شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ اشعار ترکی
گوزوم آیدین
گوزوم آیدین، گورورم سوگلی قارداشلاریمی اسیر شهرستانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۴
ز سیر قدر بهار و خزان شود پیدا الهامی کرمانشاهی : خیابان دوم
بخش ۵۵ - عزم رزم فرمودن ح – قاسم و گفتگوی او با عروس
چو آمد به نزدیک پرده سرای اسدی توسی : گرشاسپنامه
باز گشت گرشاسب به ایران ص۳۹۸
به ایران سوی شاه با فرّهی مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۱۴
این مستی من ز بادهٔ حمرا نیست نسیمی : اضافات
شمارهٔ ۱۲
سر زلفش دو عالم را به یک جو برنمی آرد فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۵۳
جان ز من مستان دل ببر خون کن قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۵۹
گر زاهدست جانم، اگر رند می پرست فخرالدین اسعد گرگانی : ویس و رامین
مویه کردن ویس بر جدایى رامین
چو ویس دلبر آذین را گسی کرد شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۲ - اخگر نهفته
ای دل به ساز عرش اگر گوش می کنی قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۷
فروغ نور رخت آفتاب تابانست عطار نیشابوری : باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق
شمارهٔ ۲۰
بی عشق تو زیستن دریغم آید جمالالدین عبدالرزاق : مقطعات
شمارهٔ ۱۴۹ - مرگ و سوگ
از مرگ تو نشست بهر گوشه ماتمی حاجب شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۸
سیمرغ بهر دانه ای کی صید گردد خام را خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۹
ز بدخوئی دمی خو وانکردی ازرقی هروی : قصاید
شمارهٔ ۳۴
ز نور قبۀ زرین آینه تمثال عینالقضات همدانی : لوایح
فصل ۱۴۲
چنانکه عاشق با کمال عجز داد عشق نتواند داد معشوق داد جمال خود نتواند داد با کمال قدرتای درویش آن معنی که او را عاشق جمال خود کرده است غالب است بنسبت خود همانا این معنی است که آتش در خرمن وجود گلگون زده است: شاه نعمتالله ولی : مثنویات
شمارهٔ ۶۴
گوهر ار جوئی در این دریا بجو شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۹ - زیان شهرت
به مرگ چاره نجستم که در جهان مانم طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۱۲
ستاره چشم می پوشد ز غصه
گوزوم آیدین
گوزوم آیدین، گورورم سوگلی قارداشلاریمی اسیر شهرستانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۴
ز سیر قدر بهار و خزان شود پیدا الهامی کرمانشاهی : خیابان دوم
بخش ۵۵ - عزم رزم فرمودن ح – قاسم و گفتگوی او با عروس
چو آمد به نزدیک پرده سرای اسدی توسی : گرشاسپنامه
باز گشت گرشاسب به ایران ص۳۹۸
به ایران سوی شاه با فرّهی مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۱۴
این مستی من ز بادهٔ حمرا نیست نسیمی : اضافات
شمارهٔ ۱۲
سر زلفش دو عالم را به یک جو برنمی آرد فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۵۳
جان ز من مستان دل ببر خون کن قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۵۹
گر زاهدست جانم، اگر رند می پرست فخرالدین اسعد گرگانی : ویس و رامین
مویه کردن ویس بر جدایى رامین
چو ویس دلبر آذین را گسی کرد شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۲ - اخگر نهفته
ای دل به ساز عرش اگر گوش می کنی قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۷
فروغ نور رخت آفتاب تابانست عطار نیشابوری : باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق
شمارهٔ ۲۰
بی عشق تو زیستن دریغم آید جمالالدین عبدالرزاق : مقطعات
شمارهٔ ۱۴۹ - مرگ و سوگ
از مرگ تو نشست بهر گوشه ماتمی حاجب شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۸
سیمرغ بهر دانه ای کی صید گردد خام را خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۹
ز بدخوئی دمی خو وانکردی ازرقی هروی : قصاید
شمارهٔ ۳۴
ز نور قبۀ زرین آینه تمثال عینالقضات همدانی : لوایح
فصل ۱۴۲
چنانکه عاشق با کمال عجز داد عشق نتواند داد معشوق داد جمال خود نتواند داد با کمال قدرتای درویش آن معنی که او را عاشق جمال خود کرده است غالب است بنسبت خود همانا این معنی است که آتش در خرمن وجود گلگون زده است: شاه نعمتالله ولی : مثنویات
شمارهٔ ۶۴
گوهر ار جوئی در این دریا بجو شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۹ - زیان شهرت
به مرگ چاره نجستم که در جهان مانم طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۱۲
ستاره چشم می پوشد ز غصه
