سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۶۰۹۶ گوهر پیدا شد:
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۳
برو به گوهر
دُوسْتْ‌رِهْ دیمِهْ کِهْ دیرُو کَمُونْ دٰاشْت‌وُ تیرْ
بِرٰازِّنی شه زِلْف وُ گِلْ هٰا کِرْدِهْ شیرْ
گِتْمِهْ: چِهْ کَسی مَسِّهْ چِشْ، چیرهْ خِجیرْ؟
گِتِهْ: اُونْمِهْ کِهْ مِنِهْ دینْ دٰارْنِهْ (دارنی) اَذیرْ (اَزیر)
اَمْروُ بُوْردِمِهْ، مِهْ دِلْ خِرهْ اتّٰا تیرْ
بٰالٰا بِلِنْ تَرْکِشْ دَوِسْتْ، هُورِسِتٰا، دیرْ
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۴
برو به گوهر
قَدْ سُورِهْ، دِهُونْ میمِهْ، کِلٰالِهْ تِهْ بُورْ
دیمْ خُورِهْ، لَبُونْ لَعْلِهْ، تَنْ سُونِ کٰافُورْ
چِشْ مَسِّهْ، اَبْروُ هَرْ گُوشِهْ دٰارْنِهْ صَدْ شُورْ
سُو آلِهْ قَمِرْآسٰا، بَدینی مِهْ نُورْ؟
کَتْمِهْ مِنْ تِنِهْ یٰاسِهْ جِهْ مُونِنْدِ مُورْ
تِهْ یٰاسِهْ مِرِهْ کِرْدِهْ سَرْ تٰا بِهْ پَیْ عُورْ
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۵
برو به گوهر
مِرِهْ وِنِهْ ته کیچهْ دِکُونْ بسازم،
دریمِ سِرِهْ کوشکْ و ایوونْ بسازم،
شه دِل وُ تنه دِلْ‌رِهْ یکسُون بسازم،
کافروچه گونْ‌رِهْ مسلمون بسازم،
گِتْمِهْ مَسِّهْ چِشْ! با تُو چه سُونْ بسازم؟
گِتی: بَندویی خٰواهْ کُشِمْ، خواه نَوازِمْ
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۶
برو به گوهر
امیر گنه: حوری رَوِش، ماهِ تایونْ
بَتُونّی نِهِلْ عِشْقْ بَورِهْبه پایُونْ
چنْ حرفِ حقیقتْ نَقْلْ دارْمهْ یارونْ
نَیارْمِهْ گِتِنْ، سرِّ حقّْ دارمه یارونْ
دندونْ درّ و لوُ، چه طبقْ دارمه یارونْ!
اونْ پُلِ صراطْ، تَرسِ حقّْ دارمه یارونْ!
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۷
برو به گوهر
امیر گنه: مِهْ تاج سَرْ! مه دِلُ و تَنْ!
من نتومّه ته عشق ره شه دل هَیتن
دوستْ شه سرخه گِلْ سر وَنوشه پیتن
یا گروهْ گروهْ، گِلْ به گِلْ سرْ ریتنْ
یا جیگرِ سوته ره به مشکْ آمیتن
خطّه آیینه خطا، یا مونگْ برابر ریتن
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۸
برو به گوهر
ته بندومه تا مه استخون (هسّکا) بَپیسْتِن
منه جان! تویی، بی‌جان نتومّه زیستن
بسا این‌که حقیرْمِهْ وُ نَتومّه زیستن
با این رَنْگِنٰا چِشْ نَتومّه گریستن
منکه رَنْگِنٰا چِشْ نتومّه گریستن
مه جان چی امید دارمه من شه بزیستن
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۵
برو به گوهر
امیر گنه: عاشقمهْ منْ شه آقاره
اُشْتُر به قطارْ، ببخشیهْ گداره
بَرْفهْ به سیاهی، لیله یا تتٰاره؟
زاغِ پَرْ به پیشِ ته بَرْفهْ شَرمْسٰاره
دوستِ هروَرِ زلفْ که یکی خرواره
این سخنْ اَمروزْ، امیر یادگاره
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۷
برو به گوهر
استادِ ازلْ پلّه دچیهْ مُوره
مشّاطه زُلیخٰا به ته هر دْ روره
