سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۲۰۷۳ گوهر پیدا شد:
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۳۳
برو به گوهر
سلومْ هدامه شه دُوستِ پری‌روره
چینّه داغ به داغْ به منِه دلْ کَهُوره
سنبلْ سیمه تَنْ، سیمین کلاله موره
دوستْ با منْ ستمْ کنّه ولی که دوره
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۴۸
برو به گوهر
خراکْ نَپرْسنی وُ مه حٰالِ زٰارهْ
گِلْ دَسّه، دلْ بی‌تو قرار ندارهْ
ته جٰادُوئهْ چشْ که فتنهْ سَرْدارهْ
یارَبّ که ترهْ ایزدْ نگاهْ بدارهْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۶۰
برو به گوهر
سی داغْ به منه دلْ دَره ته ابرویی
عَجبْ ویمّه که داغْ به دلْ مه بَرویی
وشْکو رنگْ به رَنگْ دیمهْ کنارهْ جُویی
سَرْوَنگْ هدا بُو، دارْمه ته یارِ بُویی
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۷۷
برو به گوهر
امیر گنه: عاشقمهْ گلاله خویشی
خو بَکردهْ مه دْ چشْ به نوش و نیشی
دُونّی که منه سوته دلْرهْ چه نیشی
رقیبه که نیشته یارِ خستهْ پیشی
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۷۸
برو به گوهر
ای شیرینْ زبونْ، نازکْ رفتار، چه کیشی؟
دارْنی منْ پیون بندهْ هزارْ، چه کیشی؟
هَیْکل و گلُونه، دُر به بال، چه کیشی؟
پر قیمتی‌ای دُونه‌یِ لالْ، چه کیشی؟
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۹
برو به گوهر
ای شه بخت سرهشندییه دیبا را
تن مرْ آزارنه، (مه) ویله بوره تا بالا
گِلِ وَلگ ره (به) تنه تن هادِئِمْ جا
بسرهنه تن‌ره، مه خور و مونگ والا
ته خش خسنی ناز و سرینِ شه‌لا
خو، نییه مره‌ای خورِه چیره، ته وا
منْ تنه نوم ره ورمه هر روزه سی جا
تو سنگه دلْ مه نوم ره زبون گنی؟ نا
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۱
برو به گوهر
اَمیرْ گِنِهْ مِهْ دَسْتِهْ گِلِ سُورْ آسٰا
یٰارَبْ کِهْ تِنِهْ عِشْقْ بِهْ کَسی نِمٰاسٰا
اُونْ مٰارْ رِهْ کِهْ‌ای دُوسْتْ بَئیتیمْ یکی سٰا
چِنُونِهْ کِهْ کُورِ دَسْتْ دَکِتْ بُوعَصٰا
بَوینْ چِتْری بَوِرْدْ می‌عِشْقْ رِهْ بالٰا
قَسِمْ خِرْنی کِهْ آشْتی نِکِمّهْ اینْ بٰا
مِهْ وَرْ شُویکی سٰال وُ رُوزُهْ چِهٰارْمٰا
شَهْرِ مَرْدِمُونْ کَیْ سَرْ بَوییِّهْ اینْ بٰا
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۳
برو به گوهر
خِدا دُونِهْ تِهْ نَدیینْ (نویینْ) بَیْمِهْ بیتٰابْ
دِ دیدِهْ مِنِهْ روُ بَکِشییهْ سیلابْ
تِهْ چیرهْ طِلائینِه وُ ته وَرْسیمٰابْ
مِرِهْ کِهْ دِنی یٰاسِهْ، مَحرُومْ بَوی خوٰابْ
دُوست ره گِتْمهْ تَشْ نَزِنْ مِهْ شیشه‌یِ اَبْ
تَنْ کُورِه وُ دِلْ آتِش وُ دیدِهْ بی‌خوٰابْ
تِهْ فُرْقِتْ یِکی وُ نَمونِسْ (بِنَمونْ) مِرِهْ تابْ
تِشنامِهْ بِهْ شِهْ لُو بَزِنْ شَربِتی آبْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۲۸
برو به گوهر
اَمیرْ گِنِهْ میرْمِهْ شُو وُ روزْ همین دَرْدْ
فَلِکْ بَدْ مِجٰالْ بٰا مِنْ بِوٰاخْتِهْ اینْ نَرْدْ
یٰارْ شِهْ گِلِهْ دیمْ‌رِهْ کِهْ کِنِّهْ زَرْدی زَرْدْ
هٰا نَپِرْسِنِهْ دِلْ بِهْ کی دٰارْنی آوَرْدْ
مَگِرْدَنی بُو کَسْ نَکِشی عِشْقِ دَرْدْ
تُو دُونّی کِهْ مِنِهْ دِلْ بِهْ تُو دٰارْنِهْ دَرْدْ
اِلٰهی فَلِکْ تِهْ کٰاروُ بٰارْ بَوّوِهْ پَرْدْ
بِسْیٰارْ خُونِهْ‌یِ گَرْمْ‌رِهْ تُو هٰا کِرْدی سَرْدْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۳۹
برو به گوهر
مِنْ بَسُوتُومِهْ، سُوتِهْ دِلْ‌رِهْ نیٰازٰارْ
سُونَکِنِّهْ مِهْ سُوتِهْ دلی، دِلْ‌آزٰارْ
دُوسّی نییِهْ کِنّی بٰارَقیبْ گِلِ نٰارْ!
