صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۷۰ - النفس الرحمانی
دگر نفسی است رحمانی زرحمان عطار نیشابوری : باب سی و چهارم: در صفتِ آمدن معشوق
شمارهٔ ۱۲
دوش آمد و گفت: بی یقین مینرسی صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۶۹ - النفس القدسی
دگر نفسی است قدسی در متانت صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۶۸ - مراتب النفس
تو را شرح دگر باشد مناسب صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۶۷ - الاخلاص
دگر ضد ریا صدق است و اخلاص باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۱۶۵
اگر جسمم بسوزی سوته خواهم صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۶۶ - الجود
بضد بخل هم جود است و ایثار عرفی شیرازی : رباعیها
رباعی شمارهٔ ۸۲
رفتم به جنازهٔ یک تن که فسرد صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۶۵ - التواضع
تواضع ضد کبرت بی‌مظنه است خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۶
این خود چه صورت است که من پای‌بست اویم رشیدالدین میبدی : ۱۰۴- سورة- الهمزة- مکیة
النوبة الثانیة
این سوره صد و سى حرفست. سى و سه کلمه. نه آیت، جمله به مکه فرو آمد. نهج البلاغه : حکمت ها
ریشه اصلى شهوات
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> اَلْمَالُ مَادَّةُ اَلشَّهَوَاتِ صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۶۴ - الشفقه
دگر ضد حسدها شد شفقت رشیدالدین میبدی : ۵- سورة المائدة- مدنیة
۱۱ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: لَقَدْ کَفَرَ الَّذِینَ قالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِیحُ ابْنُ مَرْیَمَ سموم قهر بود که از میدان جلال در عالم عدل بر نهاد. آن بىحرمتان بى سرمایگان تافت، و ایشان را در قید شقاوت کشید، تا دل ایشان نهبه شیطان گشت، و بزبان بیگانگى گفتند: المسیح بن مریم. باز تاریکى کفر و حیرت و ظلمت شقاوت بیفزود، قدم برتر نهادند در کفر، و گفتند: ثالِثُ ثَلاثَةٍ آرى چه توان کرد منادى عدل بود که در ازل بانگ بیزارى بر ایشان زد، و در وهده نبایست ایشان را داغ قطیعت نهاد، و بصائر ایشان معلول و مدخول کرد تا دیده تمییز نداشتند و فرق ندانستند میان ربوبیت و عبودیت. صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۶۳ - القناعه
قناعت باز ضد حرص و آزاست قاآنی شیرازی : قطعات
شمارهٔ ۳۳
چو از نعمت حق شود بنده غافل صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۶۱ - العفه
بضد شهوت او را هست عفت صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۶۰ - النفس المطمئنه و اوصافها
شنو باز از صفات مطمئنه کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۶۱
لعل درخشان نگر غیرت یاقوت ناب مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۴۷
مرا اگر تو نیابی، به پیش یار بجو
بخش ۴۷۰ - النفس الرحمانی
دگر نفسی است رحمانی زرحمان عطار نیشابوری : باب سی و چهارم: در صفتِ آمدن معشوق
شمارهٔ ۱۲
دوش آمد و گفت: بی یقین مینرسی صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۶۹ - النفس القدسی
دگر نفسی است قدسی در متانت صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۶۸ - مراتب النفس
تو را شرح دگر باشد مناسب صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۶۷ - الاخلاص
دگر ضد ریا صدق است و اخلاص باباطاهر عریان همدانی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۱۶۵
اگر جسمم بسوزی سوته خواهم صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۶۶ - الجود
بضد بخل هم جود است و ایثار عرفی شیرازی : رباعیها
رباعی شمارهٔ ۸۲
رفتم به جنازهٔ یک تن که فسرد صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۶۵ - التواضع
تواضع ضد کبرت بی‌مظنه است خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۶
این خود چه صورت است که من پای‌بست اویم رشیدالدین میبدی : ۱۰۴- سورة- الهمزة- مکیة
النوبة الثانیة
این سوره صد و سى حرفست. سى و سه کلمه. نه آیت، جمله به مکه فرو آمد. نهج البلاغه : حکمت ها
ریشه اصلى شهوات
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> اَلْمَالُ مَادَّةُ اَلشَّهَوَاتِ صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۶۴ - الشفقه
دگر ضد حسدها شد شفقت رشیدالدین میبدی : ۵- سورة المائدة- مدنیة
۱۱ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: لَقَدْ کَفَرَ الَّذِینَ قالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِیحُ ابْنُ مَرْیَمَ سموم قهر بود که از میدان جلال در عالم عدل بر نهاد. آن بىحرمتان بى سرمایگان تافت، و ایشان را در قید شقاوت کشید، تا دل ایشان نهبه شیطان گشت، و بزبان بیگانگى گفتند: المسیح بن مریم. باز تاریکى کفر و حیرت و ظلمت شقاوت بیفزود، قدم برتر نهادند در کفر، و گفتند: ثالِثُ ثَلاثَةٍ آرى چه توان کرد منادى عدل بود که در ازل بانگ بیزارى بر ایشان زد، و در وهده نبایست ایشان را داغ قطیعت نهاد، و بصائر ایشان معلول و مدخول کرد تا دیده تمییز نداشتند و فرق ندانستند میان ربوبیت و عبودیت. صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۶۳ - القناعه
قناعت باز ضد حرص و آزاست قاآنی شیرازی : قطعات
شمارهٔ ۳۳
چو از نعمت حق شود بنده غافل صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۶۱ - العفه
بضد شهوت او را هست عفت صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۶۰ - النفس المطمئنه و اوصافها
شنو باز از صفات مطمئنه کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۶۱
لعل درخشان نگر غیرت یاقوت ناب مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۴۷
مرا اگر تو نیابی، به پیش یار بجو
