رشیدالدین وطواط : قصاید
شمارهٔ ۱۷۳ - هم در مدح اتسز
زهی خلق در لشکر آلای او جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۶۱۲
از زمین و آسمان هرگز دلم آبی نخورد اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱۹
گمان مبر که ز مهر تو دست وادارم امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۶۸
آنکه از جان دوست تر می دارمش اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۰۲
جهد بکن تا که به جایی رسی شیوا فرازمند : اشعار سپید
دلتنگی‌ها
دلم تنگ است ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۸۵
هر چند که دل به وصل شادان کردیم حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۶
مکن چندین ملامت ای خردمند سعدی : غزلیات
غزل ۵۲۵
اگر مانند رخسارت گلی در بوستانستی صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۵۹
به دست شانه مده زلف عنبرین بو را خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۹۱
کامت اینست که هر لحظه ز پیشم رانی ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۴۳
هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۴۷
من آنچه دوش بدین جان مبتلا گفتم غزالی : رکن اول - در عبادات
بخش ۲۰ - فصل(در آداب محاسن)
محاسن که دراز شود روا باشد که مقدار یک قبضه بگذارد و دیگر ببرد تا از حد بیرون نشود. ابن عمر و جماعتی از تابعیان چنین کرده اند، رضوان الله علیهم اجمعین و گروهی گفته اند که فراتر باید گذاشت. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۸۱۱
نگه ز دیدن رخسار یار می سوزد قطران تبریزی : مقطعات
شمارهٔ ۱۱۷
ای بند بلا دیده و از بند بجسته صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۵۶
اگر مهر خموشی زان لب شیرین بیان خیزد اثیر اخسیکتی : قطعات
شمارهٔ ۳۲ - مدح رضا ابن محمود
رسید، کان مروت بقعر گوهر جود سحاب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۰
گفتی دل از قفای نکویان کدام رفت سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۳۵۲
یاد خود سعی کن و از دل آگاه ببر
شمارهٔ ۱۷۳ - هم در مدح اتسز
زهی خلق در لشکر آلای او جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۶۱۲
از زمین و آسمان هرگز دلم آبی نخورد اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱۹
گمان مبر که ز مهر تو دست وادارم امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۶۸
آنکه از جان دوست تر می دارمش اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۰۲
جهد بکن تا که به جایی رسی شیوا فرازمند : اشعار سپید
دلتنگی‌ها
دلم تنگ است ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۸۵
هر چند که دل به وصل شادان کردیم حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۶
مکن چندین ملامت ای خردمند سعدی : غزلیات
غزل ۵۲۵
اگر مانند رخسارت گلی در بوستانستی صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۵۹
به دست شانه مده زلف عنبرین بو را خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۹۱
کامت اینست که هر لحظه ز پیشم رانی ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۴۳
هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۴۷
من آنچه دوش بدین جان مبتلا گفتم غزالی : رکن اول - در عبادات
بخش ۲۰ - فصل(در آداب محاسن)
محاسن که دراز شود روا باشد که مقدار یک قبضه بگذارد و دیگر ببرد تا از حد بیرون نشود. ابن عمر و جماعتی از تابعیان چنین کرده اند، رضوان الله علیهم اجمعین و گروهی گفته اند که فراتر باید گذاشت. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۸۱۱
نگه ز دیدن رخسار یار می سوزد قطران تبریزی : مقطعات
شمارهٔ ۱۱۷
ای بند بلا دیده و از بند بجسته صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۲۵۶
اگر مهر خموشی زان لب شیرین بیان خیزد اثیر اخسیکتی : قطعات
شمارهٔ ۳۲ - مدح رضا ابن محمود
رسید، کان مروت بقعر گوهر جود سحاب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۰
گفتی دل از قفای نکویان کدام رفت سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۳۵۲
یاد خود سعی کن و از دل آگاه ببر
