امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۶۶
ما از هوس روی بتان باز نیاییم
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۸۱
آه افسوس از دل خونگرم ما گردد بلند
سعدی : غزلیات
غزل ۳۹۱
من اگر نظر حرام است بسی گناه دارم
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۸۳
ساقی فرخ رخ من، جام چو گلنار بده
ملک‌الشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۷۱
آن کس که رموز غیب داند، نه تویی
مولوی : دفتر چهارم
بخش ۱۰۴ - قصهٔ آن زن کی طفل او بر سر ناودان غیژید و خطر افتادن بود و از علی کرم‌الله وجهه چاره جست
یک زنی آمد به پیش مرتضی
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۱۷
نظربازی که چشم پرخماری در نظر دارد
ملک‌الشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۷۰
از پیش و پس حیات بر خیره مپوی
عطار نیشابوری : هیلاج نامه
در مناقب حضرت امیرالمؤمنین سلام الله علیه
امیر دین و دنیا مرتضی دان
رشیدالدین میبدی : ۴- سورة النساء- مدنیة
۸ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ اعْبُدُوا اللَّهَ خداى را پرستید، وَ لا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً و انباز مگیرید با وى هیچ چیز، وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً و با پدر و مادر نیکویى کنید، وَ بِذِی الْقُرْبى‏ و با خویشاوندان، وَ الْیَتامى‏ و با یتیمان، وَ الْمَساکِینِ و با درویشان، وَ الْجارِ ذِی الْقُرْبى‏ و با همسایه خویشاوند، وَ الْجارِ الْجُنُبِ و با همسایه بیگانه، وَ الصَّاحِبِ بِالْجَنْبِ و با همراه در سفر، وَ ابْنِ السَّبِیلِ و با راه گذرى، وَ ما مَلَکَتْ أَیْمانُکُمْ و با بردگان شما، إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ خداى دوست ندارد، مَنْ کانَ مُخْتالًا فَخُوراً (۳۶) هر کشنده نازنده خود ستاینده.
بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۴۱
تمام عمر اگر بر قبله ی طاعت جبین سایم
نهج البلاغه : حکمت ها
راه اصلاح دنيا و آخرت
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> مَنْ أَصْلَحَ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اَللَّهِ أَصْلَحَ اَللَّهُ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اَلنَّاسِ
رضی‌الدین آرتیمانی : رباعیات
رباعی شماره ۴۵
از خواری شاگرد و ز فخر استاد
ملک‌الشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۶۹
تا بشکافد به هم دل نالانی
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۵۴
ز جوی شیر کردم تلخ بر خود خواب شیرین را
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۶۴۱
بس که چون برگ خزان دیده پریشان حالم
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۸۴
بشکن قدح باده که امروز چنانیم
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۸۸۸
خیزید تا ز عالم صورت سفر کنیم
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۱۰۵
شوق می از بهار گل اندام تازه شد
ملک‌الشعرای بهار : رباعیات
شمارهٔ ۶۸
ای روح روان که فارغ از این بدنی