صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۱۲۳
ز راستی نبود شاخههای بی بر را قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۱
خرد مستست و دل مستست و جان مست نظیری نیشابوری : قصاید
شمارهٔ ۴۵ - این قصیده بعد از قصیده سابق در راه مکه مشرفه در وصف همان مقام علیه متبرکه و نعت حضرت رسالت پناه محمد صلی الله علیه و آله و سلم مذیل به مدح عبدالرحیم خان بن بیرام خان گفته شده
برنیامد یک عزیز از مصر مردم پروری سلیم تهرانی : رباعیات
شمارهٔ ۵۷
ای اهل سخن از کرمت شکرگزار صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۸۴
می شود دل مضطرب چون گریه ام زور آورد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۷۱۹
برد شبنم را برون از باغ، چشم روشنی مجد همگر : غزلیات
شمارهٔ ۹۷
ترا سزد که کنی دعوی جهانداری ملکالشعرای بهار : چهارپارهها
مرغ شباهنگ
برشو ای رایت روز از در شرق نهج البلاغه : حکمت ها
مراتب عبادت
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اَللَّهَ رَغْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ اَلتُّجَّارِ عطار نیشابوری : بخش چهاردهم
الحکایه و التمثیل
شنودم من که جایی بی دلی بود عطار نیشابوری : باب بیست و ششم: در صفت گریستن
شمارهٔ ۳۰
تا کی ز تو روی بر زمین باید داشت قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۸
مرا پیوند او پیوند جانست ملکالشعرای بهار : چهارپارهها
کسری و دهقان
شاه انوشیروان به موسم دی قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۳۳۱
گر با تو دمی محرم اسرار توان بود وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۲۶۶
برزن ای دل دامن کوشش که کاری کردهام ملکالشعرای بهار : چهارپارهها
خمسه مسترقه
سیصد و شصت و پنج و ربعی روز مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۰
بر سینه ی خود یار نهد سینه ی ما را صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۹۰
زقید جسم جانهای عزیز آسان برون آید صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۳۲
سبزه خط می دمد از لعل جانان غم مخور خواجه عبدالله انصاری : مناجات نامه
مناجات شمارهٔ ۹۳
الهی بحرمت ذاتی که تو آنی، بحرمت صفاتی که چنانی و بحرمت نامی که تتو دانی بفریاد رس که میتوانی.
تکبیت شمارهٔ ۱۱۲۳
ز راستی نبود شاخههای بی بر را قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۱
خرد مستست و دل مستست و جان مست نظیری نیشابوری : قصاید
شمارهٔ ۴۵ - این قصیده بعد از قصیده سابق در راه مکه مشرفه در وصف همان مقام علیه متبرکه و نعت حضرت رسالت پناه محمد صلی الله علیه و آله و سلم مذیل به مدح عبدالرحیم خان بن بیرام خان گفته شده
برنیامد یک عزیز از مصر مردم پروری سلیم تهرانی : رباعیات
شمارهٔ ۵۷
ای اهل سخن از کرمت شکرگزار صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۸۴
می شود دل مضطرب چون گریه ام زور آورد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۷۱۹
برد شبنم را برون از باغ، چشم روشنی مجد همگر : غزلیات
شمارهٔ ۹۷
ترا سزد که کنی دعوی جهانداری ملکالشعرای بهار : چهارپارهها
مرغ شباهنگ
برشو ای رایت روز از در شرق نهج البلاغه : حکمت ها
مراتب عبادت
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اَللَّهَ رَغْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ اَلتُّجَّارِ عطار نیشابوری : بخش چهاردهم
الحکایه و التمثیل
شنودم من که جایی بی دلی بود عطار نیشابوری : باب بیست و ششم: در صفت گریستن
شمارهٔ ۳۰
تا کی ز تو روی بر زمین باید داشت قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۸
مرا پیوند او پیوند جانست ملکالشعرای بهار : چهارپارهها
کسری و دهقان
شاه انوشیروان به موسم دی قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۳۳۱
گر با تو دمی محرم اسرار توان بود وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۲۶۶
برزن ای دل دامن کوشش که کاری کردهام ملکالشعرای بهار : چهارپارهها
خمسه مسترقه
سیصد و شصت و پنج و ربعی روز مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۰
بر سینه ی خود یار نهد سینه ی ما را صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۹۰
زقید جسم جانهای عزیز آسان برون آید صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۳۲
سبزه خط می دمد از لعل جانان غم مخور خواجه عبدالله انصاری : مناجات نامه
مناجات شمارهٔ ۹۳
الهی بحرمت ذاتی که تو آنی، بحرمت صفاتی که چنانی و بحرمت نامی که تتو دانی بفریاد رس که میتوانی.
