سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۴۴۱ گوهر پیدا شد:
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۴۵
برو به گوهر
پِیْغومْ که ته جا رِسیمِهْ چُونِه ته کارْ؟
مِرِهْ سَرزَنِشْ کِرْدی، نوومه ته یارْ
مِرِهْ حدِّ اونْ نییِهْ که بَوومْ ته یارْ
تِهْ بَنْدوُمِهْ، وینِهْ بَرُوشْ، وینِهْ شِرْدارْ
امیر گِنِهْ: مِهْ مَسْتِهْ چِشْ بی‌بفایارْ!
میراثْ نَوونِهْ کَسْ‌رِهْ، کسٰاتِهْ بازارْ
ته مُونگْهِ سو آلِ قِرْبُونْ بُومّه (شومّه) سی وارْ
ته مَسْتِهْ چِشِ سُو، که مِرِهْ نیازارْ!
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۵۵
برو به گوهر
گاهی مَسّهْ، گَهْ بی‌هوشْ، گٰهی مِنٰاهوشْ
هَردمْ توبه‌یِ حقّْ به دلْ مه کِنی جُوشْ
هَلی وُ پِشمالی دِشندی بُناگوشْ
ته نخجیرِمهْ، شِهْ کَمِنْ دَرْآوِرْمِهْ دُوشْ
مَطْلوبْ وینه که سَخُونْرِهْ هٰاکنی گُوشْ
دا قَصّه‌یِ مَجنونْ بَنوُو فِرامُوشْ
هر کس که مَطْلوبِ دَسْ زَهر هٰاکِنی نوشْ،
سُونِ آبِ طَهُورِهْ، وینه هزارْ جُوشْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۵۷
برو به گوهر
کی گِتْ بو که وَرْفِ سَرْکَلِنْ آتشْ، وَشْ!
دَراییِنْ زنگی و دییِنْ آتشْ‌رِهْ خِشْ!
مِنْ حَیْروُنِ ته چیرمهْ بالا سُوره وَشْ
نٰاوَرْف اوُ بُونه وُ ناکه میرِنه آتَشْ
دل سنگه منی،اُوچییِهْدارنه مه چِشْ؟
دلْ اوُئه منی، چیوَرْ نمیرْنِهْ آتَشْ؟
اینه وَر عَجایبْ مه بالا سُورِوَشْ،
اُورِهْ سَنگْ بَزالیتهْ، سنگْ دارْنه آتَشْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۶۵
برو به گوهر
کَیْ دارمه تِماکه زاغْ بییِهْ به ته باغْ؟
مه سُوته دِلِ سَرْرِهْ دچینه سی داغْ؟
من ته بِلْبِلِ مَسْمِهْ، ته غنچه‌ی باغْ
حَیْفِهْ بِلْبِلْ مَسْتْ‌رِهْ غَنّی بَوّه زاغْ
زنگی وَ چه گُونْ دیمِهْ سییو تِری زاغْ
بِرَهْنِهْ بَدِنْ گَشتْ کَننْ یاسمینْ باغْ
خُور سَرْدَرْ کِرْدِهْ سیمینْ دریچه‌یِ طاغْ
بلکه هِندُسْتُونْ‌رِهْ دَکِتْ بُو تُرکِ چاغْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۱۱
برو به گوهر
این شهرْ من غریبْمِه، تو غریبه سَوجنْ
شه د چشِ سوگَنْ که مرهْ نَسوجنْ
مردمْ دوستْ نواجنْ، دشمنو نره سوجن
ته دشمن نواجنّی و دوستْ‌ره سُوجنْ
ته واسِّرْ مجنْ دلْ درد وُ سینه روُجنْ
ته ورْ برْممْ، تَنْ کاهنْ، میونْ سُوجنْ
مرهْ ربابْ سونْ به هر آهنگ نواجن
دست زنّی مره، کنّی خشهْ واسِّرْ خنْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۱۹
برو به گوهر
دونّی که چشِ سِرْمهْ، چی وَرهْ توشنْ
اونطورْ که مردمْ ته دستْ جهْ، سییوپوشن
دور نییه که یار قدیم ره فروشن
راسته هر که ره بنده نوینه، روشن
آیینه به ته صفت بدیمه روشن
سی زنجیر زلف ره بیُورْمه سرهوشن
امیر گنه: سی داغ به منه دل جوشن
اونروزْ مشکْ فاش بونه هر جا که بروشن
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۲۲
برو به گوهر
بیچون گتْمهْ، بیچونْ گتمهْ، بیچون!
