شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۰
در محیط عشق ما گوهر طلب خیالی بخارایی : قصاید
شمارهٔ ۲
دوش از آب چشم خود در موج خون بودم شنا مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۰۳
من آن شب سیاهم کز ماه خشم کردم قاآنی شیرازی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۸
ای شوخ نازپرور آشوب عقل و دینی شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۹
خوش حضوریست بزم ما دریاب نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۴۲۶
در دشمن زنم و دوستی اظهار کنم شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۵
دردمندانه بیا ما را طلب اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۶۷۵
هر کس که بدان سرو قباپوش نشیند شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۴
نقد گنج کنت کنزا را طلب مجیرالدین بیلقانی : قصاید
شمارهٔ ۳۹
مرا چو دل به جوانی ز غم جدا نبود شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۳
در دل ما نقد گنج ما طلب رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۵۶ - خلیل طالقانی قُدِّسَ سِرُّه
از افاضل روزگار و از عرفای والامقدار بوده. خدمت بسیاری از مشایخ طبقهٔ صوفیه را نموده. در سنهٔ خمسین در اصفهان زاویه نشین گردید و سی سال به انزوا گذرانید. اوقات خود را تبعیض کرده، سهمی را به ذکر و فکر و عبادات و ریاضات مشغول نموده و سهمی را مصروف کتابت کتب علمیه و در نهایت حسن خط قریب به هفتاد جلد کتاب به خط خود بر طلبهٔ علوم وقف فرموده. رسالهٔ زاد السبیل در آداب السّلوک و رساله در علم مناظر و مرایا نوشته و متن کافیه ابن حاجب را در کمال بلاغت به فارسی منظوم فرموده، غرض، از کاملین بود و این رباعی از اوست: شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۱
در عین حباب آب دریاب مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۴۹
مرا وصال تو باید صبا چه سود کند؟ فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۲۷
هجر تو جزو اول دیوان محنتست شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۰
فلولاه و لولانا لما کان الذی کانا شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۹
صوفی صافی است در عین صفا شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۸
گر بیازارد مرا موری نیازارم ورا محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۰
یارم طریق سرکشی از سر گرفت و رفت شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۷
موج است و حباب و آب و دریا
غزل شمارهٔ ۹۰
در محیط عشق ما گوهر طلب خیالی بخارایی : قصاید
شمارهٔ ۲
دوش از آب چشم خود در موج خون بودم شنا مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۰۳
من آن شب سیاهم کز ماه خشم کردم قاآنی شیرازی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۸
ای شوخ نازپرور آشوب عقل و دینی شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۹
خوش حضوریست بزم ما دریاب نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۴۲۶
در دشمن زنم و دوستی اظهار کنم شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۵
دردمندانه بیا ما را طلب اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۶۷۵
هر کس که بدان سرو قباپوش نشیند شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۴
نقد گنج کنت کنزا را طلب مجیرالدین بیلقانی : قصاید
شمارهٔ ۳۹
مرا چو دل به جوانی ز غم جدا نبود شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۳
در دل ما نقد گنج ما طلب رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۵۶ - خلیل طالقانی قُدِّسَ سِرُّه
از افاضل روزگار و از عرفای والامقدار بوده. خدمت بسیاری از مشایخ طبقهٔ صوفیه را نموده. در سنهٔ خمسین در اصفهان زاویه نشین گردید و سی سال به انزوا گذرانید. اوقات خود را تبعیض کرده، سهمی را به ذکر و فکر و عبادات و ریاضات مشغول نموده و سهمی را مصروف کتابت کتب علمیه و در نهایت حسن خط قریب به هفتاد جلد کتاب به خط خود بر طلبهٔ علوم وقف فرموده. رسالهٔ زاد السبیل در آداب السّلوک و رساله در علم مناظر و مرایا نوشته و متن کافیه ابن حاجب را در کمال بلاغت به فارسی منظوم فرموده، غرض، از کاملین بود و این رباعی از اوست: شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۱
در عین حباب آب دریاب مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۴۹
مرا وصال تو باید صبا چه سود کند؟ فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۲۷
هجر تو جزو اول دیوان محنتست شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۰
فلولاه و لولانا لما کان الذی کانا شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۹
صوفی صافی است در عین صفا شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۸
گر بیازارد مرا موری نیازارم ورا محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۰
یارم طریق سرکشی از سر گرفت و رفت شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۷
موج است و حباب و آب و دریا
