عبارات مورد جستجو در ۹۶۷۱ گوهر پیدا شد:
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۴
هَرْ کجهْ که منْ شومّهْ، وَنوشه جاره
گردِ وَنوشهْ، هم بلبلْ زینهاره
چنگی به میونْ نیشتهْ، پیاله کاره
چشْ وازهْ، لُوخندهْ و برفهْ با یاره
اوّلْ تنه سَرْگمّهْ، که مه سَرْداره
دیدنیهْ تنه سَرْ که همه جا دیاره
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۹
اُوندمْ که تنه دَمْ ره دَم حورانداته
حلِّ مُشکلاتْ ره هَموندَمْ بساته
به شِکل میُونْ هفتْ چشمه اُو بساته
دْ تَلْ و دْ شورْ، دْ سَلْ یکی نواته
گلُوچه کردی، مسته زلفْ ته بپاته
بَپاتهْ وَلی سرْخهْ گِلْ سَرْ بپاته
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱
وَالشَّمْسُ تِنِهْ چیروُئِهْ وَ ضُحیٰهٰا
یٰا قُرْصِ قَمِرْ مُونِنْ اِذٰا تَلیٰهٰا
دَنْدوُنْ سینِ «یٰاسینهْ» دِ زِلْفوُنْ طاهٰا
اَمیرْ بِهْ هَمینْ تُو پَیْ بَورِدْ بِهْ جٰاهٰا
تٰا ایزِدْ بِنٰا کِرْدْ، بِنِمٰا سِمٰاهٰا
بِنٰا هُو نِیٰا وَالْاَرْضِ، مٰ سِواهٰا
بِسٰا تِهْ تِنِهْ چیرِهْ اِذٰا سَجیٰهٰا
فِلِکْ کِرْدِهْ هَمی اَحْسَنْ اِذٰا یغشیٰهٰا
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۰
ویلِهْ وَرْتِنِهْ خِنِهْ بیایمْ یٰانٰا؟
اینْ مَشْوِرِتِهْ دِتٰا خِشْ هٰادِمْ یٰانٰا
مِنْ وُ تِنِهْ سٰازِشْ دَوِسْ بُونِهْ یٰانٰا
گَرْ بُونِهْ آری بئو، نَووُئِهْ، بو، نٰا
دی نا، وُ، پری نا، اَمْروُ اَیی نٰا
تِهْ شیرینْ زِبوُنْ رِهْ دَکِتْ شیمِهْ یٰانٰا
صَحْنِ گُل وُ وٰارِنْگ وُ تَرْخُونْ وُ نَعْنٰا
تِهْ دیمْ دِخِشِ جا (مال) دَرِهْ چِرْ گِنی نٰا
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۲۲
چینْ چینْ چییِهْ بِهْ گُوشِ بِنْ پیچ وُ تُو کِرْدْ؟
یٰا بیجِنِ دِل (بییِهْ) کِهْ بَخْتِ مِنْ سییُو کِرْدْ؟
هِنْدُو بِهْ تٰاخْتْ بَوِرْدْ، روُزِهْ شُوُ کِرْدْ
یٰا زٰاغِهْ کِهْ بٰاغِ اِرَمِ وَرْخُو کِرْدْ
کَمِنْدِ مِشْکْ تِهْ، مِشْکْ تِتٰارْرِهْ شُو کِرْدْ
اوُنْ خُونِهْ سییوُ، مِهْ خُونِهْ‌رِهْ سییوُ کِرْدْ
لَعْلِ حُقِّه‌رِهْ، سیم‌وُ زَرِ گِروُ کِرْدْ
خِنِسْتِهْ جٰایی، شٰاخِ نِبٰات‌رِهْ اُو کِرْدْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۳۸
شَ اْللّهْ دل بَسُوجی تُو به هیمه‌یِ نار
مِرِهْ غریبی کیچهْ دینْگُویی بٰازارْ
هر جایی دِلْ دارنی، گِلْ نکنّهْ بازار
هر رُوزِهْ تِرِهْ خِشْ اِنِهْ با یکی یٰارْ
