نهج البلاغه : حکمت ها
ويژگى هاى اعتقادى امیر المؤمنین عليه السلام
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> مَا شَكَكْتُ فِي اَلْحَقِّ مُذْ أُرِيتُهُ صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۲۶۲
ز شور بلبلان گل از هوای خود نمی افتد نهج البلاغه : حکمت ها
شناخت جايگاه سخن و سكوت
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> لاَ خَيْرَ فِي اَلصَّمْتِ عَنِ اَلْحُكْمِ كَمَا أَنَّهُ لاَ خَيْرَ فِي اَلْقَوْلِ بِالْجَهْلِ قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۵۹
هنگامه اهل وجد می‌باید و حال نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش میانه روی و احتیاط
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> ثَمَرَةُ اَلتَّفْرِيطِ اَلنَّدَامَةُ وَ ثَمَرَةُ اَلْحَزْمِ اَلسَّلاَمَةُ نهج البلاغه : حکمت ها
طمع ورزى و بردگى
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> اَلطَّمَعُ رِقٌّ مُؤَبَّدٌ نهج البلاغه : حکمت ها
لجاجت و سستى اراده
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> اَللَّجَاجَةُ تَسُلُّ اَلرَّأْيَ اهلی شیرازی : قصاید
شمارهٔ ۶۵ - ایضا در مدح شاه اسماعیل گوید
ز دود ظلمت ظلم از حضور حضرت شاه کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۱۵۷
آمد بر من چو بر کفم زر پنداشت نهج البلاغه : حکمت ها
نتیجه پیمودن راه ناصواب
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> كَمْ مِنْ أَكْلَةٍ مَنَعَتْ أَكَلاَتٍ ملا هادی سبزواری : غزلیات
غزل شماره ۱۰۳
غم عشقی ز نشاط دو سرا ما را بس نهج البلاغه : حکمت ها
ضرورت ترك گناه
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> تَرْكُ اَلذَّنْبِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِ اَلْمَعُونَةِ نهج البلاغه : حکمت ها
اهمیت خودشناسى
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> هَلَكَ اِمْرُؤٌ لَمْ يَعْرِفْ قَدْرَهُ قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۳
گفتی که به جز حیله نباشد فن چرخ نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش دعا صدقه و زكات دادن
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> سُوسُوا إِيمَانَكُمْ بِالصَّدَقَةِ فلکی شروانی : غزلیات
شمارهٔ ۱
هجر تو یکباره زبونم گرفت صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۵۳۴
سیل از بساط خانه بدوشان چه می‌برد؟ نهج البلاغه : حکمت ها
تناسب بردبارى با مصيبت
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> يَنْزِلُ اَلصَّبْرُ عَلَى قَدْرِ اَلْمُصِيبَةِ کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۹۰۰
دل سوی او رفت جان هم گو برو نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش میانه روی
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> مَا عَالَ مَنِ اِقْتَصَدَ
ويژگى هاى اعتقادى امیر المؤمنین عليه السلام
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> مَا شَكَكْتُ فِي اَلْحَقِّ مُذْ أُرِيتُهُ صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۲۶۲
ز شور بلبلان گل از هوای خود نمی افتد نهج البلاغه : حکمت ها
شناخت جايگاه سخن و سكوت
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> لاَ خَيْرَ فِي اَلصَّمْتِ عَنِ اَلْحُكْمِ كَمَا أَنَّهُ لاَ خَيْرَ فِي اَلْقَوْلِ بِالْجَهْلِ قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۵۹
هنگامه اهل وجد می‌باید و حال نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش میانه روی و احتیاط
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> ثَمَرَةُ اَلتَّفْرِيطِ اَلنَّدَامَةُ وَ ثَمَرَةُ اَلْحَزْمِ اَلسَّلاَمَةُ نهج البلاغه : حکمت ها
طمع ورزى و بردگى
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> اَلطَّمَعُ رِقٌّ مُؤَبَّدٌ نهج البلاغه : حکمت ها
لجاجت و سستى اراده
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> اَللَّجَاجَةُ تَسُلُّ اَلرَّأْيَ اهلی شیرازی : قصاید
شمارهٔ ۶۵ - ایضا در مدح شاه اسماعیل گوید
ز دود ظلمت ظلم از حضور حضرت شاه کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۱۵۷
آمد بر من چو بر کفم زر پنداشت نهج البلاغه : حکمت ها
نتیجه پیمودن راه ناصواب
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> كَمْ مِنْ أَكْلَةٍ مَنَعَتْ أَكَلاَتٍ ملا هادی سبزواری : غزلیات
غزل شماره ۱۰۳
غم عشقی ز نشاط دو سرا ما را بس نهج البلاغه : حکمت ها
ضرورت ترك گناه
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> تَرْكُ اَلذَّنْبِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِ اَلْمَعُونَةِ نهج البلاغه : حکمت ها
اهمیت خودشناسى
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> هَلَكَ اِمْرُؤٌ لَمْ يَعْرِفْ قَدْرَهُ قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۳
گفتی که به جز حیله نباشد فن چرخ نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش دعا صدقه و زكات دادن
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> سُوسُوا إِيمَانَكُمْ بِالصَّدَقَةِ فلکی شروانی : غزلیات
شمارهٔ ۱
هجر تو یکباره زبونم گرفت صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۵۳۴
سیل از بساط خانه بدوشان چه می‌برد؟ نهج البلاغه : حکمت ها
تناسب بردبارى با مصيبت
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> يَنْزِلُ اَلصَّبْرُ عَلَى قَدْرِ اَلْمُصِيبَةِ کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۹۰۰
دل سوی او رفت جان هم گو برو نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش میانه روی
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> مَا عَالَ مَنِ اِقْتَصَدَ
