کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۳۴۸ - ایضا له
ای آنکه از افاضت انوار معنوی سهراب سپهری : آوار آفتاب
موج نوازشی، ای گرداب
کوهساران مرا پر کن، ای طنین فراموشی! فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶۷
ز درد دل سختی از زبان من بشنو مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۳۶۰
یارم به تفرج چمن بیرون شد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۳
می ده گزافه ساقیا، تا کم شود خوف و رجا سهراب سپهری : آوار آفتاب
طنین
به روی شط وحشت برگی لرزانم، سنایی غزنوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۸
ناز را رویی بباید همچو ورد سهراب سپهری : آوار آفتاب
شب هم‌آهنگی
لب‌ها می لرزند. شب می تپد.جنگل نفس می کشد. جمال‌الدین عبدالرزاق : رباعیات
شمارهٔ ۶۹
در جامه ازرق آن بت عشوه فروش جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۴۰۷
لبت از خود شراب می طلبد آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۸۳۶
بوستان باغ بهشتست و عیان می بینم ازرقی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۷۵
بر دیده خیال دوست بنگاشته ام شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۸۲
مست ساقی خبر از حام و سبوئی دارد سهراب سپهری : آوار آفتاب
در سفر آن سوها
ایوان تهی است ، و باغ از یاد مسافر سرشار. قاسم انوار : انیس العارفین
بخش ۴ - فی الندامة و التأسف وفیه معارف کثیرا
ای دریغا! عمر من بر باد شد سهراب سپهری : آوار آفتاب
بیراهه‌ای در آفتاب
ای کرانه ما ! خنده گلی در خواب ، دست پارو زن ما را بسته است. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۲۱
خاکساری در بلندی ها رسا افتاده است صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۲۶۵
از آه دل سرآمد ارباب غم شود اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۷
من گنجم اگر خرابیم آیین است سهراب سپهری : آوار آفتاب
آوای گیاه
از شب ریشه سر چشمه گرفتم ، و به گرداب آفتاب ریختم.