می‌بختْ‌رِهْ سییُو کِرْدِ هنْدوُیِ سییُوکٰار
اَبْری سییُورِهْ مُونِنْدْ، بِهْ گُوشِهِ‌یِ لٰارْ
وٰاسْتِرِ دِزِلْفْ، دِلْ شییِهْ جٰانِبِ یٰارْ
دیرْهٰا کِرْدِهْ بَلْکِهْ گُومْ بِّوی شُوی تٰارْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۴۶
سییُو چِشْ، سییُو بِرْفِهْ، سییُو مجیکْ مَسْ
سیف وُ گِلْ وُ وارِنْگْ هِرْ سِهْ تِهْ هَدیوسْ
مِنْ اوُنْ بُبْبُلامُونّمْ که باغْ بَوی مَسْ
بَدی اونْ نَدی، دِلْ‌رِهْ هِدامه شِهْ دَسْ
چِشْ تازِهْ نَرْگِسْ مُونْدِنِهْ، باغْ بَوی مَسْ
بِرْفِهْ دیمِهْ قُوس، وُ قَمِرْ چیرْ هَدیوَسْ
امیر گِنِهْ: مِهْ جانْ به تِنِهْ هر چی هَسْ
خِشْ تیری مُحبِّتْ بَخِرْدیمِهْ ته شَسْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۵۰
بَدیمه یکی تازه جِووُنْ بِروُبِسْ
کَمونْ برفِهْ، جادوُ دِچِشْ، آهویِ مَسْ
تو پنجاهْ هزاری،‌ای جِووُنِ رُوبِسْ
کَیْ بُونه تِنی میرِهْ وَرزی به می‌دِسْ؟
دی شیمِهْ، پَری شیمه، اَمروبِروپَسْ
مِشک وُ عنبر بُو (بی)، دیمْ‌رِهْ می‌هَدیوَسْ
هر چَنْ پِرکَسْ دارنی منه، حال رِهْ وارَسْ
شَّ اللّهْ که تِنی عشقْ گرفتار نَوُو کَسْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۵۷
کی گِتْ بو که وَرْفِ سَرْکَلِنْ آتشْ، وَشْ!
دَراییِنْ زنگی و دییِنْ آتشْ‌رِهْ خِشْ!
مِنْ حَیْروُنِ ته چیرمهْ بالا سُوره وَشْ
نٰاوَرْف اوُ بُونه وُ ناکه میرِنه آتَشْ
دل سنگه منی،اُوچییِهْدارنه مه چِشْ؟
دلْ اوُئه منی، چیوَرْ نمیرْنِهْ آتَشْ؟
اینه وَر عَجایبْ مه بالا سُورِوَشْ،
اُورِهْ سَنگْ بَزالیتهْ، سنگْ دارْنه آتَشْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۵۸
حیاتِه تِنِه نُومُ و نباته ته خِشْ
ویهارِهْ تنه دیم وُ پَئیزهْ ته کَشْ
ته دیمْ نقره‌یِ پاکه، طلای بیغَشْ
ماهیمِه، تِنِهْ دُومْ دَکِتِمِهْ، کنارْکَشْ
منْ بمردِه روزُ تختْ‌رِهْ شِنِهْ سِراکَشْ
شه مَعْجَر رِهْ کَفِنْ، سَر تا پا کَشْ
دِگارْدِنْ کَفِنْ لٰاره، هٰادِهْ دِتاخِشْ
گَرْوَرِنْ دوزخْ، بَلْ نَنِمایِهْ آتَشْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۶۱
اَمْروزْ به صِبٰا دیمِهْ یکی پَری‌وَشْ،
وازَنْ دَسْ هانیتْ زوئه منه دِلا تَشْ
گِتْمِهْ مسّه چِشْ، سرخه طلای بیغَشْ!
ماهیمِهْ تنه دوُمْ دَکِتْمِهْ، کِنارْ کَشْ!
بدیمه اَمروزْ تازه نرگسْ پیُونْ چِشْ
خالْ‌رِهْ سِپِنْدْآسا دِنییٰا به آتَشْ
حُوری رَوشْ، کوکّی مِجشْ مه پَری‌وَشْ!
