اوحدی مراغهای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۵۶
دیوانه میشد از غم او گاه گاه دل غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۹۴ - فصل (چرا از داغ نهی آمده است)
بدان که داغ نیز عادت است گروهی را. ولکن کردن آن از توکل بیفکند، بلکه از آن خود نهی آمده است و از افسون نهی نیست به سبب آن که سوختن آتش جراحتی با خطر است و از سرایت آن بیم بود، نه چون فصد و حجامت. و منفعت آن نیز چنان ظاهر نیست که منفعت حجامت. و چیز دیگری به جای آن بایستد. عمران بن الحصین را علتی افتاد. گفتند، «داغ کن»، نکرد. چون الحاح کردند بکرد و گفت، «پیش از این نوری می دیدم و آوازی می شنیدم و ملایکه بر من سلام می کردند تا این داغ بکردم. آن همه از من در حجاب شدند». آن گاه توبه و استغفار کرد و مطرف بن عبدالله را گفت بعد از مدتی خدای تعالی آن کرامت با من داد. مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۹۵
ای بیتو حرام زندگانی ای جان مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۱۶
دیر آمدهیی سفر مکن زود ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۴۸ - بلای گل
افتادهایم سخت به دام بلای گل مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷۲۴
ز اول که مرا عشق نگارم بربود فردوسی : داستان رستم و اسفندیار
بخش ۱۶
بدو گفت رستم که آرام گیر نهج البلاغه : خطبه ها
خطبه قاصعه
<strong> و من خطبة له عليهالسلام تسمى القاصعة </strong> و هي تتضمن ذم إبليس لعنه الله على استكباره و تركه السجود لآدم عليهالسلام و أنه أول من أظهر العصبية و تبع الحمية و تحذير الناس من سلوك طريقته ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۴۷ - صفت هلال و اسب
چون غرهٔ افق ز شفق شد شقیق رنگ مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۹
ای خواجه به خواب درنبینی ما را صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۰۱
مهره مارست مهر، مار گزیده است صبح اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷۷
ترک دین بهر تو چون عاشق مسکین ندهد امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۴۵۹
چو تو ندید و نبیند زمانه سلطانی ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۴۶ - رزمنامه
می فروهل زکفای ترک و به یکسو نه چنگ ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۴۵ - ای ملک
ملک ایران سر بسر در انقلاب است ای ملک نهج البلاغه : حکمت ها
راه خود سازى
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> كَفَاكَ أَدَباً لِنَفْسِكَ اِجْتِنَابُ مَا تَكْرَهُهُ مِنْ غَيْرِكَ خاقانی : قصاید
شمارهٔ ۲۳ - سوگند نامه و مدح رضی الدین ابونصر نظام الملک وزیر شروان شاه
مرا ز هاتف همت رسد به گوش خطاب ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۴۴ - در منقبت حضرت امام جعفر صادق(ع)
باز به پا کرد نوبهار سرادق مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۲۷
مگریز ز من که من خریدار توام عطار نیشابوری : باب ششم: در بیان محو شدۀ توحید و فانی در تفرید
شمارهٔ ۱۳
بستیم میان و خون دل بگشادیم
غزل شمارهٔ ۴۵۶
دیوانه میشد از غم او گاه گاه دل غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۹۴ - فصل (چرا از داغ نهی آمده است)
بدان که داغ نیز عادت است گروهی را. ولکن کردن آن از توکل بیفکند، بلکه از آن خود نهی آمده است و از افسون نهی نیست به سبب آن که سوختن آتش جراحتی با خطر است و از سرایت آن بیم بود، نه چون فصد و حجامت. و منفعت آن نیز چنان ظاهر نیست که منفعت حجامت. و چیز دیگری به جای آن بایستد. عمران بن الحصین را علتی افتاد. گفتند، «داغ کن»، نکرد. چون الحاح کردند بکرد و گفت، «پیش از این نوری می دیدم و آوازی می شنیدم و ملایکه بر من سلام می کردند تا این داغ بکردم. آن همه از من در حجاب شدند». آن گاه توبه و استغفار کرد و مطرف بن عبدالله را گفت بعد از مدتی خدای تعالی آن کرامت با من داد. مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۹۵
ای بیتو حرام زندگانی ای جان مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۱۶
دیر آمدهیی سفر مکن زود ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۴۸ - بلای گل
افتادهایم سخت به دام بلای گل مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷۲۴
ز اول که مرا عشق نگارم بربود فردوسی : داستان رستم و اسفندیار
بخش ۱۶
بدو گفت رستم که آرام گیر نهج البلاغه : خطبه ها
خطبه قاصعه
<strong> و من خطبة له عليهالسلام تسمى القاصعة </strong> و هي تتضمن ذم إبليس لعنه الله على استكباره و تركه السجود لآدم عليهالسلام و أنه أول من أظهر العصبية و تبع الحمية و تحذير الناس من سلوك طريقته ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۴۷ - صفت هلال و اسب
چون غرهٔ افق ز شفق شد شقیق رنگ مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۹
ای خواجه به خواب درنبینی ما را صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۰۱
مهره مارست مهر، مار گزیده است صبح اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷۷
ترک دین بهر تو چون عاشق مسکین ندهد امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۴۵۹
چو تو ندید و نبیند زمانه سلطانی ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۴۶ - رزمنامه
می فروهل زکفای ترک و به یکسو نه چنگ ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۴۵ - ای ملک
ملک ایران سر بسر در انقلاب است ای ملک نهج البلاغه : حکمت ها
راه خود سازى
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> كَفَاكَ أَدَباً لِنَفْسِكَ اِجْتِنَابُ مَا تَكْرَهُهُ مِنْ غَيْرِكَ خاقانی : قصاید
شمارهٔ ۲۳ - سوگند نامه و مدح رضی الدین ابونصر نظام الملک وزیر شروان شاه
مرا ز هاتف همت رسد به گوش خطاب ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۴۴ - در منقبت حضرت امام جعفر صادق(ع)
باز به پا کرد نوبهار سرادق مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۲۷
مگریز ز من که من خریدار توام عطار نیشابوری : باب ششم: در بیان محو شدۀ توحید و فانی در تفرید
شمارهٔ ۱۳
بستیم میان و خون دل بگشادیم