کَیْ حاجتِ وُسْمه بیهْ ته ابروره؟
کُحلِ بَصرْ یاسَمِن جا که دوره
آیینه برابرْ نِیهْ ته دِ روره
کی رو دارنه (که) وی بَوینهْ ته روره؟
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۸
برو به گوهر
امیر گنه: مه یار به منه کش دوره
کی بو که خشْ هاده‌ام من ته دْ روره
چون قرصِ قَمرْ، ایزد بساته روره
یا چه بَیْضه‌یِ شمسهْ سراسرْ نُورُه
شب‌ها به عالمْ دلبر بتٰاوُس نوره
منوّرْ بکردْ دَشْت و صحرا و کوه ره
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۲۲
برو به گوهر
امیر گنه: مه وَرْ کِیَهْ روز و شوبی؟
اَندی وَرْنه دلْ ره که طاقتْ نَوُویی
دوستْ که مردمِ سخنْ جه مهرْ بشویی (بئیری)؟
وی چُونّهْ که مه سُوته دلْ ره چی رویی
دوستْ کونه که غَمْ بَخرهْ روز و شُوبی
کَسْ ندارْمه مه دردْصانعْ ره بئویی
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۲۴
برو به گوهر
امیر گنه: مه مَستهْ چشْ، شُوخهْ نی‌نی
تنهْ ندیینْ سُو نَمُو نسُته نی‌نی
دْ نوره جدا کنّی میونِ نی‌نی
مَردمْ ره وَعدهْ کنّی، امّا چهْ (شهْ) نی‌نی
ای وا، هَرْ کجه مه بی‌بفاره وینی
بَوُو ته بَندهْ ره دیمه چی (چه) غمگینی
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۳
برو به گوهر
دَرْآمُو ویهار و خُورْ بَئیتِهْ بٰالا
مِهْ دُوسْتِهْ کِهْ نُوجُوُمِهْ دَکِرْدِهْ وٰالا
یٰا شٰاهِ مَرْدوُنْ هٰادی مِنِهْ دِلِ وٰا
قَلِندرْ آسٰا دُوسْتْ رِهْ بِیوُرِمْ شِهْ جٰا
بَویْن کِهْ چِهْ سُونْ خِدْرِهْ بیُورْدْمِهْ تِه لا
گَشتْ بَکِردِمِهْ تِهْ وَرْ هَمِهْ جا سَرْتا پٰا
شیمِهْ گِلِهْ بٰاغْ کِهْ دَرْرِهْ هٰا کِنِمْ وٰا
دَستْ گیتی، قَسِمْ خِردی اِرْوٰاحِ بٰابٰا
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۵
برو به گوهر
اَمیرْ گِنِه: منه دوستْ خُوشْ حٰالِهْ یٰانا؟
هَمونْ اَوِّلِ حُسْن وُ جِمٰالِهْ یٰانٰا
مَسِّهْدِ نَرْگِسْ، سِرخِ گِلْ آلِهْ یٰانا؟
سُوآلْ مَشْتِهْ مُونْگْ، بَرْفِهْ هِلٰالِهْ یٰانا؟
نَشْکُفْتِهْ گِل وُ خُرِّمْ بِهْارِهْ یٰانا؟
حُوری صِفِت وُ پَری رُخْسٰارِهْ یٰانا؟
ئُویِ زِمْزِمْ آسٰا بِزِلٰالِهْ یٰانا؟
دَنْدوُنْ دُرّ وُ لوُ عَقیقِ لٰالِهْ یٰانا؟
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۶
برو به گوهر
اَمیرْ گِنِهْ: دُوسْتْ وَرْ، بِهْ چِشْ هٰا کِنِمْ جٰا
خٰارِ مُژِهْ تَرْسمِهْ دَرْدْ آوَرِهْ پٰا
نٰالِمِّهْ شُو وُ روُزْ،‌ای خُورْچیرهْ تِهْ وٰا
وٰاسْتیری تِنِهْ بوُکِهْ مِنْ آوَرِهْ وٰا
هٰا خِنِسْتِهْ مِهْ دوُسْتْ، بَورْ دِمِهْ دِلْ رِهْ جٰا
مِرْوٰاری جِدٰا کِرْدِهْ مییُونِ مینٰا
عَنْبَرْ بِهْ جِنٰافِهْ بِکشی هِزٰارْ تٰا
گِلْ اِشْکُوفِهْ لُو هَرْگَهْ تُو هٰا کِنی وٰا
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۹
برو به گوهر
ای شه بخت سرهشندییه دیبا را
تن مرْ آزارنه، (مه) ویله بوره تا بالا
