رشیدالدین میبدی : ۳۲- سورة المضاجع و یقال سورة السجدة- مکیة
۲ - النوبة الاولى
قوله تعالى و تقدّس: تَتَجافى‏ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ باز مى‏خیزد پهلوهاى ایشان از خواب‏گاههاى ایشان، یَدْعُونَ رَبَّهُمْ خداوند خویش را میخوانند، خَوْفاً وَ طَمَعاً بیم و امید، وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُونَ (۱۶) و از آنچه ایشان را روزى دادیم نفقه میکنند. سلطان باهو : غزلیات
غزل ۳۷
نهایت نیست راه عشق را یار حزین لاهیجی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۹۳
دعوی گر جاهل، به بغل دشمن خود داشت سعدی : باب هشتم در آداب صحبت
بخش ۶۲
دو چیز محال عقل است خوردن بیش از رزق مقسوم و مردن پیش از وقت معلوم. رشیدالدین وطواط : قصاید
شمارهٔ ۶۳ - در مدح خاقان ارسلان خاقان کما الدین ابوالقاسم محمود و شکر کنیزکان که بوی داده
آفتاب جلال و عالم جود صامت بروجردی : قصاید
شمارهٔ ۲۷ - در نعمت فخر کائنات و خلاصه موجودات
تو بهار است و رسد بر شامه از گلشن شمیم مشتاق اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۹۴
شاهان جهان که از صدای کوسند نهج البلاغه : حکمت ها
سفارش به تقوا
<strong> وَ رُوِيَ أَنَّهُ عليه‌السلام قَلَّمَا اِعْتَدَلَ بِهِ اَلْمِنْبَرُ إِلاَّ قَالَ أَمَامَ اَلْخُطْبَةِ </strong> بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۰۸
در محیطی‌کز فلک طرح حباب انداخته سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۳
جانا بیا که مرا جان دریغ نیست سحاب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۰
از جور او مگر شب هجران شکایتی الهامی کرمانشاهی : خیابان سوم
بخش ۹۷ - جا دادن یزید پلید
نیارم بگویم چه ویرانه ای رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۳۹ - تمکین بمی ره
از سادات رفیع الدرجات قصبهٔ بم مِنْاعمال کرمان. نسبش به سید نعمت اللّه ولی کرمانی قدس سره العالی منتهی می‌شود. سید رضاخان نامش بوده. در زمان سلطنت محمد شاه هندی به هندوستان رفته. سلطان را به وی اخلاص بسیار، و محترم می‌زیسته. در کشف دقایق و فهم حقایق خاصّه در مسئلهٔ توحید که از مسائل غامضه است مسلم بوده. صاحب اخلاق و اوصاف حمیده و اشعار گزیده است و از افکار ابکار آن جناب است: صامت بروجردی : کتاب المراثی و المصائب
شمارهٔ ۴۱ - در علو و دنو جنود عقل و جهل
آنان که مست باده قالوا بلی شدند اثیر اخسیکتی : رباعیات
شمارهٔ ۲۳
تقدیر هر آنچه کردنی بود بکرد محیط قمی : هفت شهر عشق
شمارهٔ ۷۱ - مختوم و موشّح به مدح آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم
افکنده موی یارم، بس عقده ها به کارم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۶۳
دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد سنایی غزنوی : الباب السّابع فصل فی‌الغرور و الغفلة والنسیان و حبّ‌الامانی والتّهور فی امور الدّنیا و نسیان‌الموت والبعث والنشر
مثل اندر حال ادبار
خوش دلی از پی سخن پاشی مولوی : دفتر اول
بخش ۸۰ - اضافت کردن آدم علیه‌السلام آن زلت را به خویشتن کی ربنا ظلمنا و اضافت کردن ابلیس گناه خود را به خدای تعالی کی بما اغویتنی
کرد حق و کرد ما هر دو ببین صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۲۶۶
امید وقت خوش از جمع دیوان داشتم، غافل