عبارات مورد جستجو در ۳۶۰۹۶ گوهر پیدا شد:
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۶۱
اَمْروزْ به صِبٰا دیمِهْ یکی پَری‌وَشْ،
وازَنْ دَسْ هانیتْ زوئه منه دِلا تَشْ
گِتْمِهْ مسّه چِشْ، سرخه طلای بیغَشْ!
ماهیمِهْ تنه دوُمْ دَکِتْمِهْ، کِنارْ کَشْ!
بدیمه اَمروزْ تازه نرگسْ پیُونْ چِشْ
خالْ‌رِهْ سِپِنْدْآسا دِنییٰا به آتَشْ
حُوری رَوشْ، کوکّی مِجشْ مه پَری‌وَشْ!
زیترْ بِروُمه کَشْ که دَکتْمِهْ آتَشْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۶۲
آزیرٰمِهْ تنه یٰاسِهْ، رَنجُورُ و بی‌هوشْ
ایلاچَشْ به گردْ اِشمِّهْ ته بُناگُوشْ
پُوستین سَمورْ، عاجِهْ گَرْدِنْ هینی دُوشْ
حَیروُنْمِهْ سَمورْ زنده نَووُنه ته دُوشْ
امیر گِنِهْ: تا (دا) مَحْشَرْ برآوری جُوشْ
اینْ ارض وُ سمٰا مِهْ دَرْدْرِهْ گُوشْ کِنِهْ گُوشْ
حورْبُوئِنْ مِرِهْ شَربِتِ لُودِئنْ نوشْ
اوُن مَحَلّْ تنه نازرِهْ کَشِمْ به شِهْ دُوشْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۶۳
بَدیمه تنه چیرهْ وُ بُورْدِه مه هُوشْ
دِ مِشْکینْ کَمِنْ‌رِهْ دَشْنّی بُناگُوشْ
آتَشِ وِصالْمهْ هر گه هٰا کِنِهْ جُوشْ
گِذِر کِمّه اون تَشْ که کَرْد بُو سیٰاوُوشْ
اُونْ کَسْ (بِر) کهه تنه حلقه دینگوئه مه گُوشْ،
نَهّلِهْ ته عشقْ بَوّه به مِنْ فرامُوشْ
گَرْدِئِنْ مره تاج و تختِ شَهْ کاووُسْ،
هر هفته هَفْ بار کِمِّهْ شه جٰانْ‌رِهْ پٰاپوشْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۶۴
نازنینْ به ته باغْ دَرِهْ مَنِهْ دِلْ داغْ
بِشْکفته گِلْ غُنچه نَچیمِهْ ته باغْ
اَنْدی تِمنّا دارمِهْ بَومْ تنه داغْ،
رخصتْ بَووُنه که مِنْ بییِمْ تنه باغْ
زَنْگِلْ دیمه، سیمِهْ بَدنْ، نرگِسهْ زاغْ
بسٰاته ظِلِمٰاتِ دِلِهْ، سُوسِن باغْ
تُرکْ‌رِهْ دیمه آتِشْ بَزِهْ دامِن داغْ
خُور به عِراقْ بَوِرْدِهْ تُرکِسْتُونِ چٰاغْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۶۷
امیر گِنِهْ: که، دارمه هوایِ ته زِلْفْ
مِنْ مَجنونْ صفتْ مِجِمْ برایِ ته زِلْفْ
اونُ سرخه گِلِ غنچهْ سزایِ ته زِلْفْ
بَکُوشْتِهْ مِرِهْ جُور و جفای ته زِلْفْ
تا بَکِتْ به مه دِلْ حلقه‌های ته زِلْفْ
جانْ دارمه یکی کمّه فدایِ ته زَلْفْ
دلْ گیرمه خُتَنْ تا به خِتٰایِ تِهْ زِلْفْ
عالِمْ سَرْ به سَرْ نِصْفِهْ بهایِ ته زِلْفْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۶۸
امیر گِنِهْ: مِشکینْ کَمِنْ‌های ته زِلْفْ
هزار گَنجِ قارونْ به فدایِ ته زِلْفْ!