گِلِ وَلگ ره (به) تنه تن هادِئِمْ جا
بسرهنه تن‌ره، مه خور و مونگ والا
ته خش خسنی ناز و سرینِ شه‌لا
خو، نییه مره‌ای خورِه چیره، ته وا
منْ تنه نوم ره ورمه هر روزه سی جا
تو سنگه دلْ مه نوم ره زبون گنی؟ نا
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۰
برو به گوهر
ویلِهْ وَرْتِنِهْ خِنِهْ بیایمْ یٰانٰا؟
اینْ مَشْوِرِتِهْ دِتٰا خِشْ هٰادِمْ یٰانٰا
مِنْ وُ تِنِهْ سٰازِشْ دَوِسْ بُونِهْ یٰانٰا
گَرْ بُونِهْ آری بئو، نَووُئِهْ، بو، نٰا
دی نا، وُ، پری نا، اَمْروُ اَیی نٰا
تِهْ شیرینْ زِبوُنْ رِهْ دَکِتْ شیمِهْ یٰانٰا
صَحْنِ گُل وُ وٰارِنْگ وُ تَرْخُونْ وُ نَعْنٰا
تِهْ دیمْ دِخِشِ جا (مال) دَرِهْ چِرْ گِنی نٰا
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۱
برو به گوهر
اَمیرْ گِنِهْ مِهْ دَسْتِهْ گِلِ سُورْ آسٰا
یٰارَبْ کِهْ تِنِهْ عِشْقْ بِهْ کَسی نِمٰاسٰا
اُونْ مٰارْ رِهْ کِهْ‌ای دُوسْتْ بَئیتیمْ یکی سٰا
چِنُونِهْ کِهْ کُورِ دَسْتْ دَکِتْ بُوعَصٰا
بَوینْ چِتْری بَوِرْدْ می‌عِشْقْ رِهْ بالٰا
قَسِمْ خِرْنی کِهْ آشْتی نِکِمّهْ اینْ بٰا
مِهْ وَرْ شُویکی سٰال وُ رُوزُهْ چِهٰارْمٰا
شَهْرِ مَرْدِمُونْ کَیْ سَرْ بَوییِّهْ اینْ بٰا
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۲
برو به گوهر
هَرْگَهْ کِهْ مِنِهْ دُوسْتِ دِچِشْ‌شُونِهْ خٰوابْ
نَمُونِّهْ بِهْ مِنْ طٰاقِت وُ شوُنِهْ مِهْ تٰابْ
شُوی ظِلِمٰاتْ مِجِّمِهْ دُوسْتْ رِهْ بی تٰابْ
دُوسْتْ رِهْ دیمِهْ شِهْ ورْ ظِلِمٰات وُ مَهْتٰابْ
دِچِشْ نَرْگِسِ مَسِّهْ، دِلُوئِهْ عَنّٰابْ
دِ دیمْ خُوروُمُونگْ وُ دِهوُنْ حُقِّه‌یِ نٰابْ
نَدُوّمِهْ تِنِهْ خُو وُ نَدُوّمِهْ تِهْ بٰابْ
اَنْدی دُوّمِهْ کِهْ هَسِّمِهْ تِهْ عِشْقْ بی تٰابْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۳
برو به گوهر
خِدا دُونِهْ تِهْ نَدیینْ (نویینْ) بَیْمِهْ بیتٰابْ
دِ دیدِهْ مِنِهْ روُ بَکِشییهْ سیلابْ
تِهْ چیرهْ طِلائینِه وُ ته وَرْسیمٰابْ
مِرِهْ کِهْ دِنی یٰاسِهْ، مَحرُومْ بَوی خوٰابْ
دُوست ره گِتْمهْ تَشْ نَزِنْ مِهْ شیشه‌یِ اَبْ
تَنْ کُورِه وُ دِلْ آتِش وُ دیدِهْ بی‌خوٰابْ
تِهْ فُرْقِتْ یِکی وُ نَمونِسْ (بِنَمونْ) مِرِهْ تابْ
تِشنامِهْ بِهْ شِهْ لُو بَزِنْ شَربِتی آبْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۵
برو به گوهر
مَشْکینْ کَمِنْ، سیمینْ ذَقِنْ، لَعْلُ و یٰاقُوتْ
تُویی قُوِّتِ جٰانِ مِنْ وُ دِلِ قُوتْ
تَهِ چٰاهِ زَنخدون دَرْمِهْ سُونِ هٰارُوتْ
دٰارْمِهْ اِنْتِظٰاری، مِنْ تِنِهْ لُویِ قُوتْ
اَمیرْ گِنِهْ: مِنْ تِهْ وٰا مِجِمْ سُوت وُ سوُتْ
سَمِنْدِرْ بِهْ تِهْ دَرْ دَکِتْ سُونِ هٰارُوتْ
گُومْ بَکِرْدِمِهْ مِهْ شِهْ رِشْتِهْ چُونْ کِرْمِ تُوتْ
یٰارَبْ! مِنِهْ سُوجِنْ، مِنِهْ وٰارْ مِجِهْ سُوتْ