امروز به منه خنه بییهْ منه جُون
زمّه سینه ره چاک که نَشُونه مه جونْ
ز قالبْ بَمونسْ بیجونْ، از بوردنِ جُونْ
هر وخت که تره جون گتمه، گَتی جونْ
اُونور من گمّه جونْ که تویی بوّی جُونْ
شه دل‌ره به ته دل دَوْسْ، جون‌ره ته جون
هرکس که نییه ته‌دینْ، وی جُون کَنّه جُونْ!
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۶۰
برو به گوهر
چی فتنوئه باته دْ نرگسْ انگیتهْ
تنه دْ بلا با مَرْدمونْ دَپیتهْ
ته چاچی‌کَمونْ، هَرْ دْگوشه بَئیتهْ
پشتهْ پشتهْ کشتهْ هَرْ گوشهْ بَریتهْ
مَردمْ گننهْ مره که وی «دَویتهْ»
کَسْ دَوُوئهْ که عشقِ پیشْ پا نَپیتهْ؟
داری که ویشهْ اسّٰا و خالْ انگیتهْ
عِشِقْ ره عشْقْ کردهْ وُ خوشهْ تَنْ پیتهْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۶۳
برو به گوهر
نَخْچیرْ ته شکار دَرْاُونْ خنهْ که بییه
از بَهرِ نیازْ نخچیرْ خنهْ شییهْ
نَخْچیرْ نخٰاسّه اُونْخنه‌یِ وَرْ شییهْ
تا دَمِ صبٰاحْ آهِ فراقْ کشییهْ
ته سیٰمهْ بَدنِ خوبی کَسْ نَدییهْ
لا شریکِ لَهْ، وَهْ که چه تازْگییهْ
تا ته خَطّ به گردِ ماهِ هاله کشییهْ
پیشِ منهْ چشْ، روزهْ که شو بَوییهْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۶۵
برو به گوهر
الف به بالا مُونندِ ته قَتْ (قد) نییه
هارشیینِ تنه چیرهْ مرهْ حَتْ (حد) نییه
ته قَوسْ بَرفه‌یِ گُوشهْ تفٰاوتْ نییه
زَنّی صَدْ هزارْ تیر وُ مُروَتْ نییه
تو بَدونْ که ته نَویینْ طاقتْ نییه
یکْ لحظهْ مرهْ بی ته اقامتْ نییه
جُو شونه منه دیدهْ کم اَزْ شَتْ (شط) نییه
هَرْ دلْ رهْ عشقِ تیرْ دَرهْ راحتْ نییه
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۶۹
برو به گوهر
یار دارمه یکی میون ونه قمچیه
هر کی اُونطور یارْ دارنهْ، ونهْ غَمْ چیه؟
بالا سُورسُون و میونْ تنه قمچیه
چون تو غم‌گذار (غم‌گسار) دارمه، منه غم چیه؟
هر کسْ که تنه باغِ گل ره بَچّیهْ،
ته وَرْ سَرْ نَدابُو، وی سَگِ مَچّیهْ
نَشکُفته گِلْ غَنچهْ، مه دلْ واریه
آرزوی مه دوستْ نَدوُمّه به چیه؟
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۷۱
برو به گوهر
ایْ مَستهْ که دیمْ ره دَرْ اینگو دریچه
هزارْعاشقِ خُونْ به اُونجه، دریجه
امیر گنه: مه سرخهْ گِلْ دَستیجهْ!
