اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۸
تا کی زغمت دو دیده تر خواهد گشت رشیدالدین میبدی : ۱۶- سورة النحل- مکیه
۸ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: «إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ» ابن عباس گفت: العدل التوحید و الاحسان اداء الفرائض عدل خداى را جلّ جلاله یکتا گفتنست و یکتا دانستن و احسان فریضهها گزاردن و چنانک اللَّه تعالى فرمود بجاى آوردن. بروایتى دیگر از ابن عباس: العدل شهادة ان لا اله الّا اللَّه و الاحسان الاخلاص فیه. و قیل العدل فى الفعل و الاحسان فى القول عدل در فعل رود و احسان در قول و لهذا قال تعالى: «وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً». و خبر درستست از مصطفى (ص) که گفت: جماع التّقوى فى قوله عزّ و جل: «إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ» ثمّ قرأ هذه الآیة، و معنى عدل: انصاف دادن است و راست رفتن چنانک از واجب بنکاهى و مکافات فرو نگذارى و این از دو وجه بود: یکى آنک بجاى آن کس که با تو نیکویى کرد نیکویى کنى از آنچ وى کرد کم نه، چنانک ربّ العزّه گفت: «هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلَّا الْإِحْسانُ» فروغ فرخزاد : عصیان
بعدها
مرگ من روزی فرا خواهد رسید مجد همگر : غزلیات
شمارهٔ ۵۹
گر شبی بر لب شیرین تو فرمان بدهم قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۴
هر کجا عکس جمال یار می‌افتد در آب طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۵۴۴
پای از جهان کشیده قراری گرفته ایم نهج البلاغه : خطبه ها
توصیف بعثت
<strong> و من خطبة له عليه‌السلام </strong> <strong> في الرسول الأعظم صلى‌الله‌عليه‌وآله و بلاغ الإمام عنه </strong> قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۹۳ - در ستایش پا‌دشاه ماضی محمد شاه غازی طاب‌الله ثراه گوید
الحمد که از موهبت ایزد داور نهج البلاغه : خطبه ها
درخواست هدایت از خداوند
<strong> و من دعاء له عليه‌السلام </strong> <strong> يلجأ فيه إلى اللّه ليهديه إلى الرشاد </strong> اَللَّهُمَّ إِنَّكَ آنَسُ اَلْآنِسِينَ لِأَوْلِيَائِكَ وَ أَحْضَرُهُمْ بِالْكِفَايَةِ لِلْمُتَوَكِّلِينَ عَلَيْكَ تُشَاهِدُهُمْ فِي سَرَائِرِهِمْ وَ تَطَّلِعُ عَلَيْهِمْ فِي ضَمَائِرِهِمْ وَ تَعْلَمُ مَبْلَغَ بَصَائِرِهِمْ فَأَسْرَارُهُمْ لَكَ مَكْشُوفَةٌ وَ قُلُوبُهُمْ إِلَيْكَ مَلْهُوفَةٌ انوری : مقطعات
شمارهٔ ۱۲۰ - در تاریخ فوت سلطان سنجر
چاشتگه در شهر مرو آن نامور فخر زمان عطار نیشابوری : بخش پایانی
(۷) حکایت اعرابی در حضرت نبوّت
یکی اعرابی آمد پیشِ مهتر امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۱۶۷
برگ ریز آمد و برگ گل و گلزار برفت ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٢٩٧
زین پیشتر برین لب آب و کنار جوی سلیم تهرانی : قصاید
شمارهٔ ۸ - در مدح حضرت امام رضا (ع)
رسید وقت که دیگر به ساحت گلزار فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۸
درمانده دل به کار من و من به کار دوست نهج البلاغه : خطبه ها
تعريف زهد و پارسايى
<strong> و من كلام له عليه‌السلام </strong> <strong> في الزهد </strong> رودکی : ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه و سندبادنامه
بخش ۶۱
زد کلوخی بر هباک آن فزاک شاه نعمت‌الله ولی : قطعات
قطعهٔ شمارهٔ ۱۰
ماسوی الله جز خیالی نیست می بینم به خواب اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۱۶
از آن به جور دل مبتلای من داری خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۶۴
