صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۳۸۰
پیش از وصال، ترک تمنای خام کن
فروغ فرخزاد : اسیر
دیدار ِ تلخ
به زمین می زنی و می شکنی
ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۱۰ - آسمان پیما
چون به پشت آسمان‌پیما برآمد پای من
فردوسی : پادشاهی شاپور ذوالاکتاف
بخش ۱۶
ز شاپور زان‌گونه شد روزگار
ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۰۹ - ای وطن من
ای خطهٔ ایران مهین‌، ای وطن من
سلمان ساوجی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۸
دی دیده به دل گفت که چرا پر خونی؟
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۶۶
تا خط مشکین لب لعل ترا در بر کشید
حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۷۱
این بار شد از دستم کار دل سرگشته
کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۲۸۳
یاد بوس چون منی حیف است کآید بر زبانت
صغیر اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۷
از غم زلفت ندانم دوش بر من چون گذشت
ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۰۸ - فقر و فنا
بر تختگاه تجرد سلطان نامورم من
صائب تبریزی : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۸
عاشق سلسلهٔ زلف گرهگیرم من
رشیدالدین میبدی : ۵- سورة المائدة- مدنیة
۵ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: وَ اتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ ابْنَیْ آدَمَ بِالْحَقِّ الایة قصه دو برادر است از یک پدر، یکى صاحب دولت، بر بساط ولایت، در منزل قربت، نسیم مشاهدت یافته، و از یاد خود با یاد حق پرداخته، و آن دیگر برادر از بى‏دولتى در مغاک وحشت و مذلّت افتاده، و گرد بیگانگى بر رخسار تاریک وى نشسته، و نامش سر جریده اشقیا گشته.
عطار نیشابوری : وصلت نامه
وله ایضاً
گیرم که به تو لطف الهی آمد
خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۲۹ - در نکوهش زن
زخم بر دل رسید خاقانی
ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۰۷ - دریغ من‌!
آتش کید آسمان سوخت تنم‌، دریغ من
احمد شاملو : هوای تازه
ساعتِ اعدام
در قفلِ در کلیدی چرخید
مولوی : دفتر پنجم
بخش ۹۸ - جواب گفتن روبه خر را
گفت روبه آن توکل نادراست
رشیدالدین میبدی : ۹۱- سورة الشمس- مکیة
النوبة الاولى
قوله تعالى: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان.
ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۰۶ - ای زن
جوان بخت و جهان‌آرایی ای زن