زیترْ بِروُمه کَشْ که دَکتْمِهْ آتَشْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۶۴
نازنینْ به ته باغْ دَرِهْ مَنِهْ دِلْ داغْ
بِشْکفته گِلْ غُنچه نَچیمِهْ ته باغْ
اَنْدی تِمنّا دارمِهْ بَومْ تنه داغْ،
رخصتْ بَووُنه که مِنْ بییِمْ تنه باغْ
زَنْگِلْ دیمه، سیمِهْ بَدنْ، نرگِسهْ زاغْ
بسٰاته ظِلِمٰاتِ دِلِهْ، سُوسِن باغْ
تُرکْ‌رِهْ دیمه آتِشْ بَزِهْ دامِن داغْ
خُور به عِراقْ بَوِرْدِهْ تُرکِسْتُونِ چٰاغْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۶۵
کَیْ دارمه تِماکه زاغْ بییِهْ به ته باغْ؟
مه سُوته دِلِ سَرْرِهْ دچینه سی داغْ؟
من ته بِلْبِلِ مَسْمِهْ، ته غنچه‌ی باغْ
حَیْفِهْ بِلْبِلْ مَسْتْ‌رِهْ غَنّی بَوّه زاغْ
زنگی وَ چه گُونْ دیمِهْ سییو تِری زاغْ
بِرَهْنِهْ بَدِنْ گَشتْ کَننْ یاسمینْ باغْ
خُور سَرْدَرْ کِرْدِهْ سیمینْ دریچه‌یِ طاغْ
بلکه هِندُسْتُونْ‌رِهْ دَکِتْ بُو تُرکِ چاغْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۷۶
گُل‌دستهْ! تنه دیمْ گل وُ تنه یارْگلْ
ته نومْ گلْ و ته کار گلْ و ته کردار گل
مُعجز که ته دارنی هَرْ پَلی هزارْ گلْ
بساتهْ خدا ته همه کارُبارْ گلْ
د تازه نَرْگسْ به شه کنارْگلْ
اُونْ سَرْخه گِلْ جَنّتهْ نُوویهارْ گلْ
بشکفته تنه باغِ خْوارْ خروار گلْ
کی دییهْ یکی خالُ و اَنْدی هزارْ گلْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۹۷
ویهارْ درآموُ، عالمْ بوّییه روشِنْ
به کوه و صحرا، لالهْ رنگارنگْ جُوشِنْ
زمینْ اطلسِ سبزه رنگْ دارْنِهْ پُوشِنْ
مُنَقّشْ چه دیبا وُ شکوفه هُوشِنْ
چمن گِل خندونهْ، غنچهْ دَرْپُوشِنْ
بِلْبِلْ به هزارْ نغمه نوا خَروُشِنْ
زنّار دَوِسْتْ عابد و سَبْحه فِروُشِنْ
زاهدْ زهد و تقویٰ بِهِشْتْ، بادِهْ نُوشِنْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۱۲
خوبونْ به گلُو، گردْ مشکْ ره بَریتنْ
یا آیینه‌یِ دیمْ نقشها بگیتنْ
یا عَنبره که آوردنْ از راهْ ریتنْ
یا تقلیدْ به ماه کرده، گلاله بیتنْ
بس فَتْنوئه باقی، د نرگسْ انگیتن
ته چاچی کَمونْ، هر د گوشه بَئیتنْ
تا شه د بلاره به تفاقْ دپیتن
پشته پشته کشته به هر گوشه ریتنْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۱۴
ته چیرهْ بدی، خورْ به جهانْ و ریتنْ
مونگْ با ته دعوا داشته، دیمْ شه دَپیتنْ
ته بُوره خنا وٰابَورْدْ، واشْ انگیتنْ
آهُو بخردهْ، مِشک رهْ شه نافه ریتنْ
اونْ مَحَلْ که شیرِ تره باز بگیتنْ
عالمْ همه جٰا بویِ بفا دَ پیتنْ
آهو به ختا زلفْ وُ گیسو ره دیتن (دیین)
شَرْمندهْ بَئی مِشکْ به خطا بَریتنْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۱۹
دونّی که چشِ سِرْمهْ، چی وَرهْ توشنْ
اونطورْ که مردمْ ته دستْ جهْ، سییوپوشن
دور نییه که یار قدیم ره فروشن
راسته هر که ره بنده نوینه، روشن
آیینه به ته صفت بدیمه روشن
سی زنجیر زلف ره بیُورْمه سرهوشن
امیر گنه: سی داغ به منه دل جوشن
اونروزْ مشکْ فاش بونه هر جا که بروشن
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۳۴
ویهار و ویهار و همه جا ویهاره
آقای جمعه یتّا، مزیّر چهاره
آقا گنه: این آیش تنه زوارهز
مزیّر گنه: آقا! مه سرچنّه خرواره
پئیز آقا گیر نه انجیلی لیفاره
مزیّر ورکسی پرّنه بینج کوپاره
شونه مرزِ سرْ، ونگْ کنّه شه خِداره
تیل بخرده لینگِ هسّکا دیاره
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۳۸
اونمار (اونبار) که خدا ته چش و چیر بساته
شمس و قمر و زهره، تره نواته
حوری و پری بینه تنه مشاته
خدا هچّی ته چیره دریغ نساته
دوست لو یکی قَنّ و یکی نواته
یا اویی زمزم، یا چشمه‌ی حیاته
ایزد به تنه دیم گله باغ بساته
حوری و پری همه تنه تن ماته