مَجنونْ صفتْ سُودائیمه وایِ ته زِلْفْ
اوُنْ جانْ که خِدا دِنِهْ، فدایِ ته زِلْفْ
تو شاهِ خوبونی، مِنْ گِدایِ ته زِلْفْ
مٰال وُ سَر وُ جانْ، هر سه فدایِ ته زِلْفْ
دِتازِهْ سوارْ دیمه صحرایِ ته زِلْفْ
پیٰادِهْ بَئیمه گِرد پٰایِ ته زِلْفْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۷۰
کیجا تُو خجیری و خجیره ته وَنگْ
تو کوکِ مِجِشّْ کِنّی هِلٰالِه‌یِ رَنگْ
دَوِسّی شه آچّه گردنْ‌رِهْ زَری زَنگْ
ریکا به دنبالْ زنّه شه سینه‌رِهْ سَنگْ
وِرازِنه ته هٰامِتِنْ‌رِهْ کَرِهْ سَنگْ
نَوِرٰازِنِهْ عَقیقهْ لوُ کِنی جَنگْ
گِلونه دَشنی آچّه (عاجه) گردن هوکشی تنگ
عاشقْ مَمّهْ ته، زَمّه شه سینه‌رِهْ سَنگْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۷۱
امروزْ سرِ راه نیشتْ بیمه با دِلِ تنگْ
بدیمه یکی مَسّه چِشْ، دیمْ گِلی رنگْ
دیمْ رَنگ و دِهونْ تنگ و آوازْ بسی (به سی) چنگْ
کَیْ بُو گِلِهْ دیمْ کَشْ بَزِنِمْ تنگاتَنگْ
گَرمِ مِرْدِنه به هر که هوکشی ونگْ
با سیمِ قَلِمْ، پَرْدِهْ کنی هزارْ رنگْ
هر که در بیمو صدفِ مییونه تنگْ
خینو خِرْنه دَسْتِ روُجایِ شو آهنگْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۷۷
اُونْ مَحلّ استا اُو کردهْ آدِم گلْ
ته عشقْ ره ستّارْ بدائه به منه دلْ
بسُونِ هاروتْ (بندمه) چاهِ بابلْ
وَرْزْمَه تنه مهررهْ، ندارْمه حاصلْ
اتّا قٰایمْ خشْ، چین بُونه ته دسته گلْ
چَنْ کَسْ، تماشا شوئنْ سویِ ته کٰاکلْ
چَنْ بار پله‌یِ می‌ره سییُو کنّی، گلْ
اَیْ نازکْ بدنْ، چیر اینحدّ چَنْ بَوّه گلْ؟
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۷۸
گیلونْ وَچهْ ره دیمه چَلْ گٰاردنی چَلْ
سرمه دَکرده شه چش، مَلْ گٰارْدنی مَلْ
ای کَشی اسا به چَلْ گاردنیینْ چَلْ
عشقِ تَشْ به مه سینه بَل گاردنی بَلْ
گاهی گته (بئو) رازْ، گاهی نشی سوی چَلْ
گَهی لَلَ به فیلْ گته، گَهی فیلْ به لَلْ
اساکَه لَلَ و فیل شه کننْ گلاگلْ (کلاکل)
فیل زندگونی، دَسْتِ لَلَ بَوّه تَلْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۸۱
امیر گنه: مه سُورهْ قدْ، دال بییِهْ دالْ
رستمْ عشقِ خنهْ دَکتْ زالْ بَییِه زالْ
مَجنونْ صفتْ صحرا مَجمّه سالْ در سالْ
لمالم دلْ دارمه وُ زبُونْ بییِه لالْ
حَمْزه‌یِ ریکٰا سُورهْ قَدْ، نارنجِ خالْ
تَسْبهْ دَستْ هائیتْ، دارنه هَمٰالِنّی بالْ
اگر‌ای دَنی، دُونی تُو عاشقِ حالْ
شُو تا بِه صوٰاحْ، گردنْ دگٰاردنّه بٰالْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۸۲
دُونا اُونِهْ که مَجْنِهْ زَمونه‌یِ چَمْ
نٰادوُنْ اونه که خِرْنِه زَمُونه‌یِ غَمْ
دلْ غَمْ نَخِرْ تُو، اینه زَمُونِه‌یِ چَمْ
بارِ هِجْرِهْ که قامِتِ چَرْخْ بُونِهْ خَمْ
آرزو دارمه تَنْ به ته تَنْ دپیچِمْ
زَوُونْ به دِهُونْ، لُو به لُو هامکیچِمْ
امیر گِنِهْ: من ته حُسْنِ وَرْ بُوریجِمْ
ته مشکینْ کَمِنْدْرِهْ شه گِرْدِنْ دَپیچِمْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۸۸
ایْ بُورِهْ سوارْ! چَمْ بَزویی منه چَمْ
بَسونِ آهو رَمْ بکردی مجه رَمْ
اندمْ حالْپِرسُونْ که نیشتْ بوئِمْ راهِ دَمْ
دَراوُنْ راهِ سَرْ، دوستْ‌رِهْ بِیُورِمْ شه چَمْ
کَیْ بُو بوینمْ غَمْ به دِلْ مه بَوِّه کَمْ
دوستِ نَدییِنْ، دیده نَمُونِسْ مه نَمْ
اون یارْ که مه جٰا جِدا نَیْیهْ یکی دَمْ
اِسٰا مَرْدِمِ گفتهْ مه جٰابَیْتِهْ رَمْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۹۳
واخْ که دِلْ‌رِهْ کارها کرده یارِ پَیْغُومْ!
