ته دیمْ؟
اَرْمُونْ اینه مه لُو بَرِسِهْ به ته دیمْ
صحبتْ هٰا کنیمْ، هِنیشیریمْ دیمْ به دیمْ
گر دهن مره مازندرون یکی تیم
گیرمّه اون خال ره که دَرِه به ته دیم