ازرقی هروی : مقطعات
شمارهٔ ۱
خدایگانا ، مهمان بنده بودستند طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۱۹
از مقام ریشه و پیوند می باید گریخت غزالی : رکن سوم - رکن مهلکات
بخش ۶۹ - پیدا کردن درجات مردا اندر مدح و ذم
بدان که مردمان اندر شنیدن مدح و ذم خویش بر چهار درجه اند: فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۴۲
چشم دلم به عالم بالا گشاده‌اند فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۳
من که افسرده‌ترم از نفس مرغ خموش امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۲ - تتبع خواجه
دل اگر میل سوی ساغر صهبا میکرد عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۲
مردیم و یار هیچ عنایت نمیکند عطار نیشابوری : بخش بیست و هفتم
المقالة السابعة‌و العشرون
سالک دلدادهٔ بیدل دلیر حکیم نزاری : دستورنامه
بخش ۵ - اندیشه و سخن
چو بر مرکبِ فکر گردم سوار صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۷۹۳
ز خط چو یار رخ آل راکند سرسبز فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۹
جانی که خلاص از شب هجران تو کردم رشیدالدین میبدی : ۸۳- سورة التطفیف (المطففین)- مکیة
النوبة الثانیة
این سوره سى و شش آیت است، صد و هفتاد و هفت کلمه نهصد و سى حرف و در نزول آن علما مختلفاند. قومى گفتند: مکّى است، جمله به مکه فرو آمد قومى گفتند: میان مکه و مدینه فرو آمد، آن گه که رسول خدا (ص) هجرت کرد. و بیشترین علما بر آنند که در مدینه فرو آمد. مقاتل گفت: اوّل سورتی که در مدینه فرو آمد این سورتست و درین سوره هیچ ناسخ و منسوخ نیست. و عن ابى بن کعب قال: قال رسول اللَّه (ص): «من قرأ سورة «المطفّفین» سقاه اللَّه من الرّحیق المختوم یوم القیامة» مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۶۴
در عشق تو خون دیده بارید بسی مجد همگر : قصاید
شمارهٔ ۴۹
ای تو به جاه خسرو صاحب نشان شده سنایی غزنوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۱۶
اکنون که ستد هوای تو داد از من آذر بیگدلی : قصاید
شمارهٔ ۲۹ - و له طاب ثراه
ای تو ثانی مه کنعانی بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۱۲
اگر به افواج عزم شاهان سواد روم و فرنگ گیرد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۴
سر به گریبان در است، صوفی اسرار را فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷۰
در بند گره‌گشای می‌باید بود صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۱۶۵ - صبیح الوجه
صبیح‌الوجه شمس بذل و داد است
شمارهٔ ۱
خدایگانا ، مهمان بنده بودستند طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۱۹
از مقام ریشه و پیوند می باید گریخت غزالی : رکن سوم - رکن مهلکات
بخش ۶۹ - پیدا کردن درجات مردا اندر مدح و ذم
بدان که مردمان اندر شنیدن مدح و ذم خویش بر چهار درجه اند: فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۴۲
چشم دلم به عالم بالا گشاده‌اند فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۳
من که افسرده‌ترم از نفس مرغ خموش امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۲ - تتبع خواجه
دل اگر میل سوی ساغر صهبا میکرد عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۲
مردیم و یار هیچ عنایت نمیکند عطار نیشابوری : بخش بیست و هفتم
المقالة السابعة‌و العشرون
سالک دلدادهٔ بیدل دلیر حکیم نزاری : دستورنامه
بخش ۵ - اندیشه و سخن
چو بر مرکبِ فکر گردم سوار صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۷۹۳
ز خط چو یار رخ آل راکند سرسبز فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۲۹
جانی که خلاص از شب هجران تو کردم رشیدالدین میبدی : ۸۳- سورة التطفیف (المطففین)- مکیة
النوبة الثانیة
این سوره سى و شش آیت است، صد و هفتاد و هفت کلمه نهصد و سى حرف و در نزول آن علما مختلفاند. قومى گفتند: مکّى است، جمله به مکه فرو آمد قومى گفتند: میان مکه و مدینه فرو آمد، آن گه که رسول خدا (ص) هجرت کرد. و بیشترین علما بر آنند که در مدینه فرو آمد. مقاتل گفت: اوّل سورتی که در مدینه فرو آمد این سورتست و درین سوره هیچ ناسخ و منسوخ نیست. و عن ابى بن کعب قال: قال رسول اللَّه (ص): «من قرأ سورة «المطفّفین» سقاه اللَّه من الرّحیق المختوم یوم القیامة» مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۶۴
در عشق تو خون دیده بارید بسی مجد همگر : قصاید
شمارهٔ ۴۹
ای تو به جاه خسرو صاحب نشان شده سنایی غزنوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۱۶
اکنون که ستد هوای تو داد از من آذر بیگدلی : قصاید
شمارهٔ ۲۹ - و له طاب ثراه
ای تو ثانی مه کنعانی بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۱۲
اگر به افواج عزم شاهان سواد روم و فرنگ گیرد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۴
سر به گریبان در است، صوفی اسرار را فخرالدین عراقی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷۰
در بند گره‌گشای می‌باید بود صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۱۶۵ - صبیح الوجه
صبیح‌الوجه شمس بذل و داد است
