رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۱۶۳ - واثق نیشابوری
صداقت کیشی است عاشق و درویشی است صادق. سالکین را به وی وثوق بوده و در وثاقش فقیران آسوده. بعد از مراجعت از هند در قمشه فوت و دفن شد. از اوست: حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۲
شب هجران که دلم نوحه گری ساز کند طبیب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۹۵
تیغ از میان بقصد من ناتوان مکش رشیدالدین میبدی : ۷۱- سورة نوح - مکیة
النوبة الثانیة
این سوره مکّى است به مکه فرو آمده باجماع مفسّران و بعدد کوفیان بیست و هشت آیت است، دویست و بیست و چهار کلمه، نهصد و بیست و نه حرف و درین سوره نه ناسخ است و نه منسوخ. و در فضیلت سوره ابى بن کعب روایت کند از مصطفى (ص) گفت: هر که این سوره برخواند، خداى عزّ و جلّ او را از آن مؤمنان کند که نوح پیغمبر ایشان را دعا کرد و دعاى وى اندرو رساند. قوله إِنَّا أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ قال النّبی (ص): «هو اوّل نبىّ بعث» شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۶ - داغ لاله
بیداد رفت لاله ی بر باد رفته را احمد شاملو : شکفتن در مه
صبوحی
برای م. آزرم ابوعلی عثمانی : باب دوم
بخش ۳۲ - سمنون بن حمزه
و از ایشان بود سمنون بن حمزه و کنیت وی ابوالحسن بود و گویند ابوالقاسم بود، صحبت سری کرده بود و از آن احمدالقَلانسی و آنِ محمدبن علی القَصّاب و پیران دیگر، و این شعر از وی حکایت کنند کی گفت. و از ایشان بود حسین خوارزمی : غزلیات، قصاید و قطعات
شمارهٔ ۲۵۹
ای در اقلیم معانی زده کوس شاهی ابوالحسن فراهانی : قطعات
شمارهٔ ۲۲
ای برادر بشنو از من پند اگر فرزانه ای حسین خوارزمی : غزلیات، قصاید و قطعات
شمارهٔ ۲۰۶
بر جگر آبم نماند از آتش سودای او سعدی : غزلیات
غزل ۵۶۰
خبر از عیش ندارد که ندارد یاری ناصرخسرو : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۷
از بهر چه این خر رمه بی‌بند و فسارند؟ قدسی مشهدی : مثنوی‌ها
شمارهٔ ۲۵ - در توصیف باغ جهان‌آرای اکبرآباد
تعالی‌لله ازین باغ دل‌افروز حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۵۵
با ما زاهد، خیال خامت عبث است رشیدالدین میبدی : ۹- سورة التوبة- مدنیة
۹ - النوبة الاولى
قوله تعالى: الَّذِینَ یَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعِینَ ایشان که مىطعن کنند، عیب جویند در فراخ بخشیدگان بخوش منشى، مِنَ الْمُؤْمِنِینَ از گرویدگان، فِی الصَّدَقاتِ در زکاتها و صدقتها، وَ الَّذِینَ لا یَجِدُونَ إِلَّا جُهْدَهُمْ و ایشان را که نمىیاوند و نمیدارند مگر اندک خویش، فَیَسْخَرُونَ مِنْهُمْ از ایشان مىافسوس دارند، سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ جزاى ایشان داد بآن افسوس که میدارند، وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ. (۷۹) و ایشانراست عذابى دردنماى. سعدی : غزلیات
غزل ۴۰۵
هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم احمد شاملو : دشنه در دیس
ضیافت
حماسه‌ی جنگل‌های سیاهکل انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۰۳
از غم صدف دو دیده پر در دارم شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۵۴
تا مجرد از دل و از جان شدیم عسجدی : اشعار باقیمانده
شمارهٔ ۳۰ - رباعی
