ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۳۶ - تهران آفتی است
ای عجب این خلق را هر دم دگرسان حالتی است
یغمای جندقی : مراثی و نوحه‌ها
شمارهٔ ۷۹
افق از عکس شفق باز به خون شسته جبین
ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۳۵ - آواز خدا
هر حلقه که در آن زلف دوتاست
سعدی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۹
ماها همه شیرینی و لطف و نمکی
ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۳۴ - در وصف آیت‌الله صدر
رسول گفت گرت دیدن خدای هواست
رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره‏
۸ - النوبة الثانیة
قوله: وَ ظَلَّلْنا عَلَیْکُمُ الْغَمامَ سدى و جماعت مفسران گفتند پس از آنک رب العالمین آن قوم را بپایان طور زنده گردانید، و توبه ایشان که گوساله پرستیدند قبول کرد، ایشان را فرمود که بزمین مقدسه روید. و ذلک فى قوله تعالى ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِی کَتَبَ اللَّهُ لَکُمْ. و زمین قدس و فلسطین و اریحاست.
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۰۹
یک در فلک از امید من نگشاید
خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۹۷
دلم مرید مرادست و دیده رهبر دل
ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۳۲ - سرچشمهٔ فین
سرچشمهٔ «‌فین‌» بین که در آن آب روانست
کمال‌الدین اسماعیل : قصاید
شمارهٔ ۱۰۱ - وقال ایضاٌ و یصف الشیب
رسول مرگ زناگه بمن رسیدفراز
امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۳۸۸
آن غالیه گون‌ زلف بر آن عارض گلگون
ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۳۱ - غزل در مخالفت جمهوری ساخته شده از مسمط موشح در موافقت جمهوری
جمهوری سردار سپه مایهٔ ننگ است
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۱۳
ساقی زان می که می‌چریدند
فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۵۸
اگر کنی تو بجان طاعت خدای علی
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۰۸
نقشم به باد داد، نگار اینچنین خوش است
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹۳۲
ای جان سماع و روزه و حج و نماز
حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۳
سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود
عطار نیشابوری : باب چهل و پنجم: در معانیی كه تعلق به گل دارد
شمارهٔ ۲۴
گل گفت: نقاب برگشادیم و شدیم
فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۲۹
چوآمد به بهرام زین آگهی
انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۰۳
یک شب مه گردون به رخت می‌نگرید