رشیدالدین میبدی : ۴- سورة النساء- مدنیة
۱۶ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: وَ إِذا حُیِّیتُمْ بِتَحِیَّةٍ الآیة لیل و جبّار، خداى بزرگوار، کردگار مهربان نیکوکار، جلّ جلاله، و تقدّست اسماؤه، و تعالت صفاته، درین آیت رهیگان خود را مىتعلیم کند بآداب عشرت و صحبت، که هر که آراسته ادب نباشد شایسته صحبت نباشد. و صحبت سه قسم است: یکى با حق است بادب موافقت، دیگر با خلق است بادب مناصحت، سیوم با نفس است بادب مخالفت. و هر آن کس که پرورده این آداب نیست وى را با راه مصطفى (ص) هیچ کار نیست. و در عالم لا اله الّا اللَّه وى را قدر نیست. و ربّ العزّة جلّ جلاله مصطفى (ص) را اوّل آراسته ادب کرد، چنان که در خبر است: «ادبنى ربى فاحسن تأدیبى» صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۰۸
نصیب اهل دل از چرخ بدگهر سنگ است فریدون مشیری : ابر و کوچه
چرا از مرگ می ترسید؟
چرا از مرگ می ترسید ؟ ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۹۹ - سرگذشت شاعر
یاد باد آن عهد کم بندی به پای اندر نبود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۲۵۸
جدا ز دولت وصلش به گریه ام مشغول فریدون مشیری : ریشه در خاک
رساتر از فریاد
مگر رِسَم به کلامی: عطار نیشابوری : باب هشدهم: در همّت بلند داشتن و در كار تمام بودن
شمارهٔ ۳
نه جان تو با سرّ الاهی پرداخت نهج البلاغه : خطبه ها
برانگیختن مردم برای نبرد با شامیان
<strong> و من خطبة له عليهالسلام في استنفار الناس إلى أهل الشام </strong> <strong> بعد فراغه من أمر الخوارج </strong> شاطرعباس صبوحی : دوبیتیها
نقاش
کشید نقش تو نقاش و اشتباه کشید مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۴۰
ربود عشق تو تسبیح و داد بیت و سرود ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۹۷ - مرگ پدر
به کام من بر یک چند گشت گیهان بود سیف فرغانی : قصاید و قطعات (گزیدهٔ ناقص)
شمارهٔ ۴۲
زهی از نور روی تو چراغ آسمان روشن صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۲۴۸
نیم ز پرسش محشر به هیچ باب خجل مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵
ببین ذرات روحانی، که شد تابان از این صحرا شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۷۹
مائیم و جام باده و جانان جاودان ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۹۶ - سپید رود
هنگام فرودین که رساند ز ما درود صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۳۰۶
گرفتم این که نظر باز میتوان کردن فخرالدین عراقی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۳
هیهات! کزین دیار رفتم قاآنی شیرازی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۱
گاهی هوس بادهٔ رنگین دارم سعدی : غزلیات
غزل ۳۲
تا بدین غایت که رفت از من نیامد هیچ کار
۱۶ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: وَ إِذا حُیِّیتُمْ بِتَحِیَّةٍ الآیة لیل و جبّار، خداى بزرگوار، کردگار مهربان نیکوکار، جلّ جلاله، و تقدّست اسماؤه، و تعالت صفاته، درین آیت رهیگان خود را مىتعلیم کند بآداب عشرت و صحبت، که هر که آراسته ادب نباشد شایسته صحبت نباشد. و صحبت سه قسم است: یکى با حق است بادب موافقت، دیگر با خلق است بادب مناصحت، سیوم با نفس است بادب مخالفت. و هر آن کس که پرورده این آداب نیست وى را با راه مصطفى (ص) هیچ کار نیست. و در عالم لا اله الّا اللَّه وى را قدر نیست. و ربّ العزّة جلّ جلاله مصطفى (ص) را اوّل آراسته ادب کرد، چنان که در خبر است: «ادبنى ربى فاحسن تأدیبى» صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۰۸
نصیب اهل دل از چرخ بدگهر سنگ است فریدون مشیری : ابر و کوچه
چرا از مرگ می ترسید؟
چرا از مرگ می ترسید ؟ ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۹۹ - سرگذشت شاعر
یاد باد آن عهد کم بندی به پای اندر نبود صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۲۵۸
جدا ز دولت وصلش به گریه ام مشغول فریدون مشیری : ریشه در خاک
رساتر از فریاد
مگر رِسَم به کلامی: عطار نیشابوری : باب هشدهم: در همّت بلند داشتن و در كار تمام بودن
شمارهٔ ۳
نه جان تو با سرّ الاهی پرداخت نهج البلاغه : خطبه ها
برانگیختن مردم برای نبرد با شامیان
<strong> و من خطبة له عليهالسلام في استنفار الناس إلى أهل الشام </strong> <strong> بعد فراغه من أمر الخوارج </strong> شاطرعباس صبوحی : دوبیتیها
نقاش
کشید نقش تو نقاش و اشتباه کشید مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۴۰
ربود عشق تو تسبیح و داد بیت و سرود ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۹۷ - مرگ پدر
به کام من بر یک چند گشت گیهان بود سیف فرغانی : قصاید و قطعات (گزیدهٔ ناقص)
شمارهٔ ۴۲
زهی از نور روی تو چراغ آسمان روشن صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۲۴۸
نیم ز پرسش محشر به هیچ باب خجل مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵
ببین ذرات روحانی، که شد تابان از این صحرا شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۷۹
مائیم و جام باده و جانان جاودان ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۹۶ - سپید رود
هنگام فرودین که رساند ز ما درود صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۳۰۶
گرفتم این که نظر باز میتوان کردن فخرالدین عراقی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۳
هیهات! کزین دیار رفتم قاآنی شیرازی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۱
گاهی هوس بادهٔ رنگین دارم سعدی : غزلیات
غزل ۳۲
تا بدین غایت که رفت از من نیامد هیچ کار