هرگاه که آن پهن سرون می گذرد
بخش ۱۶۳ - واثق نیشابوری
صداقت کیشی است عاشق و درویشی است صادق. سالکین را به وی وثوق بوده و در وثاقش فقیران آسوده. بعد از مراجعت از هند در قمشه فوت و دفن شد. از اوست: حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۲
شب هجران که دلم نوحه گری ساز کند طبیب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۹۵
تیغ از میان بقصد من ناتوان مکش رشیدالدین میبدی : ۷۱- سورة نوح - مکیة
النوبة الثانیة
این سوره مکّى است به مکه فرو آمده باجماع مفسّران و بعدد کوفیان بیست و هشت آیت است، دویست و بیست و چهار کلمه، نهصد و بیست و نه حرف و درین سوره نه ناسخ است و نه منسوخ. و در فضیلت سوره ابى بن کعب روایت کند از مصطفى (ص) گفت: هر که این سوره برخواند، خداى عزّ و جلّ او را از آن مؤمنان کند که نوح پیغمبر ایشان را دعا کرد و دعاى وى اندرو رساند. قوله إِنَّا أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ قال النّبی (ص): «هو اوّل نبىّ بعث» شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۶ - داغ لاله
بیداد رفت لاله ی بر باد رفته را احمد شاملو : شکفتن در مه
صبوحی
برای م. آزرم ابوعلی عثمانی : باب دوم
بخش ۳۲ - سمنون بن حمزه
و از ایشان بود سمنون بن حمزه و کنیت وی ابوالحسن بود و گویند ابوالقاسم بود، صحبت سری کرده بود و از آن احمدالقَلانسی و آنِ محمدبن علی القَصّاب و پیران دیگر، و این شعر از وی حکایت کنند کی گفت. و از ایشان بود حسین خوارزمی : غزلیات، قصاید و قطعات
شمارهٔ ۲۵۹
ای در اقلیم معانی زده کوس شاهی ابوالحسن فراهانی : قطعات
شمارهٔ ۲۲
ای برادر بشنو از من پند اگر فرزانه ای حسین خوارزمی : غزلیات، قصاید و قطعات
شمارهٔ ۲۰۶
بر جگر آبم نماند از آتش سودای او سعدی : غزلیات
غزل ۵۶۰
خبر از عیش ندارد که ندارد یاری ناصرخسرو : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۸۷
از بهر چه این خر رمه بی‌بند و فسارند؟ قدسی مشهدی : مثنوی‌ها
شمارهٔ ۲۵ - در توصیف باغ جهان‌آرای اکبرآباد
تعالی‌لله ازین باغ دل‌افروز حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۵۵
با ما زاهد، خیال خامت عبث است رشیدالدین میبدی : ۹- سورة التوبة- مدنیة
۹ - النوبة الاولى
قوله تعالى: الَّذِینَ یَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعِینَ ایشان که مىطعن کنند، عیب جویند در فراخ بخشیدگان بخوش منشى، مِنَ الْمُؤْمِنِینَ از گرویدگان، فِی الصَّدَقاتِ در زکاتها و صدقتها، وَ الَّذِینَ لا یَجِدُونَ إِلَّا جُهْدَهُمْ و ایشان را که نمىیاوند و نمیدارند مگر اندک خویش، فَیَسْخَرُونَ مِنْهُمْ از ایشان مىافسوس دارند، سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ جزاى ایشان داد بآن افسوس که میدارند، وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ. (۷۹) و ایشانراست عذابى دردنماى. سعدی : غزلیات
غزل ۴۰۵
هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم احمد شاملو : دشنه در دیس
ضیافت
حماسه‌ی جنگل‌های سیاهکل انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۰۳
از غم صدف دو دیده پر در دارم شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۵۴
تا مجرد از دل و از جان شدیم عسجدی : اشعار باقیمانده
شمارهٔ ۳۰ - رباعی
هرگاه که آن پهن سرون می گذرد