زلف تو را که شامِ پریشانی من است
شمارهٔ ۱۰۸
تا کی زغمت دو دیده تر خواهد گشت رشیدالدین میبدی : ۱۶- سورة النحل- مکیه
۸ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: «إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ» ابن عباس گفت: العدل التوحید و الاحسان اداء الفرائض عدل خداى را جلّ جلاله یکتا گفتنست و یکتا دانستن و احسان فریضهها گزاردن و چنانک اللَّه تعالى فرمود بجاى آوردن. بروایتى دیگر از ابن عباس: العدل شهادة ان لا اله الّا اللَّه و الاحسان الاخلاص فیه. و قیل العدل فى الفعل و الاحسان فى القول عدل در فعل رود و احسان در قول و لهذا قال تعالى: «وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً». و خبر درستست از مصطفى (ص) که گفت: جماع التّقوى فى قوله عزّ و جل: «إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ» ثمّ قرأ هذه الآیة، و معنى عدل: انصاف دادن است و راست رفتن چنانک از واجب بنکاهى و مکافات فرو نگذارى و این از دو وجه بود: یکى آنک بجاى آن کس که با تو نیکویى کرد نیکویى کنى از آنچ وى کرد کم نه، چنانک ربّ العزّه گفت: «هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلَّا الْإِحْسانُ» فروغ فرخزاد : عصیان
بعدها
مرگ من روزی فرا خواهد رسید مجد همگر : غزلیات
شمارهٔ ۵۹
گر شبی بر لب شیرین تو فرمان بدهم قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۴
هر کجا عکس جمال یار می‌افتد در آب طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۵۴۴
پای از جهان کشیده قراری گرفته ایم نهج البلاغه : خطبه ها
توصیف بعثت
<strong> و من خطبة له عليه‌السلام </strong> <strong> في الرسول الأعظم صلى‌الله‌عليه‌وآله و بلاغ الإمام عنه </strong> قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۹۳ - در ستایش پا‌دشاه ماضی محمد شاه غازی طاب‌الله ثراه گوید
الحمد که از موهبت ایزد داور نهج البلاغه : خطبه ها
درخواست هدایت از خداوند
<strong> و من دعاء له عليه‌السلام </strong> <strong> يلجأ فيه إلى اللّه ليهديه إلى الرشاد </strong> اَللَّهُمَّ إِنَّكَ آنَسُ اَلْآنِسِينَ لِأَوْلِيَائِكَ وَ أَحْضَرُهُمْ بِالْكِفَايَةِ لِلْمُتَوَكِّلِينَ عَلَيْكَ تُشَاهِدُهُمْ فِي سَرَائِرِهِمْ وَ تَطَّلِعُ عَلَيْهِمْ فِي ضَمَائِرِهِمْ وَ تَعْلَمُ مَبْلَغَ بَصَائِرِهِمْ فَأَسْرَارُهُمْ لَكَ مَكْشُوفَةٌ وَ قُلُوبُهُمْ إِلَيْكَ مَلْهُوفَةٌ انوری : مقطعات
شمارهٔ ۱۲۰ - در تاریخ فوت سلطان سنجر
چاشتگه در شهر مرو آن نامور فخر زمان عطار نیشابوری : بخش پایانی
(۷) حکایت اعرابی در حضرت نبوّت
یکی اعرابی آمد پیشِ مهتر امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۱۶۷
برگ ریز آمد و برگ گل و گلزار برفت ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ٢٩٧
زین پیشتر برین لب آب و کنار جوی سلیم تهرانی : قصاید
شمارهٔ ۸ - در مدح حضرت امام رضا (ع)
رسید وقت که دیگر به ساحت گلزار فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۸
درمانده دل به کار من و من به کار دوست نهج البلاغه : خطبه ها
تعريف زهد و پارسايى
<strong> و من كلام له عليه‌السلام </strong> <strong> في الزهد </strong> رودکی : ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه و سندبادنامه
بخش ۶۱
زد کلوخی بر هباک آن فزاک شاه نعمت‌الله ولی : قطعات
قطعهٔ شمارهٔ ۱۰
ماسوی الله جز خیالی نیست می بینم به خواب اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۱۶
از آن به جور دل مبتلای من داری خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۶۴
زلف تو را که شامِ پریشانی من است