وَاللّهْ کِهْ خِدٰارِهْ خِشْ هِنینِّهْ اینْ کٰارْ
چِهْ دوُنِسْتِمِهْ بی تُو، بِهْ اینْ سُونِهْ مِهْ کٰارْ
کی گِتْ بُوکِهْ مِهْ رُوشِنِهْ روُزْ بَووهْ تٰارْ
غَمْ وُ دَرْدوُ واکْ هَرْ سِهْ مِهْ دِلْ بَووی یٰارْ
زیتِرْ بَرِسْ مِهْ حٰالْ کِهْ دَرْدِمِهْ بَووِهْ خٰارْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۴۲
برو به گوهر
اَوی دُوسْ به گیتی بَسْ نِخارِهْ مِهْ‌کٰارْ
کَتْمِهْ شووُ روز، دیمْ دکِتْ سُونِ ویمٰارْ
سُوزِّمِهْ، و تَشْ (آتِشْ) بُونه هَر روزی سی‌وٰارْ
مصاحبْ مِنِهْ دَرْدِهْ، اَنْدوُهِهْ تیمٰارْ
امیر گِنِهْ: هر کسْ که مِجی اَوی یٰارْ
پَنْدارْ کِهْ دَنی، وی نَکِرْدبی هِچّی کٰارْ
نَخچیرْ که هُمونْ لٰارْ بَچِری (بَچرِهْ) یکی‌وٰارْ
یَقینْ کِهْ نَخْچیر کِشْتِهْ بَوی بِهْ نٰاچٰارْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۴۳
برو به گوهر
نیشْتِمِهْ سَنْگِ سَرْ، دیمْ هٰاکِرْدْمِهْ بِهْ روُبارْ
دِلْ‌رِهْ گِتْمِهْ کوئه ته نازنینْ یٰارْ؟
چِشْ‌رِهْ گِتْمِهْ که بِوارْ زاریِ زارْ
ته یارِ دییِنْ بُونِهْ هَر سالْ یکی وارْ
یارْ تُو شِهْ (شی) رقیبْ داروُنِواشْ دلْازٰارْ
هَرْ یارْ کهْ رقیبْ دارِهْ نَووُ وِرِهْ عٰارْ
مِتٰاعْ یکییِهْ دِمِشتری به بازارْ
شیرینْ بُونِهْ کٰالا به چِشْمِ خریدارْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۶۲
برو به گوهر
آزیرٰمِهْ تنه یٰاسِهْ، رَنجُورُ و بی‌هوشْ
ایلاچَشْ به گردْ اِشمِّهْ ته بُناگُوشْ
پُوستین سَمورْ، عاجِهْ گَرْدِنْ هینی دُوشْ
حَیروُنْمِهْ سَمورْ زنده نَووُنه ته دُوشْ
امیر گِنِهْ: تا (دا) مَحْشَرْ برآوری جُوشْ
اینْ ارض وُ سمٰا مِهْ دَرْدْرِهْ گُوشْ کِنِهْ گُوشْ
حورْبُوئِنْ مِرِهْ شَربِتِ لُودِئنْ نوشْ
اوُن مَحَلّْ تنه نازرِهْ کَشِمْ به شِهْ دُوشْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۶۳
برو به گوهر
بَدیمه تنه چیرهْ وُ بُورْدِه مه هُوشْ
دِ مِشْکینْ کَمِنْ‌رِهْ دَشْنّی بُناگُوشْ
آتَشِ وِصالْمهْ هر گه هٰا کِنِهْ جُوشْ
گِذِر کِمّه اون تَشْ که کَرْد بُو سیٰاوُوشْ
اُونْ کَسْ (بِر) کهه تنه حلقه دینگوئه مه گُوشْ،
نَهّلِهْ ته عشقْ بَوّه به مِنْ فرامُوشْ
گَرْدِئِنْ مره تاج و تختِ شَهْ کاووُسْ،
هر هفته هَفْ بار کِمِّهْ شه جٰانْ‌رِهْ پٰاپوشْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۷۰
برو به گوهر
کیجا تُو خجیری و خجیره ته وَنگْ
تو کوکِ مِجِشّْ کِنّی هِلٰالِه‌یِ رَنگْ
