عطار نیشابوری : باب چهل و یكم: در صفت بیچارگی عاشق
شمارهٔ ۳۶
دوشم غم تو وداع جان میفرمود ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۸
هرکه با تو به خشم وکین رود هرآینه از وی دور باش قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۴
ز چشم گوشه نشینان نشان سودا پرس ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۷
خویشتن به بندگی کس مسپار. کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۹
باز عید آمد و لبها ز طرب خندان شد ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۶
اندر خدایان و دوستان یگانه باش. عبدالقهّار عاصی : چهارپارهها
آی کابل!
تو چه مقدار زخم در زخمی اقبال لاهوری : جاویدنامه
حرکت به و وادی یرغمید که ملائکه او را وادی طواسین مینامند
رومی آن عشق و محبت را دلیل اوحدالدین کرمانی : الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
شمارهٔ ۵۱
اصحاب طلب چون به صفایی برسند ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۵
هرچه به تو نه نیکواست تو نیز به دگرکس مکن. عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۰۸
خاک کوی توام تو میدانی پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
نوروز
سپیدهدم، نسیمی روح پرور ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۴
بخدای و سردار مرد، وستار وکستاخ مباش. نورعلیشاه : بخش دوم
شمارهٔ ۹۰
نه این زمان ز می جلوه تو من مستم مولوی : دفتر ششم
بخش ۱۰۲ - گفتن خواجه در خواب به آن پایمرد وجوه وام آن دوست را کی آمده بود و نشان دادن جای دفن آن سیم و پیغام کردن به وارثان کی البته آن را بسیار نبینند وهیچ باز نگیرند و اگر چه او هیچ از آن قبول نکند یا بعضی را قبول نکند هم آنجا بگذارند تا هر آنک خواهد برگیرد کی من با خدا نذرها کردم کی از آن سیم به من و به متعلقان من حبهای باز نگردد الی آخره
بشنو اکنون داد مهمان جدید امیرشاهی سبزواری : غزلیات
شمارهٔ ۹۱
باغ را چون گل رعنا ز سفر باز آید نظامی گنجوی : خسرو و شیرین
بخش ۶۶ - تنها ماندن شیرین و زاری کردن وی
ملک دانسته بود از رای پر نور ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۳
آن گذشته فراموش کن، و ان ناامده را بیش (و) تیمار مبر. کمالالدین اسماعیل : غزلیات
شمارهٔ ۱۳
تا دم باد صبا بگشا دست ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ۶٠١
خردم راه قناعت بنمود از سر لطف
شمارهٔ ۳۶
دوشم غم تو وداع جان میفرمود ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۸
هرکه با تو به خشم وکین رود هرآینه از وی دور باش قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۴
ز چشم گوشه نشینان نشان سودا پرس ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۷
خویشتن به بندگی کس مسپار. کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۹
باز عید آمد و لبها ز طرب خندان شد ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۶
اندر خدایان و دوستان یگانه باش. عبدالقهّار عاصی : چهارپارهها
آی کابل!
تو چه مقدار زخم در زخمی اقبال لاهوری : جاویدنامه
حرکت به و وادی یرغمید که ملائکه او را وادی طواسین مینامند
رومی آن عشق و محبت را دلیل اوحدالدین کرمانی : الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
شمارهٔ ۵۱
اصحاب طلب چون به صفایی برسند ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۵
هرچه به تو نه نیکواست تو نیز به دگرکس مکن. عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۰۸
خاک کوی توام تو میدانی پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
نوروز
سپیدهدم، نسیمی روح پرور ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۴
بخدای و سردار مرد، وستار وکستاخ مباش. نورعلیشاه : بخش دوم
شمارهٔ ۹۰
نه این زمان ز می جلوه تو من مستم مولوی : دفتر ششم
بخش ۱۰۲ - گفتن خواجه در خواب به آن پایمرد وجوه وام آن دوست را کی آمده بود و نشان دادن جای دفن آن سیم و پیغام کردن به وارثان کی البته آن را بسیار نبینند وهیچ باز نگیرند و اگر چه او هیچ از آن قبول نکند یا بعضی را قبول نکند هم آنجا بگذارند تا هر آنک خواهد برگیرد کی من با خدا نذرها کردم کی از آن سیم به من و به متعلقان من حبهای باز نگردد الی آخره
بشنو اکنون داد مهمان جدید امیرشاهی سبزواری : غزلیات
شمارهٔ ۹۱
باغ را چون گل رعنا ز سفر باز آید نظامی گنجوی : خسرو و شیرین
بخش ۶۶ - تنها ماندن شیرین و زاری کردن وی
ملک دانسته بود از رای پر نور ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۳
آن گذشته فراموش کن، و ان ناامده را بیش (و) تیمار مبر. کمالالدین اسماعیل : غزلیات
شمارهٔ ۱۳
تا دم باد صبا بگشا دست ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ۶٠١
خردم راه قناعت بنمود از سر لطف