دیوْ ره نَرْسهْ سودا کنهْ پری جهْ
کاری نَکنْ که دلْ به ته جٰا برَنجهْ
کاری‌ها کنْ که دُوستْ به ته جا بغَنْجهْ
تو اُونْ پَری‌یی که دیوْ ته جه وریجهْ
روا نیهْ دیوْ سودا کنهْ پری جه
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۷۴
برو به گوهر
تا ملیجهْ پرْ‌ها کردْ مشکینْ خطهاتهْ
بسی ترک و تازیکْ بَمرْدْبونْ براته
امیر گنه: تا مشکْ به گِلْ سَرْ پاته
صدْ شیرونِ نَرْ سَرْ هونیا نهْ پاتهْ
تا بیّه منهْ مهرهْ‌وَرزی بجاتهْ
دَرْمهْ بَندهْ آسٰا به جنٰافهْ چٰاتهْ
دیمْ سرخه گِل وَلگهْ پچا پچاته
چشْ وٰارْنهْ منهْ وارْشْ پیُونْ براتهْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۸۳
برو به گوهر
بشنُوسْمهْ روزی گته یاری به یاره
لَیْلی چَنْ قَدمْ گَشتْ بَورْد نُو ویهاره
گیتهْ سرِ راهْ، هر جٰا که دییهْ خارهْ
به یادِ اونْ که پای مَجنونْ نوارهْ
صَدْ ناوُکِ غَمزهْ دوستْمنه دلْ کاره
اَیْ دُوست! هاپرْس گَهْ حالِ منهْ غم‌خواره
اونْ قدمْ که لَیْلی به دنیا بیٰارهْ
امیر ته مَجنُونه، به ته اُونْ چشْ دٰارهْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۹۴
برو به گوهر
تا که اینْ کِسْ خاطرْ مُشوّشْ بویی
چشمِ خینْ شَنّه و سینه پرْ آتش بویی،
دلِ بیخْ ره بندو، درد منقّش بویی
غذارهْ جگرِ خین‌ها کردهْ، خشْ بویی،
تا مه دلْ به گردِته پری‌وش بویی
تا جانْ به منهْ تَنْ در کشاکَش بویی،
تا آرزویِ منْ سر آتش بُویی
دلْ آماجِ تیرِ ته پری‌وش بویی
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۲۰۳
برو به گوهر
یکی مَستهْ چشْ دیمه امروزْ چونْ آسی
دندونْ صدفْ، دیمْ سرخه گلْ، قَدْ چه آسی
گتمهْ چه نومْ دارْنی، نَکنْ دْمیسی
گتهْ چلهْ‌وار نومْ دارمهْ، کیجای آقاسی
اَشون (دیشو) همه شو، دیدهْ منهْ نجواسی
دَکتمهْ غم‌خونه و بَویمهْ عاصی
امیر گنه: خیرونمهْ به خودشناسی
نَدومّهْ تو چه شه دُوستونْ ره نشنٰاسی
امیر پازواری : پنج‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۷
برو به گوهر
امیر گنه: می‌شُورنگ وُ چیرْ شو آهنگْ!
ترهْمن به چه نیرنگْ بیُورمْ شه چنگْ؟
لُو رنگ و دهُونْ تنگ وُ آوازه ته چنگ
دیمْ خُورهْ، سو آلْ مُونْگهْ، چش ته شو آهنگ
دوستره ونهْ که کَشْ هاییرمْ تنگاتنگْ
شُو سٰالْ بُو، تلا لال بُو، ستٰارهْ بُو لنگ
هرگز نپیسهْ اُویِ دله هچّی سَنْگ
هرگز نییهْ شویِ سیُو هیچْ اسپهْ رنگْ
دونایِ زَمُونْ گوهره، اینهْ مه ونگْ
وَرْزمْ گوهِر مهْرْ که نَوُو مرهْ ننگْ
امیر پازواری : شش‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۹
