ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۴۸‌
پیشوا مرد، گرامی و مه (‌بزرگ) دار و سخنش بپذیر.
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۲۲۴
عمری به امید و آرزویت بگذشت
سعدی : باب هشتم در آداب صحبت
بخش ۱۵
پسندیده است بخشایش ولیکن
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۵۴۵
به دست بسته دستی در سخاوت چون سبو دارم
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸۴۶
ز روی گرم تو خورشید حشر نور گرفت
حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۴۵۵
دولتِ آن کس که ترکِ جاه بگیرد
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۴۷
بر هیچ کس فریفتاری (‌فریبندگی‌) مکن‌، که تو نیز بسیار دردمند نشوی.
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۴۶
بخواسته چند که توان رادی کن‌.
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۴۵‌
مرو بر کین و زیان مردمان‌.
عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲
ز حد گذشت جدائی ز حد گذشت جفا
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۳۲
در وصال از حسرت سرشار من دارد خبر
صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۹
ندارم فرصت از شوق گرفتاری تماشا را
اقبال لاهوری : پیام مشرق
تو ای کودک منش خود را ادب کن
تو ای کودک منش خود را ادب کن
ابوعلی عثمانی : باب دوم
بخش ۶۰ - ابوالحسن علیّ بن محمّد المُزَیِّن
و ازین طایفه بود ابوالحسن علیّ بن محمّدالمُزَیِّن، بغدادی بود، از اصحاب سهل بن عبداللّه و جُنَیْد و طبقۀ وقت ایشان، بمکّه مجاور بود و وفات وی آنجا بود اندر سنۀ ثمان و عشرین و ثلثمایه، با ورع و بزرگ بود.
ملا هادی سبزواری : غزلیات
غزل شماره ۹
تا جان بتن آید بیا احوالپرس این خسته را
عطار نیشابوری : باب سی و چهارم: در صفتِ آمدن معشوق
شمارهٔ ۱۰
دوش آمد و گفت: گِردِ اِعزاز مگرد
نشاط اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۹۰
کشتن عاشق مباحستی مباح
بلند اقبال : بخش چهارم
بخش ۲۲ - درمذمت دروغ
دروغ ای برادر ندارد فروغ
میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲۲
هلاک جان خود زان غمزه خونخوار فهمیدم
شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۵۱
خبر از دل اگر پرسی منم کز دل خبر دارم