آهْ که تو ندایی بنده‌یِ دِلِ کُومْ!
آخْ که نَخِتِمهْ دوستِ کشْ یکی شُومْ!
واخْ که گِذِر باز دَرْ بُورْدِهْ‌ای مه دُومْ!
شه دِلْ‌رِهْ کُوترْ کِرْدْمِهْ رسیمه ته دُومْ
تا دونه بَچینّه، دَکِفِهْ تنه دُومْ
صّیٰادِ کُهِنْ نیشته به ته تیسا دُومْ
هیچکِسْ نِنِهْ که دُوم نَکِفِهْ اَوّلْ گُومْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۹۸
کِجِهْ تا کِجِهْ گِرْدِنُ و بوئه سٰامون؟
مه دِدَستْ به دوُستِ گردنْ تا به دامُونْ
پیغوم که ته جا رسیمه روزگارونْ
تو شه خِشْ قراری، منْ ندارمه آروُنْ
اونکه پَرْدِهْ‌گاهْ، هرگز نیامو بیرونْ،
اونکه اَفْتُو، هرگز ندییه وِنِهْ سُونْ،
اَمْرُوزْ به رسوایی هرستا به مَیْدونْ
یارونْ مَحْشَرِ روزهْ اَمْروُزْ به گیلُونْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۹۹
امیر گنه: سینه لَهَبْ دارمه بارونْ!
مَیْلِ شربتِ دوستِ لَبْ دارمه یارونْ!
راهِ سببْ‌سازی، سببْ دارمه یارونْ!
دستْ بئیته دوستْ‌ره طلبْ دارمه یارونْ!
کس نداره این‌حالْ که شَبْ دارمه یارونْ!
سوزمِّهْ تنه تَشْ و تَبْ دارمه یارونْ!
منْ که ساغِر می‌طلبْ دارمه یارونْ!
خونابه به دِلْ تا به لبْ دارمه یارونْ!
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۰۰
زینْگٰالِهْ دِلْ دارمه من،‌ای یارِهْ دارون!
کَمین کرده شه یارره بدامه تالُون
یارون و یرارونْ، همه یاره دارون!
یار با منْ جِدا بییّه ندارمه آرون
دَیْ بُوِرْدِهْ فِردا فِردائه، امروزْ شه دون!
بسیارْ رخشْ بِلَنْگّسِهْ، این کهنه میدون
سکندر نمونِسِّهْ، تَخْتِ فریدون
دَنی‌ره بفا نییه، اِسٰا تو بدون!
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۰۲
هندیمه مَسّه تُرک‌چشْ و سری من
قربون شُومّه ته قَدّره سر تا به پی من
ای گلْ دسته ته مهره ورزمْ تا کی من؟
به ملکِ عَدْمْ شُومّه در آرزی من
سی وار بَوتمهْ ته چیره خجیره زی من
عاشقِ ته چیرُومهْ سر تا به پی من
اونْ جان که یکی دارمه گر دارم سی من
هاکرد بَووُنم، مَسّه چشِ فدی من
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۰۴
تُرکِ مَسّ! به ته گردنْ بویمه آونْ
هَمُونْ رشته‌یِ آونْ بویمه پاونْ
چاه زَنَخْدُونْ، دلْ به ته جا بییه بَنْ
چنونکه ضحّاکْ، بندهْ (بنه) کوهِ دماونْ
ویسّه که جومه بَیْبُومْ تنه تَنْ
روزی دسّه‌وارْ، دوستِ سرسینه سٰاونْ
وَنوشه به باغِ ارَمْ هاونْ هاونْ
د وارنگِ منه دوستْ، به ساوَنْ ساوَنْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۰۶
دوستْ ره دیمه حَمّوم بَزه خنهْ آینْ
زلفْره دیمه که شه تکْ هائیته دارن
روجایِ شوآهنگْ که شه جا دیارن
اونها همه ته کوشْ ره دستْ هائیتْ دارن
مویِ سَرْ به ته چاه هارُوته تا بنْ
کافوری شَمعْ، وایِ ویهارْ، هاخنْ هٰاخنْ
مه دل راه دونشْ، خرد بَییِه پا بَنْ
پنج شصتْ‌ره بئیرْ، بیست و یک بونه، هاچنْ