مجیرالدین بیلقانی : شکوائیه
شمارهٔ ۱۷
از عشوه روزگار فریاد ترانه های کودکانه : بخش اول
خوش آمد گویی
با دسته گل میایییم الهامی کرمانشاهی : خیابان چهارم
بخش ۴۲ - کشتن مختار عمر ابن سعد را و بیان این داستان
کنون باز بشنو تو گفتار من رودکی : ابیات به جا مانده از مثنوی بحر هزج
پاره ۱
شبی دیرند و ظلمت را مهیا قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۹ - در ستایش شاهنشاه اسلام پناه ناصرالدین شاه غازی خلدالله ملکهگوید
فرو بگرفته گیتی را به باغ و راغ وکوه و در صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۲۷۶
عاشق صادق نمی دارد تمناهای خام فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۷۵
مه را غم هلال تو رنجور میکند مولوی : دفتر اول
بخش ۷۶ - تفسیر رجعنا من الجهاد الاصغر الیالجهاد الاکبر
ای شهان کشتیم ما خصم برون صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۸۰
گل ز تیغ غمزه اش در خاک و خون غلطیده است مولوی : دفتر دوم
بخش ۸۹ - قصهٔ جوحی و آن کودک کی پیش جنازهٔ پدر خویش نوحه میکرد
کودکی در پیش تابوت پدر فضولی : رباعیات
شمارهٔ ۶۴
ای حلم تو طالب رضای همه کس نجمالدین رازی : باب چهارم
فصل سیم
قال الله تعالی: «یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه». نهج البلاغه : حکمت ها
روش معاشرت با مردم
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> خَالِطُوا اَلنَّاسَ مُخَالَطَةً إِنْ مِتُّمْ مَعَهَا بَكَوْا عَلَيْكُمْ وَ إِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا إِلَيْكُمْ بابافغانی : مفردات
شمارهٔ ۲۰
تا بعشق تو سر در آوردم مفاتیح الجنان : دعا بعد از زیارت هر یک از ائمه (ع)
دعایى با مضامین عالی بعد از زیارت هر یک از ائمه (ع)
دعایی است با مضامین بسیار بلند که پس از زیارت هر یک از امامان(علیهم السلام) خوانده می شود و این دعا را سید ابن طاووس، در کتاب «مصباح الزائر»، بعد از این «زیارت جامعه» نقل فرموده است و آن دعای شریف این است: محمد بن منور : منقولات
شمارهٔ ۲۷
شیخ گفت خدای میگوید: اِنَّ اَکْرَمَکُمْ عِنْدَاللّه اَتْقیکُمْ. گرامیترین شما پرهیزگَرترین شماست و پرهیز کردن از خودی خودست و چون تو از نفس خویش پرهیز کردی به وی رسیدی وَهذا صِراطُ رَبِّکَ مُستَقِیما اینست راه من دیگر همه کوریست. این راه صوّام را نبود و قوّام را نبود، عاید را نبود و ساجد را و راکع را نبود، این راه پرهیز کردنست از خویشتن و هذا صراط ربک مستقیما اینست راه من اگر راه مرا میخواهی. کمالالدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۱۰
جانا ز پی وصال چون گشت کنون فضولی : رباعیات
شمارهٔ ۴۱
چون لاله پریرم آتشی در دل بود کمالالدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۸۳۵
با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی هاتف اصفهانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸
این تکیه که رشک گلستان ارم است
شمارهٔ ۱۷
از عشوه روزگار فریاد ترانه های کودکانه : بخش اول
خوش آمد گویی
با دسته گل میایییم الهامی کرمانشاهی : خیابان چهارم
بخش ۴۲ - کشتن مختار عمر ابن سعد را و بیان این داستان
کنون باز بشنو تو گفتار من رودکی : ابیات به جا مانده از مثنوی بحر هزج
پاره ۱
شبی دیرند و ظلمت را مهیا قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲۹ - در ستایش شاهنشاه اسلام پناه ناصرالدین شاه غازی خلدالله ملکهگوید
فرو بگرفته گیتی را به باغ و راغ وکوه و در صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۲۷۶
عاشق صادق نمی دارد تمناهای خام فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۷۵
مه را غم هلال تو رنجور میکند مولوی : دفتر اول
بخش ۷۶ - تفسیر رجعنا من الجهاد الاصغر الیالجهاد الاکبر
ای شهان کشتیم ما خصم برون صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۸۰
گل ز تیغ غمزه اش در خاک و خون غلطیده است مولوی : دفتر دوم
بخش ۸۹ - قصهٔ جوحی و آن کودک کی پیش جنازهٔ پدر خویش نوحه میکرد
کودکی در پیش تابوت پدر فضولی : رباعیات
شمارهٔ ۶۴
ای حلم تو طالب رضای همه کس نجمالدین رازی : باب چهارم
فصل سیم
قال الله تعالی: «یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه». نهج البلاغه : حکمت ها
روش معاشرت با مردم
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> خَالِطُوا اَلنَّاسَ مُخَالَطَةً إِنْ مِتُّمْ مَعَهَا بَكَوْا عَلَيْكُمْ وَ إِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا إِلَيْكُمْ بابافغانی : مفردات
شمارهٔ ۲۰
تا بعشق تو سر در آوردم مفاتیح الجنان : دعا بعد از زیارت هر یک از ائمه (ع)
دعایى با مضامین عالی بعد از زیارت هر یک از ائمه (ع)
دعایی است با مضامین بسیار بلند که پس از زیارت هر یک از امامان(علیهم السلام) خوانده می شود و این دعا را سید ابن طاووس، در کتاب «مصباح الزائر»، بعد از این «زیارت جامعه» نقل فرموده است و آن دعای شریف این است: محمد بن منور : منقولات
شمارهٔ ۲۷
شیخ گفت خدای میگوید: اِنَّ اَکْرَمَکُمْ عِنْدَاللّه اَتْقیکُمْ. گرامیترین شما پرهیزگَرترین شماست و پرهیز کردن از خودی خودست و چون تو از نفس خویش پرهیز کردی به وی رسیدی وَهذا صِراطُ رَبِّکَ مُستَقِیما اینست راه من دیگر همه کوریست. این راه صوّام را نبود و قوّام را نبود، عاید را نبود و ساجد را و راکع را نبود، این راه پرهیز کردنست از خویشتن و هذا صراط ربک مستقیما اینست راه من اگر راه مرا میخواهی. کمالالدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۷۱۰
جانا ز پی وصال چون گشت کنون فضولی : رباعیات
شمارهٔ ۴۱
چون لاله پریرم آتشی در دل بود کمالالدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۸۳۵
با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی هاتف اصفهانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸
این تکیه که رشک گلستان ارم است