اثیر اخسیکتی : رباعیات
شمارهٔ ۳۹
هر شب ز دل و چشم خود ای شمع چگل
حاجب شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۰
نسیم صبح توئی جبرئیل نام از من
مولوی : دفتر سوم
بخش ۲۱۹ - تفسیر این خبر کی مصطفی علیه السلام فرمود لا تفضلونی علی یونس بن متی
گفت پیغامبر که معراج مرا
مفاتیح الجنان : زیارت امامزادگان عظام
زیارت حضرت فاطمه معصومه (س)
سیّدۀ جلیله معظّمه حضرت فاطمه دختر موسی بن جعفر(علیه السلام) که به حضرت معصومه(علیهالسلام) شهرت دارد و قبر شریفش در شهر مقدس قم، معروف و مشهور است و دارای بارگاه والا و ضریح و صحن های متعدد و خدمه بسیار و موقوفات زیادی می باشد و روشنی چشم اهل قم و مأوی و پناهگاه عموم مردم است و هر سال جمیعتی فراوان از شهرهای دور، بار سفر می بندند و رنج راه می کشند تا به درک فیوضات، از زیارت آن معظمّه نائل گردند و فضیلت و جلالت آن حضرت از اخبار بسیار، استفاده می شود.
ترکی شیرازی : فصل سوم - سوگواری‌ها
شمارهٔ ۹۲ - دشت بلاخیز
برادر جان مگر رفته به خوابی!
قطران تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۱۴۶ - در مدح شاه ابوالحسن و شاه ابومنصور
بتی که سجده برد پیش او مه گردون
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۴
امید به عقل، چون ثمر از بیدست
مولوی : دفتر سوم
بخش ۲۰۶ - تفسیر یا جبال اوبی معه والطیر
روی داوود از فرش تابان شده
نشاط اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۹
در چشمه ی خضر شعله ی طور
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۶۰
حباب وقت خودم در شط تنک ظرفی
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۳۴۰
پیغام نگار ما نیامد
غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۷۱
ما لاغریم گر کمر یار نازکست
عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳۰
بنمود رخ از پرده، دل گشت گرفتارش
صغیر اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۴
جهان که هر دی و هر نوبهار گرید و خندد
جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۳۳۴
اگرچه یار مرا هیچ مهربانی نیست
مولوی : دفتر ششم
بخش ۹۰ - قصهٔ آنک گاو بحری گوهر کاویان از قعر دریا بر آورد شب بر ساحل دریا نهد در درخش و تاب آن می‌چرد بازرگان از کمین برون آید چون گاو از گوهر دورتر رفته باشد بازرگان به لجم و گل تیره گوهر را بپوشاند و بر درخت گریزد الی آخر القصه و التقریب
گاو آبی گوهر از بحر آورد
سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۲۰ - باز رجوع کردن بقصه حضرت موسی علیه السلام
باز گردو بگو حدیث خضر
سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۶
تو در خواب خوشی، احوال بیماران چه می‌دانی؟
جامی : دفتر دوم
بخش ۲۹ - اشارت به اصحاب مکاشفه که تجلی صفات است
آن یکی در مجالی اشیا
خیام : گردش دوران [۵۶-۳۵]
رباعی ۵۱
ای بس که نباشیم و جهان خواهد‌بود،