خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۴
من به ری عزم خراسان داشتم جلال عضد : مفردات
شمارهٔ ۲۴
عمری ست که ما به بوی درمان عطار نیشابوری : تذکرة الأولیاء
ذکر فضیل عیاض رحمة الله علیه
آن مقدّمِ تایبان، آن معظّمِ نایبان، آن آفتابِ کَرَم و احسان، آن دریای وَرَع و عرفان، آن از دو کَون کرده اعراض، {پیر وقت} فُضیل بن عیاض -رحمه الله علیه- از کبارِ مشایخ بود، و عیّارِ طریقت و ستوده ی اقران، و مرجعِ قوم. و در ریاضات و کرامات شانی رفیع داشت و در ورَع و معرفت بی همتا بود. عطار نیشابوری : تذکرة الأولیاء
ذکر فتح موصلی قدس الله روحه العزیز
آن عالم فرع و اصل، آن حاکم وصل و فصل، آن ستوده رجال، آن ربوده جلال، آن بحقیقت ولی شیخ وقت، فتح موصلی رحمةالله علیه، از بزرگان مشایخ بود و صاحب همت بود و عالی قدر و در ورع و مجاهده بغایت بود و حزنی و خوفی غالب داشت و انقطاع از خلق و خود را پنهان میداشت از خلق تا حدی که دسته کلید برهم بسته بود بر شکل بازرگانان هرکجا رفتی در پیش سجاده بنهادی تا کسی ندانستی که او کیست وقتی دوستی از دوستان حق تعالی بدو رسید، او را گفت بدین کلیدها چه میگشایی که بر خود بسته ای! از بزرگی سوال کردند که فتح را هیچ علم هست؟ گفت او را بسنده است علم که ترک دنیا کرده است بکلی. ابو عبدالله بن جلا گوید که در خانه سری بودم چون پاره ای از شب بگذشت جامه های پاکیزه در پوشید و ردا برافکند. گفتم: درین وقت بکجا میروی؟ قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۷
حلقه بر در مزن، که راهت نیست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۶۶
ذوق رسوایی مرا بیزار نام و ننگ کرد عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۰
چو خورشید جمالت جلوهگر شد رشیدالدین میبدی : ۱۰۱- سورة القارعة- مکیة
النوبة الثالثة
قوله تعالى: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بسم اللَّه کلمة من آمن بها امن زوال النّعمى، و من ذکرها ظفر بنعیم الدّنیا و العقبى، و من عرفها و اعتقدها سعد سعادة لا یشقى، و وجد ملکا لا یبلى، و بقى فی العزّ و العلى. رفیق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۶
نه صبر دارم و نه تاب و نه توان بی تو وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۵۲
وداع جان و تنم استماع رفتن تست قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۲
نگین سلیمان بدیوان که داد؟ فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۸۱
نشئهی شوق کی از ساغر عشرت خیزد امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳
زهی وصف لبت ذکر زبانها فردوسی : پادشاهی همای چهرزاد سی و دو سال بود
بخش ۳
به گازر چنین گفت روزی که من قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۹
هرکجا می گذرد دوست، فغان خواهد بود صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۳۸۶ - مجمعالاهواء
حدیث از مجمعالاهوات گویم شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۴۴
آتش عشق تو جان می سوزدم وفایی شوشتری : چند مرثیهٔ دیگر
بند سیزدهم
دگر چو نوبت آن کودک صغیر آمد خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۳۶۰ - در هجو یکی از وزرای شروانشاه
ای ظلم تو مخرب ملک یزیدیان فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۸۲
ز خواب آن چشم شهلا برنخیزد
شمارهٔ ۱۴
من به ری عزم خراسان داشتم جلال عضد : مفردات
شمارهٔ ۲۴
عمری ست که ما به بوی درمان عطار نیشابوری : تذکرة الأولیاء
ذکر فضیل عیاض رحمة الله علیه
آن مقدّمِ تایبان، آن معظّمِ نایبان، آن آفتابِ کَرَم و احسان، آن دریای وَرَع و عرفان، آن از دو کَون کرده اعراض، {پیر وقت} فُضیل بن عیاض -رحمه الله علیه- از کبارِ مشایخ بود، و عیّارِ طریقت و ستوده ی اقران، و مرجعِ قوم. و در ریاضات و کرامات شانی رفیع داشت و در ورَع و معرفت بی همتا بود. عطار نیشابوری : تذکرة الأولیاء
ذکر فتح موصلی قدس الله روحه العزیز
آن عالم فرع و اصل، آن حاکم وصل و فصل، آن ستوده رجال، آن ربوده جلال، آن بحقیقت ولی شیخ وقت، فتح موصلی رحمةالله علیه، از بزرگان مشایخ بود و صاحب همت بود و عالی قدر و در ورع و مجاهده بغایت بود و حزنی و خوفی غالب داشت و انقطاع از خلق و خود را پنهان میداشت از خلق تا حدی که دسته کلید برهم بسته بود بر شکل بازرگانان هرکجا رفتی در پیش سجاده بنهادی تا کسی ندانستی که او کیست وقتی دوستی از دوستان حق تعالی بدو رسید، او را گفت بدین کلیدها چه میگشایی که بر خود بسته ای! از بزرگی سوال کردند که فتح را هیچ علم هست؟ گفت او را بسنده است علم که ترک دنیا کرده است بکلی. ابو عبدالله بن جلا گوید که در خانه سری بودم چون پاره ای از شب بگذشت جامه های پاکیزه در پوشید و ردا برافکند. گفتم: درین وقت بکجا میروی؟ قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۷
حلقه بر در مزن، که راهت نیست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۶۶
ذوق رسوایی مرا بیزار نام و ننگ کرد عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۰
چو خورشید جمالت جلوهگر شد رشیدالدین میبدی : ۱۰۱- سورة القارعة- مکیة
النوبة الثالثة
قوله تعالى: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بسم اللَّه کلمة من آمن بها امن زوال النّعمى، و من ذکرها ظفر بنعیم الدّنیا و العقبى، و من عرفها و اعتقدها سعد سعادة لا یشقى، و وجد ملکا لا یبلى، و بقى فی العزّ و العلى. رفیق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۶
نه صبر دارم و نه تاب و نه توان بی تو وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۵۲
وداع جان و تنم استماع رفتن تست قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۲
نگین سلیمان بدیوان که داد؟ فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۸۱
نشئهی شوق کی از ساغر عشرت خیزد امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳
زهی وصف لبت ذکر زبانها فردوسی : پادشاهی همای چهرزاد سی و دو سال بود
بخش ۳
به گازر چنین گفت روزی که من قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۹
هرکجا می گذرد دوست، فغان خواهد بود صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۳۸۶ - مجمعالاهواء
حدیث از مجمعالاهوات گویم شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۴۴
آتش عشق تو جان می سوزدم وفایی شوشتری : چند مرثیهٔ دیگر
بند سیزدهم
دگر چو نوبت آن کودک صغیر آمد خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۳۶۰ - در هجو یکی از وزرای شروانشاه
ای ظلم تو مخرب ملک یزیدیان فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۸۲
ز خواب آن چشم شهلا برنخیزد
