رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۶ - ابن یمین فریومدی خراسانی
وهُوَ امیر محمود بن یمین الدین محمود فریومدی الطغرایی، در اخلاق حمیده و اوصاف پسندیده مشهور و در کمالات صوری و معنوی در السنه و افواه مذکور. از سالکان واصل و عارفان کامل. استفاضهٔ فیوضات الهیه نموده و خود در سلک حکما و عقلا مندرج بود. تحصیل معاش از رهگذر زراعت و دهقانی فرمودی و هرچه داشتی مصروف درویشان نمودی. دیوان حکمت توأمانش در سنهٔ ۷۴۳ در جنگ سربداران از میان رفته. لهذا اشعارش کم یاب و این ابیات از نتایج طبع آن جناب است: مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳۵
هر که بالاست مر او را چه غم است؟ اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۳۶
غباری از طواف کعبه مقصود می آید سعدی : غزلیات
غزل ۵۵۱
رفتی و همچنان به خیال من اندری صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۳۴۶ - القرب
دگر قرب از فنا باشد عبارت مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳۴
هم به بر این بت زیبا خوشکست عطار نیشابوری : باب هشتم: در تحریض نمودن به فنا و گم بودن در بقا
شمارهٔ ۲
هرچیز که آن برای ما خواهد بود ملکالشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۲۱ - در وصف جواهر لعل نهرو نخستوزیر فقید هند
ازجواهر،لعلخوشتر زان که همرنگ دل است طبیب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۹۵
تیغ از میان بقصد من ناتوان مکش فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۱
ز شراب وصل جانان سر من خمار دارد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵
شد به دشواری دل از لعل لب دلبر جدا سعدی : غزلیات
غزل ۵۵۰
دیدم امروز بر زمین قمری بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۱
هرگز به وصلت ای گل رعنا نمی رسم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۲۹
ای مرغ آسمانی آمد گه پریدن صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۵۶۷
بوستان، از شاخ گل، دستی که بالا کرده بود مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳۳
اندر این جمع شررها ز کجاست؟ عطار نیشابوری : باب چهل و چهارم: در قلندریات و خمریات
شمارهٔ ۳۶
ای هم نفسان فعل اجل میدانید بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۰
مرا که دل نگذارد که بیتو آب خورم ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۴۵
امروز بگرما به بت مهر گسل سعدی : غزلیات
غزل ۵۴۹
دانمت آستین چرا پیش جمال میبری
بخش ۶ - ابن یمین فریومدی خراسانی
وهُوَ امیر محمود بن یمین الدین محمود فریومدی الطغرایی، در اخلاق حمیده و اوصاف پسندیده مشهور و در کمالات صوری و معنوی در السنه و افواه مذکور. از سالکان واصل و عارفان کامل. استفاضهٔ فیوضات الهیه نموده و خود در سلک حکما و عقلا مندرج بود. تحصیل معاش از رهگذر زراعت و دهقانی فرمودی و هرچه داشتی مصروف درویشان نمودی. دیوان حکمت توأمانش در سنهٔ ۷۴۳ در جنگ سربداران از میان رفته. لهذا اشعارش کم یاب و این ابیات از نتایج طبع آن جناب است: مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳۵
هر که بالاست مر او را چه غم است؟ اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۳۶
غباری از طواف کعبه مقصود می آید سعدی : غزلیات
غزل ۵۵۱
رفتی و همچنان به خیال من اندری صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۳۴۶ - القرب
دگر قرب از فنا باشد عبارت مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳۴
هم به بر این بت زیبا خوشکست عطار نیشابوری : باب هشتم: در تحریض نمودن به فنا و گم بودن در بقا
شمارهٔ ۲
هرچیز که آن برای ما خواهد بود ملکالشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۲۱ - در وصف جواهر لعل نهرو نخستوزیر فقید هند
ازجواهر،لعلخوشتر زان که همرنگ دل است طبیب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۹۵
تیغ از میان بقصد من ناتوان مکش فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۱
ز شراب وصل جانان سر من خمار دارد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵
شد به دشواری دل از لعل لب دلبر جدا سعدی : غزلیات
غزل ۵۵۰
دیدم امروز بر زمین قمری بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۱
هرگز به وصلت ای گل رعنا نمی رسم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۲۹
ای مرغ آسمانی آمد گه پریدن صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۵۶۷
بوستان، از شاخ گل، دستی که بالا کرده بود مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳۳
اندر این جمع شررها ز کجاست؟ عطار نیشابوری : باب چهل و چهارم: در قلندریات و خمریات
شمارهٔ ۳۶
ای هم نفسان فعل اجل میدانید بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۰
مرا که دل نگذارد که بیتو آب خورم ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۴۵
امروز بگرما به بت مهر گسل سعدی : غزلیات
غزل ۵۴۹
دانمت آستین چرا پیش جمال میبری
