رشیدالدین میبدی : ۳- سورة آل عمران- مدنیة
۱۸ - النوبة الاولى
قوله تعالى: إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ، اول خانهاى که بر زمین نهادند مردمان را، لَلَّذِی بِبَکَّةَ این است که به مکة، مُبارَکاً برکت کرده در آن، وَ هُدىً لِلْعالَمِینَ (۹۷) و نشانى ساخته جهانیان را. ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۲۸ - لاله زار
چون پای خرد خرد نهادی به لالهزار عطار نیشابوری : باب چهل و نهم: در سخن گفتن به زبان پروانه
شمارهٔ ۳
پروانه به شمع گفت: «از روزِ نخست مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۹۰
چیزیست که در تو بیتو جویان ویست ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۲۷ - مرگ تزار
خمش مباش کنون کامد ای بهار، بهار صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۹۰
دل چو شد افسرده، از جسم گرانجان پارهای است نهج البلاغه : نامه ها
نامه به امیران لشکر در بیان خطر انحراف از حق
<strong> و من كتاب له عليهالسلام لما استخلف إلى أمراء الأجناد </strong> أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّمَا أَهْلَكَ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ أَنَّهُمْ مَنَعُوا اَلنَّاسَ اَلْحَقَّ فَاشْتَرَوْهُ وَ أَخَذُوهُمْ بِالْبَاطِلِ فَاقْتَدَوْهُ حمیدالدین بلخی : مقامات حمیدی
المقامة الخامسة عشر - فی العشق
حکایت کرد مرا دوستی که در خطرهای شاق بامن شفیق بود و در سفرهای عراق بامن رفیق، بحکم آمیزش تربت و آویزش غربت با من قرابتی داشت، سببی نه نسبی و نسبتی داشت فضلی وادبی نه عرقی و عصبی. قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۴
زلفت شب قدرست،زهی سایه ممدود! ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۶
تا آبله رخ بر رخ دلدار ز دست ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۲۶ - تغزل و بهاریه
گشاده روی بهار، ای گشاده روی بهار اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۱۸۲ - الاسرار
آنها که همی دهند نادیده نشان صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۷۹۹
طعمه مور شوی گر چه سلیمان شده ای صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۲۸
لوح محفوظ شد آن دیده که حیران تو شد قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۹
به نوعی گرم رفت از سینه بیرون تیر مژگانش مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۰۱
عندی جمل و من اشتیاق و فضول نهج البلاغه : خطبه ها
بیان کیفیت بيعت مردم با امام علیه السلام
<strong> و من كلام له عليهالسلام في وصف بيعته بالخلافة </strong> <strong> قال الشريف </strong> و قد تقدم مثله بألفاظ مختلفة فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱۴
دوش مستانه چه خوش گفت قدح پیمایی فردوسی : پادشاهی گشتاسپ صد و بیست سال بود
بخش ۲۱
کی نامبردار زان روزگار ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۲۵ - لغز
چیست آن سرو نارسیده به بار
۱۸ - النوبة الاولى
قوله تعالى: إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ، اول خانهاى که بر زمین نهادند مردمان را، لَلَّذِی بِبَکَّةَ این است که به مکة، مُبارَکاً برکت کرده در آن، وَ هُدىً لِلْعالَمِینَ (۹۷) و نشانى ساخته جهانیان را. ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۲۸ - لاله زار
چون پای خرد خرد نهادی به لالهزار عطار نیشابوری : باب چهل و نهم: در سخن گفتن به زبان پروانه
شمارهٔ ۳
پروانه به شمع گفت: «از روزِ نخست مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۹۰
چیزیست که در تو بیتو جویان ویست ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۲۷ - مرگ تزار
خمش مباش کنون کامد ای بهار، بهار صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۹۰
دل چو شد افسرده، از جسم گرانجان پارهای است نهج البلاغه : نامه ها
نامه به امیران لشکر در بیان خطر انحراف از حق
<strong> و من كتاب له عليهالسلام لما استخلف إلى أمراء الأجناد </strong> أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّمَا أَهْلَكَ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ أَنَّهُمْ مَنَعُوا اَلنَّاسَ اَلْحَقَّ فَاشْتَرَوْهُ وَ أَخَذُوهُمْ بِالْبَاطِلِ فَاقْتَدَوْهُ حمیدالدین بلخی : مقامات حمیدی
المقامة الخامسة عشر - فی العشق
حکایت کرد مرا دوستی که در خطرهای شاق بامن شفیق بود و در سفرهای عراق بامن رفیق، بحکم آمیزش تربت و آویزش غربت با من قرابتی داشت، سببی نه نسبی و نسبتی داشت فضلی وادبی نه عرقی و عصبی. قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۴
زلفت شب قدرست،زهی سایه ممدود! ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۶
تا آبله رخ بر رخ دلدار ز دست ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۲۶ - تغزل و بهاریه
گشاده روی بهار، ای گشاده روی بهار اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۱۸۲ - الاسرار
آنها که همی دهند نادیده نشان صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۷۹۹
طعمه مور شوی گر چه سلیمان شده ای صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۲۸
لوح محفوظ شد آن دیده که حیران تو شد قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۹
به نوعی گرم رفت از سینه بیرون تیر مژگانش مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۰۱
عندی جمل و من اشتیاق و فضول نهج البلاغه : خطبه ها
بیان کیفیت بيعت مردم با امام علیه السلام
<strong> و من كلام له عليهالسلام في وصف بيعته بالخلافة </strong> <strong> قال الشريف </strong> و قد تقدم مثله بألفاظ مختلفة فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱۴
دوش مستانه چه خوش گفت قدح پیمایی فردوسی : پادشاهی گشتاسپ صد و بیست سال بود
بخش ۲۱
کی نامبردار زان روزگار ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۲۵ - لغز
چیست آن سرو نارسیده به بار