دَوِسّی شه آچّه گردنْ‌رِهْ زَری زَنگْ
ریکا به دنبالْ زنّه شه سینه‌رِهْ سَنگْ
وِرازِنه ته هٰامِتِنْ‌رِهْ کَرِهْ سَنگْ
نَوِرٰازِنِهْ عَقیقهْ لوُ کِنی جَنگْ
گِلونه دَشنی آچّه (عاجه) گردن هوکشی تنگ
عاشقْ مَمّهْ ته، زَمّه شه سینه‌رِهْ سَنگْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۷۷
برو به گوهر
اُونْ مَحلّ استا اُو کردهْ آدِم گلْ
ته عشقْ ره ستّارْ بدائه به منه دلْ
بسُونِ هاروتْ (بندمه) چاهِ بابلْ
وَرْزْمَه تنه مهررهْ، ندارْمه حاصلْ
اتّا قٰایمْ خشْ، چین بُونه ته دسته گلْ
چَنْ کَسْ، تماشا شوئنْ سویِ ته کٰاکلْ
چَنْ بار پله‌یِ می‌ره سییُو کنّی، گلْ
اَیْ نازکْ بدنْ، چیر اینحدّ چَنْ بَوّه گلْ؟
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۸۲
برو به گوهر
دُونا اُونِهْ که مَجْنِهْ زَمونه‌یِ چَمْ
نٰادوُنْ اونه که خِرْنِه زَمُونه‌یِ غَمْ
دلْ غَمْ نَخِرْ تُو، اینه زَمُونِه‌یِ چَمْ
بارِ هِجْرِهْ که قامِتِ چَرْخْ بُونِهْ خَمْ
آرزو دارمه تَنْ به ته تَنْ دپیچِمْ
زَوُونْ به دِهُونْ، لُو به لُو هامکیچِمْ
امیر گِنِهْ: من ته حُسْنِ وَرْ بُوریجِمْ
ته مشکینْ کَمِنْدْرِهْ شه گِرْدِنْ دَپیچِمْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۹۹
برو به گوهر
امیر گنه: سینه لَهَبْ دارمه بارونْ!
مَیْلِ شربتِ دوستِ لَبْ دارمه یارونْ!
راهِ سببْ‌سازی، سببْ دارمه یارونْ!
دستْ بئیته دوستْ‌ره طلبْ دارمه یارونْ!
کس نداره این‌حالْ که شَبْ دارمه یارونْ!
سوزمِّهْ تنه تَشْ و تَبْ دارمه یارونْ!
منْ که ساغِر می‌طلبْ دارمه یارونْ!
خونابه به دِلْ تا به لبْ دارمه یارونْ!
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۰۰
برو به گوهر
زینْگٰالِهْ دِلْ دارمه من،‌ای یارِهْ دارون!
کَمین کرده شه یارره بدامه تالُون
یارون و یرارونْ، همه یاره دارون!
یار با منْ جِدا بییّه ندارمه آرون
دَیْ بُوِرْدِهْ فِردا فِردائه، امروزْ شه دون!
بسیارْ رخشْ بِلَنْگّسِهْ، این کهنه میدون
سکندر نمونِسِّهْ، تَخْتِ فریدون
دَنی‌ره بفا نییه، اِسٰا تو بدون!
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۱۶
برو به گوهر
اَمیر گنه: تا تُخم خلق پاشنْدیین
این شربت (شَروتِ) مِرِه اُوندَمْ بچاشندیین
اُون مَحَلْ که عشقِ تش ره واشندیین
مره به هَمُونْ آتش دپاشندیین
اوندم که منه کارره کلاشندیین
او بیاردنْ، غَمْ مایه بچاشندیین
خوبکرده وی نمکْپلاشندییت (بپاشندیین)
دستِ فلک، خون دل پلاشندیین (بپاشندیین)