مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۱۴
ما کار و دکان و پیشه را سوخته‌ایم خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۶۳
ای آفتاب رویت در اوج دلفروزی قدسی مشهدی : ساقی‌نامه
بخش ۱۲
بر آتش بود عود در گلخنش جامی : دفتر اول
بخش ۱۷۲ - حکایت بر سبیل تمثیل
خسروی را که بود فرزندان امام خمینی : غزلیات
سرّ جان
با که گویم راز دل را، کس مرا همراز نیست احمد شاملو : در آستانه
در آستانه
باید اِستاد و فرود آمد قدسی مشهدی : ساقی‌نامه
بخش ۱۱
چو برزد به پرداز گل آستین قدسی مشهدی : ساقی‌نامه
بخش ۱۰
ز چشم ضعیفان گو افتاده‌تر قدسی مشهدی : ساقی‌نامه
بخش ۸
ز مردان بود شکر پیکان به جا نیر تبریزی : لآلی منظومه
بخش ۲ - در مراثی مولی الکونین حضرت ابی عبدالله الحسین علیه السلام فرماید
چون کرد خور ز توسن زرین تهی رکاب قدسی مشهدی : ساقی‌نامه
بخش ۷
به صحرا مگر سایه‌اش پا فشرد؟ امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۵۴
آن نه روییست که ماهی ست بدان زیبایی قدسی مشهدی : ساقی‌نامه
بخش ۵
چو راه ثنایش کند سر، رقم حزین لاهیجی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۳۱۱
به خاموشی سپندم گفت، در بزم پریزادی وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۳۴
این زمان یارب مه محمل نشین من کجاست قدسی مشهدی : ساقی‌نامه
بخش ۴
بود لفظ چون شیر و معنی شکر فردوسی : پادشاهی یزدگرد
بخش ۱۶
چو بیژن سپه را همه راست کرد قدسی مشهدی : ساقی‌نامه
بخش ۳
کسی را که در طبع انصاف نیست قدسی مشهدی : ساقی‌نامه
بخش ۲
سخن بهر جسم زبان است جان مسعود سعد سلمان : رباعیات
شمارهٔ ۲۶۹
شه پندارد که ما خردمندانیم