برو به گوهر
سِرْخِهْ گِلْ بِوارِسِّهْ خونکارْ به ته دیمْ
لُورِهْ دُر بِوارِسِّهْ، جِنافه‌رِهْ سیمْ
چِشْمِ پُشتْ‌رِهْ با قلمْ دِگارْدِنّی جیمْ
نَییهْ دِل سییُو ئی، پیشِه گَرْدِنْ سیمْ
نَدُومّهْ تنه تَنْ زَرْ بساتنْ یا سیمْ
یا کِرْدِبُونْ سوادِ زر تنه تَرِهْ دیمْ
کٰانِ زَرِهْ یا دُرِّ یتیمهْ ته دیمْ
فِرِشْته مگرْ پَرْ بَکِشییِهْ ته دیمْ؟
اَرْمُونْ اینه مه لُو بَرِسِهْ به ته دیمْ
صحبتْ هٰا کنیمْ، هِنیشیریمْ دیمْ به دیمْ
گر دهن مره مازندرون یکی تیم
گیرمّه اون خال ره که دَرِه به ته دیم
امیر پازواری : هفت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱
برو به گوهر
نَدوُمِّهْ مِهْ جٰانْ جِدٰا بُونی بِهْ مِهْ چیرْ
بَسُوتِهْ مِنِهْ دِلْ‌وُ کِبٰابِهْ چُونْ طیرْ
مِنْ شِهْ دَرْدِ عِشْقْ‌رِهْ وینهِ کِهْ بَووِمْ تیرْ
تِهْ دِلْ‌رِهْ کِهْ (ذره) رَحْمْ نییِهْ وینهِ بَووِمْ میرْ
کی گِتْ بُو بِهْ سٰالِ گِرْدِشْ، شٰالْ بَووهْ شیر؟
کی گِتْ بُو کِهْ لَلْ به اَژْدِهٰا بَووهْ چیرْ؟
خَرگُوشْ پَلِنْگِ پِشْتْ هِرِسْتٰا کِنِّهْ سیرْ
کُو کِهْ وَچِهْ بٰازْرِهْ خِرْنِهْ، هٰانَووُ سیرْ
آهُو بِهْ خِتٰا دیمِهْ مَسْ هُورِسْتٰادیرْ
سیمْ طَبَقْ‌رِهْ سِکِّهْ دَچیِهْ خیرْ خیرْ
کُحْلْ بَرْ سَرِ یٰاسَمِنْ هِشِنْدیِهْ شیرْ
خِتٰا بِهْ خِطٰا چینْ بِکَشی دِلٰا زیرْ
چیرِهْ مٰاشٰالّا مُونِّهْ کِلٰاسِنّی نیرْ
یٰا سِرْخِهْ گِلِ سَرْ بِکَشیْ مِشْکِ شیرْ
امیر پازواری : هشت‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۳
برو به گوهر
یِکی نَظِرْ، مِهْ کَیْوٰانْ بَوِرْدی تٰارٰاجْ
تِهْ دُومْ دَرِمِهْ، مِهْ کٰارْ سٰاجِنّی بِسٰاجْ!
تِهْ مَسِّهْ چِشِ گُوشِهْ، مِنِهْ دِلِ لٰاجْ
زَنّی مِرِهْ تیر وُ مِنِهْ دِلْ کِنّی لٰاجْ
اِسْتٰا بیمِهْ شِهْ جٰانْرِهْ هِدٰا مِهْ تٰارٰاجْ
چِشْ هٰازُومِهْ تِهْ مَخْمِلْ وُ تِهْ سَرِ تٰاجْ
مُشْکِلْ کَسْ بِهْ تِهْ دوُمْ دَکِتْ، دٰارِهْ عِلٰاجْ
تِهْ دُومْ دِرِمِهْ، مِهْ کٰارْ رِهْ سٰاجِنّی، سٰاجْ!
زَنْگی دیمِهْ کِهْ سَرْرِهْ دَرْ اُورْدِ، بِهْ کٰاجْ
زٰاغِ مَرْگِهْ رُوزْ هَسْتْ و بِلْبِلِ ویلٰاجْ
عُود وُ چَنْگْ وُ چینی وُ پِیٰالِهِ‌ِیِ سٰاجْ
گِنِنِهْ: پَری اینِهْ کِهْ سَرْ هُونیٰا تٰاجْ
خُورْ تٰا وِنِهْ وُ شٰاهِ خِرٰاجِهْ تِهْ مٰاجْ
بِشْکِسْتِهْ بِهْ سُورْ کَمِرْ، کِهْ سُورِهْ یٰا کٰاجْ؟
زَنْگی سَرِ دَسْتْ دٰارْنِهْ پیٰاله‌یِ عٰاجْ
تٰا خینْ بَکِنِمْ قَیْ، بِهْ خوش (خِشْ) آوَرِهْ سٰاجْ